De Bokkedoorns in Overveen

Ik was al tijden van plan naar De Bokkedoorns te gaan, gewoon omdat ik erg benieuwd was hoe het er nu zou zijn na de wisseling van chefkok. Ik was altijd nogal weg van het constante niveau van Lucas Rive en dat lijkt me eerlijk gezegd niet erg makkelijk te evenaren, dus er waren ook wel twijfels bij me.
Echter in de week voor Pasen bleek dat beide jongens op Tweede Paasdag andere bezigheden hadden en rolde er een aanbieding van De Bokkedoorns in mijn mailbox. Een Paasmenu, wat zou inhouden een glas champagne als aperitief, een vijfgangenmenu, mokka en friandises voor 105. Dat leek me wel wat en ook echtgenoot was enthousiast.
Zo kwam het dus dat wij op deze Tweede Paasdag in de drukte van de meubelboulevardbezoekers (zo noemde men het op de radio tijdens het oplezen van de files, dus wat mij betreft zeker niet denigrerend bedoeld) vertraagd aankwamen in Overveen. Waar twee charmante jongemannen zich direct over de auto ontfermden, wat nieuw is voor ons hier. Wel vrij ideaal, want het was een mooie dag en dat betekent dat de parkeerplaats afgeladen is met wandelaars. Wij hadden dus geen omkijken naar de auto.
De ontvangst was weer eens door de eigenaar, vriendelijk maar afstandelijk, want we zijn geen kennissen. We werden overgedragen aan een van de dames van de zwarte brigade en kregen een vierkant tweetje achterin het vrij volle en dan bedoel ik ook met tafels, restaurant. Navraag leerde me dat er inderdaad extra tafels waren neergezet voor deze Paasdagen. Ook het achterzaaltje, waar meestal besloten gezelschappen zitten, was er nu bij getrokken. Wat voor gezellige drukte zorgde overigens, hoewel ik niet erg gecharmeerd was van ons plaatsje, want ik ben gewend hier aan een ronde tafel te zitten. Maar goed, een kniesoor.
Het menu stond keurig op tafel, men kwam vragen of ons dat beviel en het aperitief, een glas champagne van Pernet&Pernet, Blancs de Blancs werd ingeschonken. In een glas van Moët&Chandon overigens... Een lekkere champagne vond ik het. Mooi fris en elegant.
Erbij allereerst een huisgebakken broodje, boter, olie en aanverwanten stonden al op tafel. Erna een amuse. Op een houten bakje met een glasplaatje, waaronder de duinen en de zee werden uitgebeeld. Vier hapjes. Linksonder een kroepoekje van inktvis met tapioca en garnaaltjes, linksboven een parel van oester op een oesterblad met algjes en mango, rechtsboven een eitje met rijst en kerrie en rechtsonder een tempura van een slakje en een bonbon van knoflook, omgeven met waterkers. Het kroepoekje vond ik erg lekker, mooi vol van smaak en lekker in combinatie met de garnaaltjes, de parel van oester vond ik ook lekker, het oesterblad viel wat tegen, dat heb ik weleens met meer smaak gekregen. Het eitje was wel geestig vanwege Pasen, het slakje was prima en zo ook de bonbon van knoflook, waartegen de waterkers overigens wat wegviel. Maar het idee was leuk.
Een wijnarrangement 45 euro was mogelijk, maar we ontdekten een leuke witte Portugese wijn, die we wel graag wilden proeven op de licht prijzige wijnkaart. Een Grainha Quinta Nova Doura, volgens gastheer Peter Bruins een bijzonder lekkere wijn.
Na het proeven deelden we die mening overigens. Een werkelijk schitterende wijn, mooi diep en een lange afdronk.
Het eerste gerecht kwam. Tartaar van gepocheerde kreeft, crème van witte bonen, licht gegeleerde biet, laurierdressing.
De tartaar van gepocheerde kreeft lag onder een vel van licht gegeleerde biet. Ertussen nog wat crème van witte bonen, wat wat mij betreft helemaal niets toevoegde en onnodig zwaar was. De gegeleerde biet viel op een wat vervelende manier uit elkaar, wat lastig eten betekende. De tartaar was goed. De stukken gepocheerde kreeft waren prima klaargemaakt en dus lekker. Erbij verder nog wat knolselderij en wat krokantjes van getoast bruin brood. Een aardig gerecht.
