DSC09382
DSC09382

Hoofdstad Brasserie in Amsterdam (hotel l'Europe)

Op 17 januari 2012 in Amsterdam, bib gourmand.

Het was weer zover. Een aantal vaste forummers zou elkaar weer gaan ontmoeten onder het genot van een hapje en een drankje. We hadden deze keer voor Amsterdam gekozen. Ik had gelezen dat de Hoofdstad Brasserie van de l'Europe een Bib Gourmand had gekregen en de kaart in november sprak me aan. De reservering voor 8 was zo gemaakt. Geen ronde tafels wat ik jammer vind, want met 8 aan een ronde tafel praat makkelijker. Maar goed, dan niet.
Nu gebeurde het dat er wat afzeggingen waren, maar dat gebeurt wel vaker, dus dat was geen punt. Wat wel een punt was, was de vernietigende recensie van Mac van Dinther in de VK van 7 januari. Zijn kritiek neem ik over het algemeen serieus, zelfs toen ik hem azijnzeikerig noemde over Wollerich moest ik hem achteraf toch wel gelijk geven helaas. We besloten toch te gaan met zoiets in het achterhoofd dat men zich bij de Brasserie toch wel wild geschrokken moest zijn en dat het vast beter zou moeten zijn geworden. Aldus geschiedde.
Op deze prachtige zonnige zaterdag de 14e januari troffen we elkaar in het Grand Café op perron 2B en pakten de tram naar het Muntplein. In de Nieuwe Doelenstraat is dan de niet al te imponerende ingang van het hotel, waar de ontvangst in de pianolounge met een leuk iets van Freddy dan wel weer imponerend is. Onze jassen werden aangenomen en via de lounge liepen we naar achteren, naar de Brasserie.

Daar werden we overgedaan aan het Brasseriepersoneel, wat wat rommelig overkwam. We kregen een mooie tafel in de hoek van de serre met een prachtig uitzicht op de gracht, de Munttoren en de drukte van de stad. De stoelen vond ik verschrikkelijk. Wel lekker ruim met een lange zitting, maar veel te zacht en veel te laag. Houten, glimmende tafels hier, niet heel ruim, maar ok, het is een Brasserie, met bestek in een mooi damasten servet. Peper en zout op tafel en vrijwel direct wat dunne soepstengeltjes (grissini) met aïoli en een crème van zoete aardappel. Beide behoorlijk smakeloos. Nu hadden we trek in een wijntje en dat had de nodige voeten in de aarde. Ten eerste duurde het een eeuwigheid voor we het grote wijnboek kregen. De prijzen hierin zijn exorbitant, dus we vroegen naar de kaart met de wijnen uit dat Enomatic-systeem, wat je tegenwoordig best vaak tegenkomt. Ook die prijzen vonden we veel en veel te hoog (men biedt ook hele glazen, glazen met 1/3 en halve glazen aan, op zich vriendelijk, maar de prijs voor normale glazen ligt te hoog).

Op de achterkant ontdekten we de wat simpelere wijnen die redelijk betaalbaar waren en we kwamen uit op een Rivaner van Gales, een prettige drinkbare wijn. Mooi genoeg voor een lunch met veel gebabbel en een doordrinkwijntje. Ook niet onbelangrijk in dit gezelschap. Het duurde al met al bijna 45 minuten voor we eindelijk wat wijn hadden en dat irriteerde me. De kaart is te vinden op de website. Een menu voor 35 euro kent men hier en dan kun je uit diverse voor-, hoofd- en nagerechten kiezen. Niet uit de à la carte gerechten en niet uit de sidedishes. Nu bleken er nogal wat gerechten niet te zijn, dus na overleg mochten we toch uit de à la cartegerechten kiezen, zonder meerprijs voor zover ik weet.

Brood kwam, boter ook, olie herinner ik me niet. Het brood was erg lekker.
De wijn overigens was te warm, dus ik liet een klein beetje inschenken, in de hoop dat nadat de fles op ijs had gestaan hij wel op temperatuur was. Helaas vergat de bediening de wijn in te schenken en moest ik erom vragen. Ik vind dat soort fouten bijzonder storend.
De voorgerechten verschenen.

Voor de enige man in het gezelschap de gebakken boudin noir met appeltjes. Mooie, niet vette, stukjes bloedworst kreeg hij, met erbij flink wat gesauteerde stukjes appel en een hele berg frisée erop. Erbij nog een mousse van het een of het ander, ik vermoed appel. Hij vond het erg lekker en was dus tevreden.

