DSC09382
DSC09382

Le Chateaubriand in Parijs

Op 21 april 2011 in Frankrijk, Parijs.

Ole kreeg de aanbieding het eerst in zijn mailbox en in gezamenlijk overleg besloten we dat hij het maar moest regelen. Met Thalys 1e klas naar Parijs. Gewoon een weekend. Het werd het weekend van 26/27 maart. De mannen wilden bij Bofinger eten, dus dat reserveerde ik maar gelijk met het hotel. Gaandeweg de tijd bedacht ik me dat ik eigenlijk liever le Chateaubriand wilde proberen. Nu is reserveren daar een crime, ze reserveren pas vanaf 14 dagen van te voren, maar zijn altijd en eeuwig in gesprek.
Tijdens de heerlijke lunch bij David Selen riep ik om 15.00 (je kunt bellen tussen 15.00 en 19.00) dat ik even le Chateaubriand moest bellen en ik had direct contact, waardoor de reservering voor de 26e maart om 20.00 gemaakt was. Een dag van tevoren moest ik nog even confirmeren. Als dat niet lukte omdat ze vaak in gesprek waren was een emailtje ook goed. Maar ook dat liep soepel, dus er kon niets meer mis gaan.
Na een heerlijke dag in Parijs met een fijne lunch in Montmartre bij La Pierrade met foie gras, escargots, heerlijke mojitosorbet en andere leukigheden vermaakten we ons een tijd op Père Lachaise, deden vele terrassen aan en na wat gerust te hebben in het hotel gingen we per metro naar le Chateaubriand.
Metro Parmentier. Niet handig, Goncourt is veel dichterbij.... Ik was wel heel benieuwd naar dit restaurant, want een 11e (inmiddels 9e) plaats op de Pellegrinolijst, boven zeer gerenommeerde restaurants moest toch wel iets betekenen. Hoewel ik weinig waarde hecht aan dit soort lijstjes....

Aan de buitenkant ziet het restaurant eruit als een niet heel aantrekkelijke bistro, zo eentje van 13 in een dozijn.
Binnen is het kaal..
Een bar, niet heel veel houten tafels zonder enig linnen, krap, een klein smal stukje restaurant wat leidt naar de onwaarschijnlijk kleine keuken en waarnaast de niet heel schone toiletten zijn.
De ontvangst was vriendelijk.
We kregen een viertje in een hoek, niet heel prettig. Ik had liever een andere tafel gehad, hoewel het er allemaal ernstig krap is. Houten harde stoelen, aan de wand niet veel bijzonders op een schoolbord met allerlei namen (waarvan ik er geen een kende) na. Op de vloer van die tegelmatjes, ook niet heel schoon, dus het zou allemaal van het eten moeten komen dacht ik toen maar.

We kregen na enige tijd een stencil met daarop het menu van deze avond. Vier gangen, incl. amuses voor 50 euro. Je kunt kiezen voor kaas of dessert. Een wijnarrangement is mogelijk voor 50 euro per persoon en daarvoor kozen we. De wijnkaart, ook een stencil, is klein en voornamelijk biologisch. Niet heel goedkoop trouwens.

Een glas bubbels werd ingeschonken (een normale hoeveelheid in een gewoon wijnglas), de vriendelijke vrouwelijke sommelier (denk ik) was nu nog verstaanbaar omdat enkele tafels nog niet bezet waren vertelde dat het een champenoise uit de omgeving van de Mont Blanc was bestaande uit twee cépages. Hij was aardig, maar niet meer dan dat.

Er verschenen wat soesjes met kaas en maanzaad. Aardig, maar wel gewoon een soesje zoals een soesje nu eenmaal is.
Hierna kwamen wat amuses. Een ceviche van black mullet.
Een of ander ernstig naar zee smakend wit watertje in een bakje met erin een vrij hard stukje vis. Ik vond het niet onaardig, Maurits vond het ronduit vies. In ieder geval niet opzienbarend. Daarna een stukje boudin blanc met biet, waarbij nog wat crème van biet lag en gemarineerde plakjes biet op de boudin.
Nu ken ik de gemarineerde biet allang van Table d'Amis en deze plakjes waren eigenlijk gewoon te hard. Een onprettig gevoel in de mond. De smaak van de boudin was goed.
Een volgende wijn werd ingeschonken. Nou ja, het ging niet om een glas, maar om een uiterst minieme hoeveelheid wijn in het glas en dat ging eigenlijk elke ronde zo. Ik haat dat rare zuinige gedoe. Schenk gewoon royaal bij, mensen zijn nu eenmaal een avond uit en reken dan wat meer. Dit is gewoon onprettig.
Een Fleurie, Beaujolais dus, vanwege de kersen.
De volgende amuse was een miniem beetje ricotta met gefrituurde sla, plakjes appel en mousse van selderij.
Erbij blokjes ijs van selderij en knoflook. Dit hapje begon een beetje in de richting komen zodat ik weer een klein beetje wist waarom ik hier ook alweer was.

