Parkheuvel in Rotterdam

Maar liefst twee keer in dezelfde week heb ik geluncht bij Parkheuvel. Hoe dat zo kwam? Nu, Smulweb, alwaar ik mijn eerste virtuele stappen zette, heeft aanbiedingen voor leden. De aanbieding voor deze periode was een lunch bij Parkheuvel. 50 euro voor champagne, een driegangenmenu, inclusief wijnen. Koffie is dan weer niet inclusief.

Twee vrienden van me wilden ook wel heel graag, dus ik reserveerde snel (telefonisch, want via de website van Smulweb lukte het allemaal niet) voor de lunch op vrijdagmiddag. Nu bleek de week ervoor dat een andere goede vriend van me in het Rotterdamse zou zijn. De aanleiding daarvoor was overigens niet bepaald vrolijk. Hij wilde ook graag gebruik maken van deze aanbieding en vroeg of ik mee wilde op de woensdagmiddag. Ja, dat wilde ik wel natuurlijk. Vele eerder waren we samen tenslotte bij Parkheuvel geweest, waar we dan wel het meest uitgebreide menu namen, maar het is altijd uiterst genoeglijk lunchen met deze tafelgenoot. Met de andere twee natuurlijk ook!

De ontvangst was beide keren uitermate vriendelijk en het weer stond toe dat we richting het terras werden geleid.

Ons werd een glaasje Prosecco aangeboden, een Bisot.

Gewoon. Lichtjes tegenvallend als ik heel eerlijk ben, Smulweb sprak nl. van champagne.

Erbij de inmiddels overbekende knabbels. De witlofblaadjes met de truffelmayonaise, een canneloni met sesam, piccalilly en zeezout, laagjes gelei van tomaat, spinazie en kikkererwt met een zuurdesemstengel, cornettootje gevuld met een mousse van Granny Smith en pruim. Op tafel verder olie, boter (van De Lindenhof, mij persoonlijk iets te koeiig) en zout.

Tijdens de eerste lunch gaven we beiden aan graag binnen te willen eten, de temperatuur liep ons iets teveel op, tijdens de tweede lunch deden we die poging niet. Ik kreeg ook het idee dat het niet gewenst werd op de een of andere manier.  Het was toen ook minder warm buiten, dus buiten lunchen was toen heel prettig.

Als amuse kreeg ik beide keren Hollandse Nieuwe met mayonaise van korenwijn en appel.  Een plaatje! En ongelofelijk lekker, Op een reepje licht getoast brood lag een plakje boterzachte haring. Er omheen een heerlijke dressing van korenwijn met een flinke ansjovistoets en erop zeer dunne reepjes appel en een kruidje. Heerlijk!

De witte wijn werd ingeschonken. Op de woensdag was dat een Gruner Veltliner 2007, Petra Unger, Kremstal. Lekker! Op de vrijdag een mooie Macon Village, waarvan de details me verder ontgaan zijn.

Het voorgerecht van de woensdag was een Salade Riche zoals men dat noemde. Het betrof, zeer attent vond ik, twee signatuurgerechten van de chef. Kreeft met zoetzuur van koolrabi en notenvinaigrette en Foie gras in marinade met zoetzure rode biet. Beide gerechten kenden wij al van onze eerdere maaltijden hier, maar dat maakte niets uit. Ik vind het bijzonder attent dat het restaurant in een aanbieding deze signatuurgerechten verwerkt. De koolrabi overigens was nog steeds loeizuur, wat mij een grote glimlach ontlokte, want de tafelgenoot is behoorlijk anti-zuur en we hadden de andere keren al duidelijk laten weten wat we van deze zuurtoets vonden. De foie gras was goddelijk overigens....

Op de vrijdag kregen we een heel ander voorgerecht. (ik moet even vermelden dat ik het zelf een beetje raar vond om tweemaal in 1 week hier te lunchen; beide keren vanwege de al genoemde aanbieding ook nog eens, dus ik heb dat maar even opgenomen met de maître. Hij vond het geen enkel probleem gelukkig, dat stelde me wel enigszins gerust). Zeer attent wederom dat ik deze dag een ander voorgerecht kreeg. En wat voor voorgerecht zeg.   Een tartaar van yellowfin tonijn met een gelei van Oosterschelde kreeft en een brioche met ganzenlever en pistache. Erbij nog een absoluut perfect kwarteleitje. Alweer een plaatje om te zien en ongelofelijk lekker. Behalve dan de gelei van Oosterschelde kreeft, die vond ik persoonlijk niet lekker. En ook niets toevoegen. Maar de tartaar van de tonijn was geweldig en dat kwarteleitje ook. De brioche met ganzenlever was perfect. Wat is het hier toch altijd prima in orde allemaal!

Op de woensdag konden we kiezen of we vlees of vis wilden als hoofdgerecht. Beiden kozen we voor vlees. Ik wilde deze middag geen rode wijn en kreeg een glaasje Macon Villages 2006, waarschijnlijk dezelfde als de Macon van vrijdag en die beviel me, mijn tafelgenoot kreeg een Azul Guelbenzu, 2005, die hem ook beviel.

Het hoofdgerecht was Lam uit het Geuldal met eigen jus en basilicum.   Twee prachtige stukken lamsvlees (een stukje rack en een stukje met een kruidenkorstje wat erg leek op het korstje wat ik hier ooit eens at toen Cees Helder hier nog kookte) in eigen jus troffen we eraan. Eromheen leuke groentjes. Gewoon een heel goed gerecht.

Op vrijdag kozen we alledrie voor de vis en kregen daarbij een glaasje Orenia 2007. Een erg lekkere witte wijn die ik niet kende. De vis was vandaag zeebaars van de plancha met zeekraal op een bedje van stoof van allerlei groentjes, opperdoes en blokjes rundvlees.  Prima zeebaars met lekkere zeekraal en een fijn rondje stoof. Niet heel bijzonder, maar wel erg lekker.

Beide keren koos ik als dessert voor kaas. Op woensdag de tafelheer ook, op vrijdag een van de tafelheren niet. Hij kreeg een dessertje.

Bij de prima kaasjes, die we overigens niet zelf mochten kiezen helaas,  wat plakjes notenbrood en een bordje met gemarineerde peer. Erbij voor tafelgenoot een Chateau de Lastour, 2005, Corbieres en wat ik dronk ben ik vergeten. Ik denk gewoon de Macon. Op vrijdag kregen de kaaseters een PX, van Valdavia meen ik. Erg lekker en onze tafelgenoot kreeg bij zijn dessert een Bugey Cerdon, een rosewijn. Zijn dessert, prachtig om te zien wederom, was een dessert in drieën. Een granite van gin met dragon, een ravioli met aardbeitjes en een cocktail romanov met behoorlijk wat wodka. Rood fruit is altijd een prima afsluiter vind ik, dus ik was lichtelijk afgunstig... Hij was bijzonder te spreken over zijn toetje in ieder geval.

Beide lunches sloten we af met espresso, waarbij we heerlijke friandises kregen.

Parkheuvel is en blijft een favoriet van me en ik keer zeker terug. Waarschijnlijk al snel, want de oudste zoon bereikt binnenkort de leeftijd van 16 jaar.