Parijs, december 2009

Ole is dol op treinen, op alle vormen van openbaar vervoer overigens. De treinenmanie is nog wel te verklaren, maar de andere liefde toch echt niet. Ik heb werkelijk een hekel aan het OV, je krijgt me er slechts bij hoge uitzondering in, ik blijf nog liever gewoon thuis.
Maar.....we moesten een keertje met zijn vieren met de Thalys naar Parijs. Ole zou het regelen. De tijden waren lichtelijk incourant, maar een kniesoor.... De maandagavond na Kerst bereikten we met een vertraging van ruim anderhalf uur het hotel in de omgeving van het Gare du Nord. De reden van de vertraging was dat het druk was op het spoor. Gleuft u het, dan geloof ik, wat een flauwekul. Geen bar, geen water in de toiletten om de handen te wassen en eigenlijk gewoon oncomfortabel allemaal. Maar we waren in Parijs en daar ging het om. Warm was het er. Bij aankomst was het nog zo'n 11 graden. Liep ik daar op mijn Uggs....
Inchecken, uitpakken en een hapje eten. Niets bijzonders, iets Italiaans, La villa Andrea  op enkele stappen afstand van het hotel. Uitstekende manzo voor ons, de gorgonzolasaus smaakte dan weer naar niets, maar de pasta erbij was prima en de jongens uiteraard een pizza. Goede wijn, alles wel veel te duur, maar dat zou zo blijven de dagen dat we er waren. Gewoon grote-stad-prijzen.
De volgende ochtend ontbeten we in een cafeetje en spoedden ons richting Muse Grevin. We hadden daar al eens eerder voor de deur gestaan, een soort jeugdsentiment van echtgenoot, maar de lange, lange rijen hadden ons toen doen besluiten lekker ergens anders heen te gaan. Nu was er geen rij, althans niet buiten. Binnen wel, dus staand tussen allerlei mensen bekeken we de marmeren hal, het theater en liepen we in colonne langs de wassen beelden. Maar: best leuk om gezien te hebben. Natuurlijk liepen we nog even langs de grand magasins en bewonderden we de boom bij Lafayette.
Ook liepen we even langs de hele grote baboeschka's van Dior en Chanel, die op de benedenverdieping waren opgesteld.
De lunch zouden we gebruiken bij restaurant Liza Liza, een Libanees restaurant in de omgeving van de Bourse, een stukje Parijs wat de jongens nog niet echt kenden.
Een vriendelijke ontvangst, een leuke inrichting en erg belangrijk: de stoelen zaten heerlijk. Dat wil nog weleens niet het geval zijn in Parijs.
We kozen voor de mezze grille en de foto's spreken voor zich. Het was lekker, zeker niet te veel en het leek authentiek. De koolsalade vond ik erg lekker. De Libanese witte wijn ook trouwens.
Nu is het zo dat de Libanese restaurants op elke hoek van de straat te vinden zijn zo langzamerhand, of Liza dus een aanrader is, weet ik niet echt. Ik vermoed wel dat hij ietsjes 'beter' is dan de gemiddelde Libanees.

Wat we die middag precies gedaan hebben staat me niet meer helemaal bij, ik meen dat we Montmartre onveilig hebben gemaakt en dan vooral het stukje tussen de wijngaarden en de place d'Abesses, waar de kerstversiering wel heel mooi was. We hebben ook nog een tussenstop gemaakt bij Trocadro, om ons te vergapen aan de lasershow op de Eifeltoren. Afgeladen druk altijd daar, maar toch heel speciaal met de kastanjeverkopers en de gadgets die in grote getalen te koop worden aangeboden.
De avondmaaltijd gebruikten we bij een Chinees restaurant in de rue Louis Blanc, pal naast het beste kebab-restaurant van Parijs (klopt trouwens), een tip van een blogger die ik volg:Adrian Moore . Bij de vier gebroeders hebben we de vorige keer een lunch gebruikt en het was er heerlijk, echt een aanrader.