Erbij in een onaantrekkelijk zwart kommetje een champignonsoepje, consommé eigenlijk met wat kummel en 2 plakjes champignon. De bouillon was lekker.
Brood, zelf gebakken, kwam op tafel, water en de wijn voor het eerste gerecht werd ingeschonken.

Een Chenin Blanc uit de Rhone met veel honing.
Ter begeleiding van de Asperges du Vaucluse, vieux Gouda, oeufs de Banka.

Anderhalve grote groene asperge troffen we aan, nog vrijwel rauw. Een beetje te koude mousse van asperges, veldsla, gemarineerde rode ui, zalmkuit en flinters oude Goudse kaas. Geen onaardige combinatie, maar te koud, te rauw, te weinig en bepaald niet opzienbarend.

Het tweede gerecht kreeg een plakje (zo noemen wij hier thuis een minieme hoeveelheid wijn) Meursault - met veel mineralen zoals de vriendelijke mevrouw uitlegde, na dit gerecht was ze niet meer te verstaan helaas door de uiterst slechte akoestiek.
Limande Sole, beurre noisette, herbes.

Tongschar dus, die bij mij niet helemaal gaar was helaas, met aardig wat groentjes, waaronder gefrituurde aardpeer flinters en plakjes. Onder de vis veel bieslookringetjes ernaast wilde sla en diverse kruiden waarvan met name de munt goed te proeven was.
Een aardig gerechtje. Niet heel hoog op smaak.

Het hoofdgerecht deze avond was Agneau de Lait, poireaux, amandes. Zuiglam dus met prei en amandelen.

Minieme stukjes lam troffen we aan, het lam van Maurits was trouwens koud, met erbij nauwelijks geblancheerde prei, heel veel kruim van amandel, plakjes citroenpeper en blaadjes cichorei. Of we zijn akelig verwend of er klopte iets niet vonden we zo langzamerhand, want we waren nog steeds bepaald niet onder de indruk, integendeel eigenlijk.
Erbij een Chileense wijn en we moesten zelf maar ontdekken vond de sommelier hoe on-Chileens hij was. Nou, hij rook ernstig naar kaas en stond stijf van de tannine. Niet echt onze wijn, maar gelukkig was het weer een piepkleine hoeveelheid, dus dat maakte niet zo heel veel uit.
We werden zo langzamerhand wat lacherig uit pure teleurstelling en ook omdat het zitten toch wel steeds vervelender werd.
Maar we waren toe aan de dessertjes. Er kwam een soort dessertamuse.
Een vierkantje ananas met diverse kruiden waaronder munt. Prettig fris.

Alledrie de mannen hadden geen behoefte meer aan de creativiteit van deze chef en kozen voor de kaas. Erbij kregen ze een glaasje notenlikeur.
Op hun bord drie soorten kaas die redelijk waren. Na het gevraagd te hebben kwam er ook nog een klein beetje brood.
Ikzelf ging toch maar voor het dessert hoewel het me eigenlijk een raadsel was waarom ik witlof moest eten als dessert, maar goed. Als ik er dan toch ben...
Het was een dessert in tween. Endive, orange, olive. Witlof, sinaasappel en olijf dus.
Gemarineerde blaadjes witlof, kruim van olijf, sorbet van bloedsinaasappel trof ik aan op mijn bord en op de witlof na, die ernstig weinig toevoegde was dit een aardig, heel gewoontjes aandoend dessertje.
Het andere dessertje was chocolat, clerié.
Chocolade met selderij dus. De chocolade lag op het bord in de vorm van koekjes, erbij crème van selderij en een brownie. Dat alles omgeven door een gigantische hoeveelheid poeder van chocolade wat een extreem droog mondgevoel opleverde. De crème van selderij was aardig, maar ook niet meer dan dat.
Twee glaasjes dessertwijn kreeg ik erbij, maar ik kon met geen mogelijkheid verstaan welke (de glazen worden aan de bar ingeschonken en dus ingeschonken aan tafel gebracht) het waren, omdat de mensen voor de tweede shift stonden te schreeuwen aan de bar, waar ze alvast een glaasje wijn namen.
En tweemaal zoveel mensen in een dergelijk klein restaurant levert een absolute kakafonie van geluid op. Buiten stonden ook nog de nodige mensen overigens, dus populair is het hier wel. Nu heb ik ook het idee dat de chef erg handig gebruik maakt van allerlei publiciteitsmogelijkheden en dat lijkt te werken. Wij waren er tenslotte ook....

