Au Concordia in Luik

Op deze laatste dag van de herfstvakantie ondernamen we zoals we meestal doen een familie-uitstapje. Ons doel was het nieuwe station in Luik.Santiago Calatrava. Ontwerpen van diverse Spaanse architecten spreken ons vaak aan, zo bezochten we rondom Parijs en Montpellier ook de bouwwerken van Bofill.
Niet al te vroeg vertrokken we in de regen, maar gaandeweg de reis knapte het weer op. Het werd uiteindelijk zelfs heel mooi weer, zulk mooi weer zelfs dat we in Hasselt nog een pintje op een terras konden drinken.
Maar eerst bezochten we natuurlijk het station.
Mooi vonden we het. Het is een klein station en wellicht wat tochtig toch, maar beslist een aanwinst voor de stad.
Het was eigenlijk de bedoeling op de terugweg te eten bij De Beiaard, het restaurant bij de Abdij van Postel, die zo mooi in de bossen ligt, maar na veel gezoek, gebel en gefax kwam ik erachter dat ze op verlof waren. Bovendien had Ole die avond nog een feestje wat hij graag wilde bezoeken. We gooiden de plannen dus om en besloten in Luik gewoon simpel te lunchen en dan toch de route langs Hasselt-Mol-Postel te rijden om bij de abdijwinkel wat kaasjes te kopen.
Na het uitgebreide bezoek dus aan het station wandelden we het wijkje wat erbij ligt in en in n van de zijstraten ontdekten we een brasserie, restaurant le Concordia, met de typische gerechten die we zochten. Een tafel voor 4 was er nog en we bestelden wat te drinken.
Vreemd was dat ze hier maar 1 soort bier hadden, Jupiler, dus de jongens bestelden allebei wat fris. Voor ons een pichet witte wijn en wat flessen water. Aan karaffen doen ze hier niet.
Brood kwam en de kaart.
We waren er snel uit. Beide zonen wilde de slakken
wij wilden allebei de oesters.
De slakken waren erg lekker was het oordeel en ook wij waren tevreden met de oesters.
Niks geen vinaigrette erbij, wel wat dunne sneetjes bruin brood met wat boter en een halve citroen. Peper stond op tafel. Goeie oesters.
Als hoofdgerecht had Ole gekozen voor de rumpsteak met een champignon-roomsaus en hij was meer dan tevreden, hij zat werkelijk te smullen.
Maurits koos de halve kip. Warm. Je kon kiezen uit warm en koud, dat vond ik dan wel weer geestig, eerlijk gezegd heb ik dat in Nederland nooit gezien. Maar zijn kip was geweldig, want geheel ontbeend met nog een lekker jus-tje erbij. Tevredenheid alom dus bij de heren.
Wij kozen ondanks het zonnetje eensgezind voor de choucroute. Het was al eeuwen geleden eigenlijk dat we dat gegeten hadden en we werden niet teleurgesteld.
Heerlijke zuurkool, geweldig vlees (casselerib, diverse soorten heerlijk spek en worst) en lekkere aardappelpuree. Gewoon goed eten dus.

Ruimte voor dessert hadden we niet meer, dus na wat espresso verlieten we deze vriendelijke brasserie. Eten in België is toch eigenlijk gewoon altijd goed, waarom we in Nederland toch zoveel ondermaatse toestanden hebben blijft me een raadsel.
Op de terugreis nog een stop gemaakt in Hasselt, zo'n heerlijke winkelstad vind ik dat. Een Corsendonkje gedronken op de Markt en uiteindelijk kwamen we terecht bij de Abdij van Postel, waar we in de abdijwinkel wat kaasjes en biertjes hebben gekocht. Een uiterst onvriendelijke dame daar trouwens, niet leuk. Aan de overkant was een uitspanning die wel open was, dus een Posteltje moest geproefd worden.
Aansluitend zijn we rustig naar huis getuft, waar Ole naar zijn feestje ging en wij wat later op de avond de kaasjes hebben gegeten.
Een genoeglijke dag was het.

N.B. Op de rekening (een website hebben ze niet) stond geen naam, op de creditcardslip wel. Le Concordia staat er, maar al surfend op internet kom ik toch vaker Au Concordia tegen. Klinkt ook beter vind ik, dus niet meer Le, maar Au.