De drie andere dames hadden eensgezind gekozen voor het gerookte kalfsvlees met tonijnmayonaise en zij kregen alledrie drie tot een soort minaret gevormde pakketjes, gelegen op wat tonijnmayonaise. Die pakketjes waren gemaakt van het gepocheerde kalfsvlees, wat erg lekker was en erin nog de tonijnmayonaise met mesclun. Ook zij waren erg tevreden over het gerecht. Ik mocht iets proeven van mijn buurvrouw en ik vond het ook lekker.

Ikzelf had gekozen voor de stoofschotel van Calamari a lArmoricaine en ik kreeg een leuk pannetje gevuld met prima inktvisringen in een heerlijk pittige tomatensaus. De genoemde croutons op de menukaart had ik niet, wel een dun sneetje bruin brood. Ik vond het erg lekker. De inktvis was goed gegaard, zeker niet taai en de pittigheid was wat mij betreft precies goed. Lekker dus!
Na wat wachten op vooral weer het inschenken van de wijn - het water deden we zelf wel - was er een wisseling van personeel en dat verbeterde daarmee aanzienlijk. Opeens ging het soepeler lopen en had men vooral aandacht voor de gasten en niet voor elkaar.
De hoofdgerechten kwamen.

Voor mijn buurvrouw de dry aged Simmenthal entrecote met aardappelgratin, salade en béarnaise. De entrecote was uitstekend, de gratin ook, de salade was gewoon en de béarnaise was niet goed, wat heel jammer was natuurlijk.

De volgende dame had de Cervelaat van Noordzee vis en schaaldieren met een cassoulet van flageot bonen en was hier zeer tevreden over. In een kom flink wat cassoulet met rolletjes van Noordzeevis en veel mosseltjes en kokkeltjes. Het zag er ook lekker uit vond ik.

De andere dame had de kabeljauwrug met saus Grenobloise, spinazie en pommes vapeur. Een mooi stuk kabeljauw op de huid gebakken (niet krokant) met spinazie, in de schil gestoomde aardappeltjes en flink wat saus kreeg ze en volgens mij was ook zij tevreden.

Mijn buurman en ik hadden de vis van de dag. Koningsbaars. Twee flinke stukken vis, ook op de huid gebakken en ook niet krokant, dus het velletje moest eraf gesukkeld worden, kregen we. Op zich goed van cuisson maar voor mij te flauw, dus de zoutpot bracht uitkomst. Op een bedje van beetgare peultjes, erop weer die sla en erbij gestoomde aardappeltjes in de schil. Later werd er nog een schaaldierensaus bijgeschonken die in orde was. Niet onaardig vond ik het.

Bij alle hoofdgerechten serveert men hier Bonne Femme met spek, zo staat het op de menukaart, dus we kregen 2 pannetjes met wat paddestoeltjes, wat snijboontjes, wat krieltjes en wat zilveruitjes uit een potje...
Na weer een heleboel gepraat, want we praten altijd flink tijdens deze bijeenkomsten, kwamen de desserts.

Voor mijn buurvrouw de selectie van binnen- en buitenlandse kazen.
Een blauwe, een geit en een roodschimmel. De blauwe, ik meen een Roquefort kon haar goedkeuring wegdragen, ik mocht een stukje proeven en vond hem ook in orde. De geit, waarvan ik proefde, was ook lekker, maar de roodschimmel was niet goed. Niet rijp en alledrie de kazen veel te koud gepresenteerd helaas. Erbij wat Kletzenbrood.

Mijn overbuurvrouw en de mannelijke tafelgenoot kregen de bestelde chocoladeprofiterolles met vanille-ijs. Vijf soesje, crème anglaise, iets cruncherigs met erop een quenelle vanille-ijs kregen ze en de chocoladesaus erbij werd apart geserveerd. Volgens mij waren ze er tevreden over.

Tot slot kregen de andere dame en ikzelf de citroentaart. Die er mooi uitzag, maar eerlijk gezegd naar niets smaakte. Heel in de verte proefde ik iets frissigs en ik moest vragen wat de vruchtjes erbij nu precies waren. Bijzonder knap om zon dessert zonder smaak te maken.