Koffie namen we niet, dat deden we elders. Al dat kabaal was genoeg geweest en le Chateaubriand hoeft ook niet meer op een bezoek van ons te rekenen. Onbegrijpelijk dat dit restaurant op de inmiddels 9e plaats staat. Michelin is dan toch reeëler met hun ene bestekje....
Een aantal minpunten bespraken we en dat waren er toch wel veel. De tweede shift die binnen staat te wachten is ergerlijk, uiterst slechte stoelen, geen airco, slechte akoestiek, piepkleine tafels, rare glazen, het bestek wordt maar 1 keer gewisseld. Plezierig is het kundige personeel.
Uiterst teleurstellend dus en toch ruim 100 euro per persoon kwijt zijn, dat gebeurt ons gelukkig niet vaak.
Voortaan ga ik weer fijn af op mijn eigen intuïtie en dan komen we gewoon weer terecht bij fijne restaurants zoals bv. Ze Kitchen Galerieof Sensing. Allebei na ons bezoek vereerd met een Michelinster. Niet dat die sterren nu zo zaligmakend zijn, maar die S. Pellegrinolijst is het zeker niet.

Bofinger had ik voor de zekerheid verzet naar de lunch de volgende dag, dus ik wist dat ik toch wel aan mijn trekken zou komen en dat scheelde.

30 gedachtes over "Le Chateaubriand in Parijs"

Karin Van Rijssen

Leuke recensie begeleid met prachtige foto's.Een genoegen om te lezen en te zien Carla,dank je wel!!
14 november , 2010 om 16:14 pm

Carla

Dank je wel Karin, leuk te lezen!
14 november , 2010 om 16:37 pm

Agnes

Wie kan dit nog evenaren denk je? Dit is geloof ik bijna de meest enthousiaste recensie van jou hand ooit. Wat lijkt me dit genieten!
14 november , 2010 om 16:48 pm

Tanja

Ik lees hier toch echt de ultieme restaurantervaring. Ik vind het regelrecht geweldig wat Matthieu en zijn crew wederom presteren. Ik hou je er aan dat ik elk kwartaal een recensie over dit geweldige restaurant mag lezen!!!
14 november , 2010 om 16:49 pm

Ray

Wat een fantastisch menu in een fantastische omgeving met zulke geweldige mensen! Het is lang geleden dat ik je zo lyrisch heb gezien. Gaaf!
14 november , 2010 om 22:34 pm

john golsteijn

Inderdaad Carla, zoals in de voorgaande reacties valt te lezen, ben je uitermate lovend over dit restaurant. En zoals ik lees inderdaad fantastisch. Met kleine details in de gerechten die subliem zijn. Wijn spijs bijzonder. En de smaakcombinaties uiteraard en de presentatie. Hier wil ik naartoe. Dank voor je mooie verslag en foto's. Gr. John.
15 november , 2010 om 13:59 pm

Bert

Het ziet er allemaal fantastisch uit. Eeen heerlijke recensie.
15 november , 2010 om 14:05 pm

Patrick

Wat een mooi verslag en wat een mooie gerechten. Ik heb echt genoten van deze recensie.
15 november , 2010 om 18:43 pm

ad wijgerde

Heel mooi hoor, het is helaas wat uit de richting, wat voor een prijskaartje hang hieraan als ik zo onbeleefd mag zijn, groetjes Ad
16 november , 2010 om 22:38 pm

