De Polderkeuken in Stolwijk

Na veel te lange tijd - maar dat zeggen we altijd - hadden we weer een afspraak om elkaar te zien en lekker te gaan eten. De keuze van het restaurant had nog wat voeten in de aarde, want een der tafelgenoten had bedacht dat het een restaurant moest zijn wat we alledrie nog niet kenden. Na een rondreis tussen onze woonplaatsen kwamen we uit op De Polderkeuken in Stolwijk. Mac van Dinther had daar - vond ik - een nogal vreemd kritische recensie over geplaatst, terwijl ik toch van diverse kanten hier uit het dorp uitstekende geluiden hoorde over het restaurant, dus ik vond dat ik zelf zeker eens moest gaan kijken. De beide mannen wilden dat ook, wat dus prima uitkwam.
Ze kwamen me heerlijk luxe ophalen, dus ik hoefde niet op de wijn te letten deze avond, ook weleens plezierig.
Het restaurant ligt in het oude centrumpje van Stolwijk, op een hoek. Een hoog terracottakleurig gebouw met onderin een zaal (De Polderkamer) voor feesten en partijen en hun ingang ligt aan de pleinkant en zij zijn gevestigd op de eerste verdieping.
De garderobe is redelijk, het restaurant toont ruim en lijkt op een keuken. Vandaar de naam natuurlijk ook. Het personeel is vriendelijk, maar niet heel ervaren, wat ook wel zijn charme heeft. Welwillend zijn ze in ieder geval en dat is al prettig.
Geen ronde tafels hier, ik schat dat er een tafel of 8, 9 staan, waarvan er deze avond toch 5 bezet waren. De akoestiek was even wennen, maar als je je geluidsniveau aanpast (dus wat harder spreekt dan gewoonlijk) is het goed te doen en uiteindelijk wat mij betreft ook niet storend.
Op tafel stond al een bakje zeezout, pipetjes met olijfolie en een rondje gezouten boter. Brood kwam al snel. Lekker brood. Robuuste borden als onderbord met PK erop en een kaart (het Polderkookboek) in een multomapje.
Daarin het Polderkeukenmenu van ik meen 42.50 voor 4 gangen 62.50 incl. passende wijnen en 52.50 met BOB-wijnen en een pagina met koude, lauwe en warme gerechten, geprijsd tussen de 12.00 en 19.00 euro (een bisque ook nog voor 8.50), waaruit je een keus kunt maken.
Een aperitief wilden we wel, een prosecco (Casa Bianca) voor de ene heer; hierbij hoorde eigenlijk een oester, die ik ook wel wilde, maar de bedienende meneer kwam vertellen dat bij het openmaken van de oesters gebleken was dat ze niet bepaald in orde waren, dus de oester verviel, een witte wijn (een Les Gres Chardonnay) voor de andere heer en mijzelf.
IJswater kwam desgevraagd en ook de boter werd een aantal malen bijgevuld.

We bogen ons over de kaart en deden eigenlijk vrij lang over het maken van een keus. We hadden ook verschrikkelijk veel bij te praten, uiteraard het meest over hun huwelijk op 3 mei a.s., waar ik helaas vanwege verblijf in het buitenland niet bij kan zijn.
Het menu sprak ons niet echt aan eigenlijk, skrei weten we zo langzamerhand wel en bij het eerste gerecht zou de oester waarschijnlijk ontbreken, dus besloten we tot drie gerechtjes, eventueel nog uit te breiden met dessert of kaas.
De eerste gerechtjes verschenen.
Voor de ene heer Spaanse ham met krullen (14.00); pata negra, Spaanse ham met eendenleverkrullen en hij was tevreden. Een flinke portie ham, die uiteraard mooi zacht was met erop wat sla, wat kaas, drie eendenleverkrullen en drie quenelles van iets van vijg wat hij niet prettig vond. Maar op de vijgenchutney na was hij tevreden. De andere heer had gekozen voor De Drie Kleine (12.00) drie kleine vegetarische culinaire hoogstandjes
en trof tapenade van tomaat, salade van noten en pastinaak en een mousse met truffel aan. Ook hij was tevreden. Erbij dronken we overigens een Rueda Verdejo Oro de Castilla (24.50), die lekker mineralerig en fris was.
Ikzelf had deze ronde Jakobsschelpen met krokantjes; Jakobsschelpen met gebakken spekjes en witlof.
Drie goed gebakken coquilles trof ik aan, de nodige groentjes waaronder nogal bittere witlof (had ik even niet op gerekend) en wat spekjes, die helaas niet krokant, maar taai waren. Een aardig gerecht.

De tweede ronde kwam na een prettige pauze. Voor de ene heer de Ierse pracht met allure (14.00). Ierse ossenhaas met een ragout van truffel en prei, voor de andere heer de Jakobsschelpen en voor mij de Luxe rosbief met pit; langzaam gegaarde ossenhaas met eendenlever (14.00). En hier raakte ik in de war, want ik trof dan weliswaar veel mooie plakjes ossenhaas, die uitstekend waren aan op mijn bord, maar de eendenlever heb ik toch echt niet gezien. In plaats daarvan lagen er twee bitterballen van Old Amsterdam met truffel in het midden en het geheel werd afgemaakt dan wel begeleidt, het is maar hoe je het bekijkt, door een wat onduidelijk sausje met pijnboompitten en ik vermoed ook truffel, maar die proefde ik niet. Ook nog wat sla lag erbij. De rosbief was prima, de bitterballen verrassend hoog op smaak en daardoor lekker, want eerlijk gezegd zagen ze er wel wat rommelig uit.
De Ierse ossenhaas was qua vlees in orde, maar het hele bord zag er nogal rommelig uit. Erbij in ieder geval een berg puree en wat obligate groentjes.

De derde ronde bevatte voor de ene heer de Ierse ossenhaas, voor de andere heer en mijzelf de Kreeft en kalf; krokant gebakken zwezerik in combinatie met kreeft (19.00). Drie mooie stukken zwezerik troffen we aan, een paar mooie delen kreeft en nog wat groentjes (wortel en sugar snaps) en een puree van het een of het ander, maar ik kon niet goed detecteren wat het nu was. In ieder geval waren de zwezerik en de kreeft prima.

We sloten af met 1x Zoete Polderkeuken en 2x Polderkoningen. De Zoete Polderkeuken betekent hier 5 kleine dessertjes, waaronder chocolademousse, créme brulee van tonkabonen, mandarijnenbavarois en ananascompote met citroenijs. Polderkoning is hier het kaasbordje, deze avond bestaand  uit een belegen geit met aardappelschillen, Friese nagelkaas, Doruvael, Romero (met rozemarijn dus) en een Bleu de Grave. Erbij wat puntjes vijgenbrood. Aardige kaasjes, hoewel de stukjes aan de krappe kant waren en ik graag gezien had dat de korsten daar waar nodig eraf gehaald waren.

Tot slot wat dubbele en enkele espresso waarbij we wat snoeperijtjes en een smoothie van mango en mint kregen.
Een aardig restaurant, vreemde naamgeving aan de gerechten, maar dat is persoonlijk natuurlijk, vriendelijke maar onervaren bediening, een leuke ambiance, helaas wel te duur voor wat er geboden wordt wat mij betreft. Of ik er terugkeer? Niet pers, maar het zou ook niet met tegenzin zijn.