Parkheuvel in Rotterdam

Parkheuvel staat altijd op mijn lijstje, het blijft een grote favoriet van me, dus kwam het mooi uit dat er nog een tafeltje was op de dinsdagavond in de week van diningwiththestars. Een vier- (lunch) of vijf- (diner) gangenmenu bij een restaurant met 1, 2 of 3 sterren voor 50 €. Een restaurant met 2 sterren mag een toeslag van 15 € rekenen, eentje met 3 25.
Parkheuvel heeft er 2, dus het menu kostte 65 €.
Keurig op tijd wandelden we de trap op, deden zelf de deur open, het personeel stond binnen bovenaan op ons te wachten en we werden vriendelijk ontvangen in het vrijwel geheel gevulde restaurant. Voor een indruk van de inrichting verwijs ik naar de website .
Een prettige tafel bij het raam en een glaasje champagne. Pol Roger nog steeds hier. Erbij de inmiddels wel erg bekende en dus voor ons obligate knabbels. Het cilindertje met piccalilly, kaaskoekjes, witlofblaadjes in truffelmayonaise en macadamianoten met ras-el-hanout.
Het menu van deze avond werd ons toegelicht en het klonk uitstekend. We bekeken de wijnkaart, die uiteraard in orde, maar wel heel prijzig is en besloten, voornamelijk omdat onze favoriete Pacherenc inmiddels ontbreekt, tot het wijnarrangement wat hier 47.50 kost.

Brood, boter, zout en peper (geen olie!) verschenen, ijswater ook, zo ook een half flesje Badoit en het menu kon wat ons betreft beginnen.
Dat deed het ook met een amuse.
Een bitterbal van snert op roggebrood, met erbij schuim van rookworst en een streep Dijon-mayonaise. De bitterbal was lollig, het roggebrood gewoon, maar het schuim van de rookworst was alsof je pal naast de worsten van de Hema stond, wat een smaaksensatie zeg, leuk! Uiteraard zag het er prachtig uit allemaal.

De eerste wijn, een Naia Ordonez, Verdejo Rueda, 07, werd ingeschonken. Een wijn die wel al kennen, maar die we zeker appreciëren. Erbij de Salade Riche (ik blijf dat een vreemde naam vinden en eerlijk gezegd ook bepaald de lading niet dekkend). Een cannelloni van zoetzure koolrabi, gevuld met (komt die rare spelling weer) Barentszzee koningskrab lag onderaan het rechthoekige bord. Voor mij in een iets andere vorm bekend, maar toch heel gewoon weer lekker. Erboven een brandade van Stellendamse garnalen en mango. Een quenelle dus. Geweldig vol van smaak en gelukkig proefde ik niets van de mango, maar des te meer van de garnalen: heerlijk! En bovenaan een torentje wat een tartaar van Gasconne kalfsmuis betrof, gehuld in een lobbige gelei van ossenstaart, waarbij dan aan tafel een vinaigrette van spekjes werd geschonken. Erg lekker was dit minigerechtje. Uiteraard prachtig gedecoreerd met allerhande kruidjes en kleurige kleinigheden. Grappig dat we ook hier (bij De Zwethheul dus ook) de spekjesvinaigrette kregen. Een fijn begin.

Het tweede gerecht, Schots scheermes, gevuld met een stoof van grotchampignons en scheermes met een truffelcréme, werd begeleidt door een Ornia, Nusswitz, 08. Een Rhone wijn, die best lekker is.
Het scheermesgebeuren was heerlijk. Aards en toch vissig van smaak, de truffelcréme zeker niet overheersend, maar mooi aanwezig. Een mooi gerechtje.
We vervolgden met een in luchtige viscréme zacht gepocheerde tarbot met een 'spiegelei' van nieroogkreeftbouillon en pompoenzalf. Spiegelei hier tussen aanhalingstekens omdat op het perfect gepocheerde stukje tarbot een nagemaakt spiegeleitje lag, waarvan het 'eiwit' bestond uit gegeleerde nieroogkreeftbouillon en het 'eigeel' uit boterzachte pompoenzalf. Erg mooi, maar vooral ook erg lekker. Eronder nog wat groentjes, waaronder een groene asperge. Erbij overigens een Bourgogne Blanc, A. Grivault, Meursault, 08, die uiteraard in orde was.
Het pièce van deze avond was hertenkalf met hete bliksem, gelei van rode biet en een hertenkalfjus geparfumeerd met chartreuse. De jus werd aan tafel op het bord gedrapeerd. Onder de twee mooie stukken hertenkalf troffen we nog heerlijke sukade ervan aan, boterzacht en geweldig vol van smaak. De jus was lekker, maar ik herkende de chartreuse niet. Dat zal komen omdat ik nog nooit Chartreuse dronk. De hete bliksem kon me dan weer minder bekoren, ik ben nu eenmaal niet kapot van fruit in mijn warme maaltijd om het maar onparlementair te zeggen. Bovendien viel de rodebietsmaak van de streep gelei die eronder lag geheel weg en dat vond ik jammer, want van biet hou ik erg veel. Maar het vlees, zowel de sukade als de andere stukken, was heerlijk.
Erbij een geestige wijn, althans dat vond ik. Een Franse wijnmaker heeft wat stokken onder zijn armen genomen en die aangeplant in Noord Marokko en dat levert prima wijn op, die verkocht wordt onder de naam Tandem, Graillot/Thalvin. De wijn wordt gemaakt van de Syrah-druif.

Hierna liepen de wegen van echtgenoot en mij uiteen. Hij koos voor het dessert van het menu. Een stilgevroren (?) ijsmousse van tonkabonen in lagen opgebouwd met Valrhona chocolade, bladgoud en sinaasappelsuiker en hij trof een plaatje aan op zijn bord. En het was lekker ook, zo melde hij. Erbij een glaasje Moscatel de Molise, Zuid Oost Italië, 06. Een lekkere, niet te zoete, dessertwijn.
Ik wilde graag de kaaswagen, wat me een supplement van 10 € opleverde. De kaaswagen werd voorgereden en ik kon mijn keuze maken. Een fijne kaaswagen hier trouwens. Niet zo overladen, maar uiteraard keuze genoeg. Ik koos zes stukjes. Een geitje, een Chaource-achtige, een Langres, een Epoisses, een Vacherin en een roquefort. Allemaal prima kaasjes, mooi van temperatuur en mooi van rijping. Erbij de bekende peer en 2 plakken brood. En, ongevraagd, maar zeer gewenst, een glaasje witte wijn. Ik drink nu eenmaal graag een fijne witte wijn bij mijn kaas. Een glaasje Clos du Breuil, Montlouis, Francois Chidaine, Loire, 05, Een heerlijke wijn, die uitstekend ging bij alle kaasjes. Tevredenheid alom dus.

We sloten af met espresso. Maar liefst 3 kopjes elk met erbij nog heerlijke versnaperingen. Op een plateautje op tafel, maar oo
k nog vanaf een dienblaadje en bovendien ook nog heerlijke warme madeleines. Verwennerij dus.

Zeer tevreden verlieten we dit altijd sympathieke restaurant.