Carla

Zie de website voor de menuprijzen Ad.
17 november , 2010 om 07:14 am

Yvon

Wat een menu! En zeker mooie wijnen erbij, maar die Tripel Petrus is verrassend. maak niet vaak chocolademousse, maar de versie van Matthieu is goed. Stukken eenvoudiger dan wat ik hier zie op de foto.
27 november , 2010 om 15:55 pm

Paul Broekman

Ik heb net deze blog ontdekt en lees het met veel plezier. Niet alleen om het vele lekkere eten beschreven te zien met vaak "lustopwekkende" foto's maar het is ook erg nog erg leuk geschreven. Ik kook ook graag (Te zien op: http://www.vkblog.nl/bericht/358009) maar ik woon het grootste deel van het jaar in Cappadoci, Turkije. De meeste beschreven ingredinten kan ik hier niet krijgen en doen mij watertanden. Deze blog is een aanrader voor een ieder die koken als hobby of beroep heeft!!!! Groeten uit Turkije
28 november , 2010 om 11:59 am

John

Endives is witlof, niet andijvie. Andijvie in het Frans is "scarole", soms "escarole" of somes "chicoree frisees". Beide groenten zijn natuurlijk wel verwant aan elkaar. Mvg. John
21 april , 2011 om 12:02 pm

Carla

Dank je John, ik zal het aanpassen, het leek ook meer op witlof dan op die chicoree frisees die ik tegenkwam.
21 april , 2011 om 12:05 pm

ad wijgerde

Nou Carla, dat was het dan, ik moet zeggen dat ik van de ambiance al niet veel verwacht had maar van de keuken wel. Na het lezen van je verhaal is mijn zin toch wel over gegaan, de prijzen zijn ook aardig omhoog gegaan, zeker 4 wijnen voor 50,- is fors an als je dan proef glaasjes krijgt is dat not done. Bedankt voor je verhaal en ondersteunende foto's groetjes Ad
21 april , 2011 om 13:20 pm

Carla

Nou Ad, het waren 6 (en in mijn geval 7, want ik kreeg er 2 bij het dessert) glaasjes, maar gezien de hoeveelheden is 50 euro veel te duur. Ze zijn overigens niet het enige restaurant wat piepkleine hoeveelheden schenkt in een uitgebreid arrangement en dan gewoon de volle mep vragen, ook bij Ivy bv. deden ze dat.
21 april , 2011 om 14:59 pm

Agnes

Wat een verhaal, en wat een teleurstelling. Gelukkig konden jullie er om lachen. Wat een verschil in wijnarrangementen heb je toch. Wij kregen ooit bij de Jonge de Jong zon gul geschonken glas, dat het bijna over de rand klotste. W.s een nieuw en onwetend personeelslid. Dat was het ook niet helemaal, maar dit van jullie was gewoon een mini proeverijtje. Schandalig voor die prijs.
21 april , 2011 om 18:52 pm

Carla

haha, ja van De Jonge de Jong ken ik dat van de laatste keer, schattig maar niet handig. Weet je, ik kan het eigenlijk niet goed hebben dat die graatmagere chef maar denkt dat hij alles kan maken. Ik heb werkelijk niet overdreven in mijn beschrijving, maar het lijkt toch gewoon nergens op. Met die ene amuse (met dat selderij-ijs) kwam hij een beetje in de richting, maar verder leek het gewoon nergens naar. En dan schrijft de pers dat hij fijn eigenwijs is en een fixes menu heeft. Ja, hallo, zo weet ik er nog wel een paar.
21 april , 2011 om 19:38 pm

Jaartal

Dat je in zo'n zaak moet denken ... Bofinger gaat het morgen goed maken of in ieder geval zorgen dat we wl top eten! Foei wat ongelooflijk jammer, de foto's laten zien dat het wel okay lijkt maar dit is geen wereldklasse!
21 april , 2011 om 20:02 pm

john golsteijn

Ik heb je verhaal twee keer gelezen!! En dan een Michelinster? Onbegrijpelijk dat het hier zo druk is. Maar je weet nu wel dat je hier niet meer naar toe hoeft. En dan nog maar te zwijgen over het wijnarrangement. Gelukkig is er meer te beleven in Parijs dan le chateaubriand. Gr. john.
21 april , 2011 om 21:11 pm

Carla

Ja, natuurlijk is het een boudin noir, maar hij werd ons gepresenteerd (duidelijk buitenlanders natuurlijk) als blanc. Hoogst irritant.
21 april , 2011 om 22:21 pm

