Restaurant Blanc in het Bellevue Groothoofdhotel in Dordrecht.

Op deze stormachtige vrijdagavond met heel veel regen reed ik keurig op tijd richting Dordrecht. Niet met de pont deze keer, want de hele Alblasserwaard ligt overhoop, maar via Rotterdam. Ik kwam in een wanstaltige file terecht op de Van Brienenoordbrug, waardoor ik ruim een kwartier te laat bij het restaurant arriveerde. En van de lieve vrienden met wie ik vanavond zou eten vond dat wel heel erg komisch, vooral omdat hij meestal degene is die (te) laat is. Gelukkig hebben ze hier valetparking 10.50 per auto, anders was ik nog veel later geweest, want parkeren is een crime in de binnenstad van Dordrecht. Het restaurant is gevestigd in het Bellevue Groothoofdhotel met een prachtig zicht op de rivier.
Ik moest even acclimatiseren, wat niet helemaal lukte op de een of andere manier met het personeel, maar dat trok later wel bij. De ene vriend had een glaasje champagne, Drapier hier 14.50. Ik kende Drapier nog van La Rive en voor mij is deze champagne te zoet, dus ik sloot me aan bij de witte wijn die de andere vriend dronk.  Het was de huiswijn, maar welke het precies was is me ontschoten. In ieder geval in orde.  Water  kwam ook, Bru hier 5.75 per 0.75 l en er stonden wat knabbeltjes op tafel. Plakjes worst uit Valkenburg, stengeltjes met een dip van honingmostermayonaise en pinda's.

Wij zaten leuk apart in een soort nisje met half zicht op het mooi licht ingerichte restaurant, wat behoorlijk gevuld was deze avond.

We bekeken de kaarten en besloten om geen menu te nemen deze keer, maar van de kaart te kiezen. Ook de wijnkaart werd bekeken en die is aardig. Voor elk wat wils en redelijk geprijsd. We besloten tot een fles witte wijn, een McLaren Valley, 12th Man, Chardonnay, WirraWirra, waarvan ik ooit eens een glas van de poes had gedronken, ik meen bij Avant-Garde.
Een fijne wijn, niet te vet en een prima allemansvriendje wat prettig is bij verschillende gerechten.

Een amuse verscheen. Een oester met schuim van komkommer, cresse en forelkuit en ik proefde ook nog iets licht anijzerigs. Een mooie amuse en beloftevol wat betreft het vervolg. 

De ene tafelgenoot koos voor de gewelde kreeft. Een mooi opgemaakt bord kreeg hij, met uitstekende kreeft, goede avocadecréme, Hollandse garnalen, rolletjes ganzenlever, iets van knolselderij en hij proefde ook nog wat vanille. Dik tevreden was hij en dat kon ik me goed voorstellen als ik zo naar zijn bord keek.

De andere tafelgenoot en ik hadden gekozen voor de cannelloni van tonijn met King Krab en troffen een rolletje tonijn aan, gevuld met de krab, met erop wat pistachenootjes. Erbij wat witlof en een crème van vadouvan.
Ook nog een toefje vanille-achtige crème, een koekje en een heerlijk stukje langoustine. Dat laatste was het lekkerst eerlijk gezegd. De tonijn met de krab was nogal gewoontjes, de pistachenootjes voegden wat mij betreft weinig toe en de witlof hoefde voor mij al helemaal niet. Al met al een wat tegenvallend gerechtje.

Als tussengerecht koos de ene tafelgenoot de gebakken ganzenlever.
Een mooi stukje goed gebakken ganzenlever trof hij aan. Erbij twee plakken gemarineerde vijg en op een relish van sjalotten een rondje geitenkaas. Wederom was hij tevreden.

Ikzelf koos voor de gebakken coquille. Drie kleine coquilles trof ik aan, op zich goed van cuisson, hoewel ik ze liever iets rauwer van binnen heb. Erbij chutney van pompoen, crème van pompoen en een rolletje Ibericoham gevuld met gestoofde witlof. Een aardig gerecht.
De tafelgenoot die geen tussengerecht wilde kreeg zeer attent een kopje kreeftenbisque gevuld met een ravioli met krab en een krokant koekje bovenop.
Erg lekker en zeer vriendelijk!

Ook bij het hoofdgerecht liepen de keuzen uiteen. De ene tafelgenoot had gekozen voor de open lasagne met gegrilde scholfilet, coquille, crème van artisjokken en schaaldierenjus.
Precies dat trof hij ook aan, erbij nog wat groentjes en ook hij was tevreden over dit gerecht. De andere tafelgenoot wilde graag een glaasje rode wijn bij zijn hoofdgerecht en dat werd een Gigondas, een Domaine Raspail-Ay, die in orde werd bevonden.
Zijn hoofdgerecht was fazantenhenborst op het karkas gebraden. Erbij zuurkool, cantharellen, nog wat groentjes, jus van steranijs en een croque monsieur die er heerijk uitzag.
Hij was wederom erg te spreken over zijn gerecht.
Ikzelf wilde graag de zeeduivel  met als garnituur gestoofde pijlstaartinktvis, gekarameliseerde uien, cantharellen en een vinaigrette van rode wijnazijn en jus de veau, maar tot mijn teleurstelling was de zeeduivel op....Griet was er wel.
Gelukkig was het mogelijk de griet met het genoemde garnituur te krijgen en ik heb werkelijk zitten smullen, een absoluut heerlijk gerecht dit. Mooi op smaak met buiten de genoemde ingrediënten ook nog wat asperges en spinazie. Heerlijk!
We sloten af met koffie en espresso waarbij nog wat snoeperijtjes kwamen.
Spekkoek, een cakeje met bosvruchten en gevulde speculaas. Lekker allemaal.

Samenvattend: Blanc is een goed restaurant in het middensegment, de prijzen liggen naar mijn mening iets te hoog, maar de lokatie maakt  veel goed. Vooral overdag en in de zomer is het er heerlijk toeven, zo met het uitzicht op de rivier.