We sloten af met nog wat wijn en voor een tweetal koffie, waarbij nog mini-madeleines met room kwamen en na het betalen van de rekening verlieten we de Hoofdstad Brasserie. Het was een enorm gezellige middag, maar dat was niet helemaal op het conto van de Brasserie te schrijven. Hoewel het uitzicht erg mooi is, dat dan weer wel. Als de Bib alleen is gebaseerd op de prijs begrijp ik hem, anders begrijp ik hem niet. Het was nu niet om over naar huis te schrijven eerlijk gezegd. Niet zo slecht als ik had verwacht op basis van de eerdergenoemde recensie, maar het kan wel ruim beter. Jammer voor de Hoofdstad Brasserie!

6 gedachtes over "Hoofdstad Brasserie in Amsterdam (hotel l'Europe)"

Agnes

Prachtig beschreven Carla. Ben het 100% met je eens, behalve de stoelen dan, daar had ik wel heel de dag op kunnen zitten.Ook even mijn waardering over hoe je het voor elkaar krijgt alles zo gedetailleerd in je op te nemen tijdens zon lunch...en je aandacht verder geen moment verslapt tijdens de gesprekken en dergelijke.Zal een kwestie van ervaring zijn. Het was leuk er weer bij te zijn deze keer.
17 januari , 2012 om 15:17 pm

Ben

Carla, toch weer een mooie beleving n.m.i. Ze hebben ook een hele mooie internetsite waar ik die stoelen waarnam. Ik denk als je langer als 1.70 m bent je te onderuit gezakt komt te zitten en dat gaat irriteren. Het Enomatic-systeem vind ik wel een mooie oplossing voor het maken van een keuze van een glaasje van dit en van dat als de prijzen inderdaad een beetje gunstig zijn. De visgerechten zien er wel prima uit hoor en smaakte dus ook goed. Mooie recensie en dito foto's , bedankt voor je schrijven, Ben.
17 januari , 2012 om 15:49 pm

MyriamC

Ben het ook voor de volle 100% met je eens. Als de la carte gerechten van hetzelfde niveau zijn als de gerechten van het Bib menu, dan zijn ze gewoon veel te duur. Maar we hebben wel weer lekker bijgepraat, het was bijzonder gezellig en voor herhaling vatbaar.
17 januari , 2012 om 20:44 pm

Menno

Carla, hierboven schrijf je dat je het toch wel eens bent met Mac van Dinthers niet malse kritiek op Wollerich. Als ik je recensie van genoemd restaurant echter lees, komt deze me niet heel negatief voor. Je geeft aan dat je tevreden bent. Niet dieptevreden, maar toch. Wat heeft ervoor gezorgd dat je Van Dinther toch gelijk hebt moeten geven?(zoals je misschien al vermoedt: binnenkort staat een bezoekje aan Wollerich met schoonouders op het program - ik wil ze natuurlijk niet teleurstellen).
22 januari , 2012 om 13:43 pm

Carla

Hoi Menno. De pijnpuntjes zijn volgens mij wel te lezen in mijn recensie, maar er komt nog bij dat wij pal naast mensen zaten die ik ken en die werden op een rare manier 'voorgetrokken'. Zo kregen zij bv. bij het voorgerecht drie stukjes makreel. Zo hoefden zij niet te betalen voor het optionele tussengerecht en kregen daar ook nog eens plakjes truffel overheen geschaafd. Verder heeft mevrouw Wollerich naar aanleiding van mijn recensie mij een mail gestuurd met een opmerking over de friandises die de jongste zoon niet kreeg, waarbij ze aangaf dat die hem na een opmerking mijnerzijds wel zijn aangeboden - zie voor dit relaas mijn commentaar onder mijn recensie van Wollerich - en dat hij die niet wilde. Ik heb haar toen een zeer beleefd antwoord gestuurd met daarin de opmerkingen die ik hierboven noem, waarop nooit meer een antwoord is gekomen. Ik begrijp niet dat iemand een mailwisseling aangaat om er vervolgens abrupt mee te stoppen als er wat kritiekpunten komen. Let wel: er is niets mis met Wollerich, het kan alleen een stuk beter in de afwerking naar de gasten toe. Ik denk niet dat je schoonouders teleurgesteld zullen zijn hoor, veel plezier alvast.
22 januari , 2012 om 14:32 pm

Bord’eau in Amsterdam | restaurantrecensiesvancarla

[…] de weinige **restaurants in Nederland dat we nog niet bezocht hebben. Ik had al eens gegeten bij de Hoofdstad Brasserie, waar ik niet heel erg van onder de indruk was toen, dus ik was zeer benieuwd. Een vriendelijke […]
13 oktober , 2014 om 11:19 am

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl