Bofinger in Parijs

Bofinger opnieuw. Op deze heel aardige dag (qua weer bedoel ik, de dagen ervoor was het op zijn zachtst gezegd nogal regenachtig) wandelden we ons appartement uit, nu richting het zuidwesten. We liepen langs de Arena , langs de grote Moskee van Parijs (prachtig!) en door de Jardin des Plantes, over een van de vele Seine-bruggen, langs het begin (of het eind, het is maar hoe je het bekijkt) van het Canal St. Martin naar Bastille. In het zijstraatje, wat inmiddels geheel Bofinger (Petit Bofinger, ook niet te versmaden trouwens, twee afhaaldingen (oesters in alle soorten en maten!) is,  doken we de Brasserie in. Zomaar op deze 1 mei, onze laatste volledige dag hier. Het was uiteraard druk op straat, niet in het minst door de vele verkopers met Lelietjes van Dalen. Bij binnenkomst was de ontvangst vriendelijk. Er was op de bovenverdieping nog een tafel voor ons vrij en wederom hadden we geluk: een ruime tafel! Als aardige geste kreeg ik een bosje lelietjes (iedere vrouw die deze dag bij Bofinger  binnenkwam) en we liepen de trap op.

Volledig gevuld waren alle zalen, dus we hadden echt geluk.

De kaarten werden ons overhandigd en we waren vrij snel klaar. We kozen niet de speciale 1 mei gerechten, we namen het menu. Inmiddels in prijs verlaagd (!) naar 31.50, maar dan nu zonder boissons. No problem.

Ole koos voor de terrine van rog en voor de eendenborst, echtgenoot en ik waren eensgezind over de oesters  als voorgerecht, als hoofdgerecht koos hij voor de dorade en ik het stoofpotje van kalfsvlees.

Ik kan uiterst kort zijn: we hebben gesmuld. Alles was heel gewoon prima in orde, gewoon lekker, normaal van portie. Brasserie-eten, zoals brasserie-eten hoort te zijn. En nu eens niet aan zo'n lullig tafeltje, maar we konden gewoon zitten. De terrine van Ole was trouwens heerlijk! Ik mocht een stukje proeven en kreeg bijna spijt. De oesters waren picobello, erbij natuurlijk de vinaigrette met sjalotjes, sneetjes brood en boter. Behalve prima eendenborst vond Ole ook nog een torentje aardappelpuree op zijn bord, gevuld met paddestoelen. Hij vond het heerlijk allemaal. Echtgenoot vond het sausje bij zijn vis geweldig en gaat pogingen doen het na te maken, maar volgens mij staat het recept gewoon in de Larousse en ik was zeer te spreken over mijn kalfsvlees . Een enorme portie trouwens! Erbij dronken we dezelfde Condrieu als de vorige keer, die voor dezelfde prijs op de kaart staat. Heerlijk, heerlijk!

Als dessert koos Ole voor het taartje van abrikozen en kreeg een uitermate flink taartje voorgeschoteld wat hij heerlijk vond. Echtgenoot en ik kozen voor de fromage blanc, hij met fijne kruiden, ik met rood fruit en weer waren we heel gewoon tevreden.

Een goede koffie sloot deze eenvoudige, doch zeer smakelijke maaltijd op deze 1 mei in Parijs af.

Om gewoon telkens naar terug te keren, ik schreef het al eerder.....