De volgende ochtend spoedden we ons naar het Muse d'Orsay, maar daar waren net de bussen uitgeladen, dus er stond een rij waar je niet overheen kon kijken. Hetzelfde gold voor het Louvre, dus beide musea werden door ons niet bezocht. Geen lol aan om kunst te bekijken met 5.000 anderen. Het beeld van Dubuffet moest nog maar eens op de foto vond ik en via een piepklein cafeetje belanden we in de buurt van de Bastille, want daar had ik een gloednieuwe Bib Gourmand ontdekt. Helaas stond op de website niet dat ze gesloten waren tussen Kerst en Nieuwjaar, maar niet getreurd, Bofinger lag op loopafstand.
Ondanks dat we niet gereserveerd hadden (une catastrophe!;-)) kregen we een fijne ruime tafel op de benedenverdieping en gingen we er weer eens lekker voor zitten. Bij het aperitief kwamen lekkere olijfjes en zoutjes, brood en ijswater en we verdiepten ons in de kaart.
De mannen aten la carte, ik nam het menu en uiteindelijk koos Ole twee gerechten die ook in het menu zaten, wat voor hem betekende dat voor hem ook de menuprijs (31.50) werd gerekend. Van dat soort kleine dingen word ik blij.
Twee mannen begonnen met de slakken en uiteraard waren ze tevreden. Ole had de salade Cabcou en ikzelf de foie gras. De Condrieu, die we meestal drinken hier, ging er natuurlijk goed bij. Overbodig te zeggen dat karaffen water en brood hier telkens automatisch worden aangevuld.
Echtgenoot had als hoofdgerecht de magret de canard en hij was dik tevreden. Mooie plakken eendenborst, uitstekend van cuisson, aardappeltjes en een of ander
mousje erbij, gegarneerd met allerlei kruiden ook nog. Prima dus.
Ole had de Tartare en was zeer te spreken over het aangemaakte rauwe vlees. Erbij een frisse salade (mam, dat is jouw vinaigrette!) en een bakje frites. Mayonaise desgevraagd ook nog, dus we hadden geen kind aan hem.
Maurits had de crumble cabillaud en was wat minder te spreken. De kabeljauw was net niet gaar genoeg naar zijn zin, de saus was wel lekker, maar veel te veel, de groentjes bevielen hem ook bepaald niet en de crumble vond hij te droog. Een missertje dus helaas.
Ikzelf vond mijn kabeljauw met zuurkool heerlijk. Prima zuurkool, uitstekende kabeljauw, nog wat aardappelmousseline erbij en een stukje zuurkoolspek. Gewoon erg lekker.
De drie mannen waren eensgezind in hun keuze van het dessert: créme brèle. Die hier, en dat is nou die leuke meerwaarde van Bofinger voor mij, aan tafel wordt gebrand. Althans, het suikerlaagje wordt aangestoken, dooft na enige tijd en je hebt een geweldig heerlijk krokant korstje. Leuker nog dan wanneer ze werken met zo'n bloedheet ijzer.
Ikzelf moest van de grant de keus van de dag nemen, de vacherin exotique, en omdat hij zo attent en aardig was deed ik dat. Lekker hoor, een merengue met room, amandeltjes en spiegeltjes van fruit. Een frisse afsluiting
Nog twee espresso en diep tevreden verlieten we, na een laatste blik op de mooie koepel,  Bofinger weer eens.
De middag brachten we verder door bij de Place de La Madeleine, waar we ons vergaapt hebben aan de etalages (en de prijzen). Wat we 's avonds gegeten hebben weet ik niet meer, gewoon iets in de omgeving van het hotel, want onze trein ging de volgende ochtend (Oudjaarsdag) heel vroeg: 6.25.
Met slechts een half uur vertraging waren we in de loop van de ochtend gelukkig op tijd weer thuis om de poes uit haar kattenhotel op te halen en zo eindigde weer een bezoek aan Parijs. Het blijft altijd leuk daar.