De Jonge De Jong in Rotterdam

Avatar moest bekeken worden. Al een hele tijd, maar het kwam er telkens niet van. Op deze zaterdagmiddag/avond wel. 17.30 de film, rond 20.45 aan tafel, zo was mijn planning. En die tafel stond op Katendrecht. Bij De Jonge De Jong, het restaurant van Jim de Jong met als maître Rachél van Olm, die samen met haar partner Harry Jan Bus van De Tunes (vergeet niet op enter en op grote zaal te klikken, dan krijg je een impressie), waar wij bijzonder weg van zijn, het ontzettend leuke theater Walhalla exploiteert en zo ook deze wijk een grote impuls heeft gegeven. Zeker het bezoeken waard, Walhalla!

Parkeren is simpel hier, gewoon in de wijk. Het restaurant is gevestigd in een hoekpand en is simpel, maar smaakvol ingericht. Donkerblauwe muren, op ntje na, de open keuken achterin en een aantal tafeltjes met in totaal rond de 40 couverts. Twee mensen in de bediening deze avond. Vreselijk aardige, jonge mensen.
De ontvangst was vriendelijk, de jassen werden aangenomen en ons tafeltje werd ons gewezen. Goed gedekte tafels, mooi bestek en als servet de bekende geruite theedoeken in blauw (en soms rood dacht ik te zien, maar dat weet ik niet meer zeker).
De menukaart is hier een schoolbordje, 27.50 kostte en nu 29.50 moest doen.
Eensgezind kozen we voor het menu. Ook de wijnkaart is hier een schoolbordje. Simpele wijnen, voor elk wat wils, prettig geprijsd overigens en wij kozen de witte Cte du Rhne, Laurus, 2007, die aardig was. IJswater is geen probleem, brood kwam (hrlijk brood!), olijfolie stond op tafel, peper en zout ook en we konden beginnen. Nadat het water en het brood desgevraagd nog eens waren bijgevuld, het was inmiddels zo tegen kwart voor 10 kwam het voorgerecht.
Gepocheerd konijn, gevuld met een dadel, schuim van paddestoelenbouillon. Erbij nog wat paddestoelen en dat alles lag op pompoenpuree. Hier kan ik kort over zijn: bijzonder lekker! Heerlijk zacht konijn, mooi aangevuld door de pompoenpuree en de paddestoelen en schuim is natuurlijk altijd leuk. Een zeer veelbelovend begin wat smaakte naar meer.
Na nog wat ijswater te hebben gevraagd (de bediening is werkelijk allerliefst, maar zou wel iets attenter kunnen zijn, later hierover meer) begon eigenlijk het grote wachten op het hoofdgerecht. Dat was jammer. Niet dat we haast hadden, maar ruim een uur wachten vinden we niet prettig.
De kok zelf bracht het hoofdgerecht en verontschuldigde zich. Waarvoor precies wist ik niet, tot ik het bord zag en er nog eens paar dagen over heb nagedacht. Ik heb natuurlijk de andere borden die werden gebracht bekeken en ik zag telkens mooie stukken vis voorbij komen. Dat mooie stuk vis hadden wij niet.
Wij hadden denk ik wel het hoofdgerecht van het menu, tongschar met pastinaakpuree, paddestoelen, snijboontjes, venkel en kool, maar er diep over nagedacht hebbend ben ik er eigenlijk van overtuigd dat de vis gewoon op was. Wij hadden werkelijk absoluut kleine flinters vis, nauwelijks te proeven eigenlijk, wat erg jammer was. De pastinaakpuree was in orde, zo ook de rest van het garnituur, behalve dan de kool. Die kool was gebakken of zo en deed me ernstig denken aan de niet al te lekkere spitskool die mijn moeder vroeger wel eens maakte en die bij mij een salmiakreactie in de mond teweeg bracht. Niet lekker. Dit hoofdgerecht betekende wel een ernstige dip. In ieder geval bij mij, de mannen stappen wat makkelijker over dit soort dingen heen.
Het dessert was huisgemaakte applecrumble met créme fraiche en dat was lekker. Een beetje machtig door de pruimen die er door zaten, maar die wel een leuk smaakaccent gaven. Hierbij dronken we nog een glaasje wijn. Ik nog een witte en echtgenoot een rode Valpolicella.
We sloten af met espresso, waarbij een blikje met 4 krakelingen kwam en vroegen om de rekening. Op de rekening stonden de 2 glazen wijn niet, volgens echtgenoot vanwege het hoofdgerecht, maar ik raadde hem aan er toch even naar te vragen en inderdaad: vergeten te noteren. Dat bedoelde ik met de steken van de bediening. Dit kost het restaurant geld en dat kan de bedoeling niet zijn. De glazen wijn werden dus keurig bijgeschreven en na betaling verlieten we De Jonge De Jong.
Het zal me enige moeite kosten om over het debácle van het hoofdgerecht heen te stappen vermoed ik zo. Ik had best verwachtingen van het restaurant, dat geef ik direct toe, maar helaas zijn ze niet waar gemaakt. Ik wil veel door de vingers zien, maar een hoofdgerecht als dit eigenlijk niet. Jammer dus.

*Inmiddels is De Jonge de Jong al enige tijd De Matroos en het Meisje geworden en kookt Jim de Jong in zijn eigen restaurant, restaurant De Jong onder de Hofbogen in Rotterdam.