We vervolgden met de geroosterde langoustines, flan van coquilles Saint-Jacques, saus van langoustines, artisjok en venkel.
Een mooi gerecht vond ik dit. De langoustines waren perfect van garing, net zoals de gebakken coquille. De flan van coquilles was ook lekker en de groentjes - de artisjok en de venkel dus - pasten er perfect bij. De beurre blanc die aan tafel werd bijgeschonken en die ook op tafel bleef staan was geweldig. Navraag leerde me dat de mooi zurige beurre blanc was verrijkt met olijfjes en witte Martini en inderdaad was de Martini prima te proeven, leuk! Verder op het bord nog een groene gelei van venkel, mooi vol van smaak. Een uitstekend gerecht dit.
We waren bij het hoofdgerecht aangekomen en echtgenoot wilde daar wel een glaasje rood bij. Dat werd een Valpolicella Classico Capitel della Crosara Ripasso, een prima wijn aldus echtgenoot. Erbij dus het hoofdgerecht. Op karkas gebraden Bresse eend met wortel, pompoen, verse morilles, krokante polenta en flensjes gevuld met confit van eend.
Precies dat ook troffen we op het bord aan. Prima eend, lekkere worteltjes, mooie crème van pompoen, één morille (helaas), twee druppels krokante polenta, die ik voor de verandering eens echt lekker vond en een heerlijk flensje met confit van eend en wat fijngesneden groentjes, wat me als geheel wat aan de Pekingeendflensjes bij een goed Oosters restaurant deed denken. Mooi hoog op smaak allemaal. Erbij nog een schitterende saus, die ook op tafel bleef staan, waarbij dan weer opviel hoe goed het brood saus opneemt. Slim van de kok om zulk brood te bakken, want daar is brood bij een maaltijd tenslotte in aanleg voor bedoeld.
Bij het volgende gerecht liepen de wijnwensen van echtgenoot en mij uiteen. Hij wilde graag de voorgestelde Pinot Gris Trottacker Jean Sipp 2007, voorbestemd voor foie gras aldus de heer Bruins, die nogal verschrikt reageerde op mijn wijnwens: een mooie droge witte, want uitmondde in een glas Sancerre Paul Prieuré et Fils. Een uitstekende Sancerre!
Het gerecht dan. Parels van Munster kaas, ganzenlever en appel/calvados. Vanwege de kaas wilde ik dus de droge witte wijn. Nu moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat de Pinot Gris inderdaad natuurlijk veel beter bij de foie paste, maar ik was toch wel erg tevreden met mijn glaasje Sancerre.
In een glazen bordje kregen we parels van appel gevuld met Munster, parels van ganzenlever, bolletjes appel, gepocheerd in Calvados en nog wat gelei van Calvados. Stuk voor stuk heerlijkheden. Met name de Munsterpareltjes vond ik bijzonder lekker. Die van ganzenlever natuurlijk ook en zeker ook de combinatie vond ik erg lekker. Een mooi gerecht alweer.
Bij het dessert kon voor mij nog wel een glaasje dessertwijn. Dat werd een Apianae, Moscato del Molise 2009. Een fijne, frisse dessertwijn. Echtgenoot kreeg ook een drupje in een glas, vriendelijk!
Het dessert was een uitsmijter van advocaat en brandewijn, suikerbrood, spiegelei en advocaatijs. Op een mooi bord kregen we geroosterd suikerbrood, chiboust van advocaat, ijs van advocaat en de patissier bracht aan tafel een eitje wat hij op het bord schonk en wat resulteerde in het spiegelei: een dooier van advocaat en het eiwit van brandewijn. Een erg lekker en leuk dessert.
Bij de goede espresso's (espressi vind ik zo'n raar woord) kwamen nog leuke zoetigheden: iets van after eight, een amandelkletskopje, een bokkepootje, fudge met sesam, een gembercakeje en chocolade met karamel. Tot slot kwam er nog een eierdoosje voorbij met een chocolade-eitje en toen was het feest voorbij.
Een mooi maaltijd vond ik het. Een beetje jammer van het massale gevoel, maar ik begrijp het wel natuurlijk. Ook deze kok kan prima koken en De Bokkedoorns blijft dus, zoals ik al jaren zeg, altijd goed.