Restaurant De Jong in Rotterdam

Op deze donderdagavond bleek dat beide zonen elders zouden zijn. Op facebook zag ik dat restaurant De Jong (begin januari 2013 geopend) nog wat tafeltjes open had staan, dus smste ik echtgenoot of hij zin had daar 's avonds te gaan eten. Dat had hij wel. Tegen achten wandelden we het restaurant, gelegen onder de Hofbogen, zoals ze in Rotterdam genoemd worden, binnen. Prettig licht, hoog en ruim, eerst de bar en een half wandje met aan de andere kant nog wat tafeltjes, de open keuken en daarachter aan de overkant van het gangetje weer de enorme toiletgroep. Het doet allemaal vriendelijk en open aan.
We mochten een tafeltje voor twee uitzoeken en begonnen met een glaasje Cava. Ze hebben hier een wijnkaartje op een bruin papiertje, maar wel leuk gevouwen. De tafeltjes zijn gedekt met stof met daarover heen een vierkant van dat papier wat je ook wel bij de Chinees ziet. Op zich wel slim, scheelt weer veel wasserijkosten, maar ik ben er niet heel kapot van, vooral niet omdat op den duur de randen gingen krullen en ik telkens het papier moest terugvouwen. Maar dat is allemaal persoonlijk natuurlijk. We gingen voor het eten, want in zijn vorige restaurant had Jim de Jong ons al laten zien dat hij kan koken.
De Cava, een Brut Mas Masia, was in orde.
Na enige tijd verscheen er wat lekker brood met een miniem plakje boter en wat zout met een lepeltje.
Het menu, althans de keus tussen vegetarisch of met vlees/vis werd ons uitgelegd en we kozen beiden voor het menu mét. Omdat we niet direct een wijn op de kaart zagen die ons beviel besloten we ook tot het wijnarrangement. Wat je hier - zo zag ik later op de rekening - overigens gewoon per glas betaalt en wat dus geen vaste prijs kent als geheel.
De eerste wijn werd ingeschonken. Een Soave Superiore DOCG, Sandro de Bruno, Colline de Ronca. Een nogal simpele wijn vonden we. Water overigens komt hier gratis in glazen flessen, vriendelijk!
Na een vrij lange tijd - dat zou de avond uiteindelijk kenmerken, we wandelden om 8 uur binnen en konden pas rondom half 12 vertrekken - kwam het voorgerecht.
Terrine van varkenskop, appel, saus van vogelmuur, gerookte mayonaise, komkommer. Vrij vettige rondjes - nauwelijks zichtbaar eerlijk gezegd - terrine van varkenskop kregen we met een voor mij niet prettig mondgevoel. Erbij een saus van vogelmuur dus, maar omdat ik de smaak van vogelmuur niet kende zei me dat niet heel veel. Gerookte mayonaise, die ik lekker vond, opgerolde komkommersliertjes waar verder zo te proeven niets mee was gedaan en nog wat krokantjes van desem. Ik vond het erg jammer, maar ik was om het vriendelijk te zeggen bepaald niet overtuigd. Integendeel, ik vond het een nogal teleurstellend geheel. Zelfs de appel had nauwelijks smaak, een zuurtje van Granny Smith alleen al zou het gerecht als geheel wel wat omhoog gehaald lijkt me zo.
De volgende wijn was een Domaine Jones, Cotes Catalanes, grenache gris. Een lekkere wijn! Overigens even een woordje voor de uitstekende bediening: vriendelijk, perfect op de hoogte van wat eruit de keuken komt, prima op de hoogte wat betreft de wijnen en attent over de hele linie. Pareltjes dus!
Het tweede gerechtje was prei. Prei op diverse manieren klaargemaakt. Een saus van prei, gebakken prei, gestoomde prei, schorseneer, saus van Comté en lavas. Ook nog twee stukjes aardappel erbij op een crème van het een of het ander. Nu heb ik helemaal niets tegen prei en ook niet tegen lavas, maar kauwen op stengels lavas in een restaurant maak ik toch niet vaak mee. Bovendien miste ik eigenlijk toch wel - al was het maar miniem - een stukje vis. Ook qua smaak was ik weer niet overtuigd. Het voelde alsof het gerechtje er bijna was, maar toch miste er nog net iets. Helaas dus weer niet dat schot in de roos waar we op zaten te wachten en waarvoor we hier waren gekomen.
De volgende wijn, een rode, was een Shiraz Red Gold 06, Bushmanspad ZA en ook dit was een wijn die ons beviel.
Erbij na een vrij lange tijd, het glas was bijna leeg, het hoofdgerecht. Opgediend met een glazen cloche, waaronder rook een rol speelde. Het gerecht was dan ook licht gerookte duivenborst. Erbij wortel. Als spaghetti, als crème en gebakken, pied bleu-paddestoelen (paarse ridderzwam dus), zuring, een saus van de duif en als zuurtje, waardoor dit gerecht eindelijk geheel op smaak kwam, besjes van de duindoorn. Zelfs aan wat korreltjes zeezout was gedacht. Alle onderdelen van het gerecht bevielen me, met name de besjes van de duindoorn vond ik echt iets toevoegen (het zo hard nodige zuurtje wat ik in de vorige gerechten gemist had). Het enige jammere was dat de duif bij het stukje bot wat er nog aan zat niet gaar was en dus naar lillerig. Omdat ik daar als laatste kwam, viel me dat denk ik extra op. Maar: het beste gerecht tot nu toe van deze avond. Door de besjes.
Bij het dessert konden we kiezen uit zoet of kaas. Op mijn vraag of wellicht even verteld kon worden wat het dessert was kwam een kordaat nee, dus ik koos voor kaas. Echtgenoot voor zoet. Ik gaf aan dat ik graag een mooie witte wijn (droog!) bij mijn kaas heb en na overleg met de kok kreeg ik een glas La Bastide de Saint Dominique, een mooie blend met 50% viognier uit de Cotes du Rhone.
Het bordje kaas erbij bevatte drie stukjes kaas. Brugse Blomme, Salers en wat Shropshireblue. Goede kaasjes, dus ik was tevreden.
Echtgenoot kreeg een glaasje Rivesaltes. Domaine des Chènes. Erbij het zoete dessert. Een coulant van chocolade gevuld met pastinaak. Erbij toffee, crème van de crunch (noot) en crunch van noot en hij was redelijk tevreden. De pastinaak kon hem niet erg bekoren, maar ook dat is persoonlijk, want hij is van kindsaf aan licht allergisch voor knolgroenten. Het zag er wel aardig uit, dat dan weer wel.
We zagen gezien het late tijdstip af van koffie en na het betalen van de rekening verlieten we restaurant De Jong.
Goede bediening, vriendelijke ambiance, maar aan de gerechten moet nog flink gesleuteld worden. Laten we het er voorlopig maar op houden dat de kok zijn avond niet had.