Carla

@ John Geen Michelinster hoor, ben je mal. Slechts 1 bestekje, dus dat klopt wel ;-)
22 april , 2011 om 17:02 pm

Thomas

Hoi Carla, Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat dit restaurant bizar overschat is. Waar ik me alleen wel over verbaas is dat je het eten afkraakt omdat het te rauw is, maar dit restaurant staat hier juist bekend om, heeft hierom juist de bekendheid gekregen....Als je wist wat je hier zou kunnen verwachten had je er misschien toch iets genuanceerder over kunnen schrijven. Maar nogmaals je hebt gelijk als je zegt dat het overschat is.
22 april , 2011 om 19:44 pm

Carla

@ Thomas Je hebt rauw en rauw en dit was onprettig rauw, wat de bedoeling heel gewoon niet kxe0n zijn van elke zichzelf respecterende kok. Dus ik vind dat ik voldoende genuanceerd geschreven heb...
23 april , 2011 om 09:54 am

matthieu beudaert

jammer matthieu
23 april , 2011 om 11:00 am

Raymond

Zeer teleurstellend en dan ook nog eens flink aan de prijs. Gelukkig deed de lunch de dag erna een hoop vergeten, gok ik zo. :-)
10 mei , 2011 om 21:05 pm

Sarah

Ik ben al vier keer bij Le Chateaubriand geweest en vond het allevier de keren (en mijn tafelgenoten, die chef en sommelier zijn) ontzettend goed en vind de 11e (of inmiddels 9e) plek op de San Pellegrinolijst meer dan verdiend. Wie zich zo druk maakt om het interieur snapt het hele concept dus niet. Het is de bedoeling dat het er rommelig en chaotisch uitziet, het is een bistro. Hierdoor wordt het juist toegankelijk gemaakt voor verschillende doelgroepen en niet alleen voor de culinaire fijnproevers die zich vaker in de standaardsterren restaurants laten zien. En die verschillende doelgroepen zaten er ook beiden keren dat wij er zaten. Locaal en internationaal op een gemoedelijke manier samengebracht. Zo leer je nog eens iemand kennen. Door Le Chateaubriand hebben wij er een logeeradresje bij in Parijs. Ik vind dat afbranden van een restaurant zo vermoeiend, vaak slechts gebaseerd op 1 bezoek. Logisch hoor, als je met michelinverwachtingen binnen komt en hoogstwaarschijnlijk schuimpjes, foefjes en stikstoftoestanden verwacht. Jammer dat je je dan niet kunt aanpassen en genieten van een experimentele keuken in een allergezelligste setting in een prachtige stad.
6 juli , 2011 om 16:28 pm

Carla

Ieder zijn mening lijkt me zo Sarah. Knap dat je mijn verwachtingen denkt te kennen. Als je dan zo'n hekel hebt aan het afbranden van een restaurant: ik heb een hekel aan mensen die invullen wat andere mensen denken en voelen. Bedankt voor je commentaar en nog vele genoeglijke avonden in die allergezelligste (jouw mening die ik absoluut niet deel) setting in een prachtige stad.
6 juli , 2011 om 16:59 pm

Menno

Ik lees de reactie van Sarah met verbazing en ook wat irritatie. Smaken verschillen uiteraard, maar zij doet hier precies wat ze Carla verwijt: op basis van n recensie conclusies trekken over het verwachtingspatroon van de recensent. Had ze andere recensies gelezen, dan had ze geweten dat Carla lang niet altijd zit te wachten op schuimpjes e.d. Bofinger is een van haar grote favorieten en daar komt geen stikstof aan te pas. Daarbij vind ik Carla altijd redelijk genuanceerd in haar oordelen, zo ook hier weer. Nummer 9 bij Pellegrino wekt natuurlijk gewoon verwachtingen; in ieder geval geen kakafonie, zuinige glaasjes wijn en rommelige borden (die kaas!). De foto's liegen wat mij betreft niet.
10 juli , 2011 om 13:51 pm

Porte 12 in Parijs | restaurantrecensiesvancarla

[…] en ondanks mijn lichte angst dat het me net zo slecht zou bevallen als destijds het zo bejubelde Le Chateaubriand, had ik besloten het toch te proberen. Wie niet waagt […]
4 januari , 2015 om 11:57 am

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl