Het Restaurant van het Wereldmuseum in Rotterdam

Op deze zonnige zondagochtend waren de vrienden al vroeg bij ons. Eerst even een kopje koffie en dan zouden we naar Rotterdam gaan voor een bezoek aan de Kunsthal. Voor het gemak was ik vergeten dat de Marathon gelopen werd, dus via een omweg bereikten we uiteindelijk de Kunsthal. Parkeren was makkelijk en de drukte in de Kunsthal moest nog losbarsten. Jammer genoeg was het wel overal onprettig warm. We bekeken de tentoonstellingen waarvoor we kwamen, renden nog even langs de Gaultier-opstelling, maar die kon me nauwelijks boeien eerlijk gezegd.
Ons doel voor de lunch zou het restaurant van het Wereldmuseum zijn. Nadat we geparkeerd hadden genoten we natuurlijk nog even van het uitzicht, waarbij het me weer eens opviel hoe nietig Hotel New York er inmiddels bij staat tussen al die min of meer lelijke kolossen. De entree is wel lollig en de ontvangst bij de deur van het restaurant was vriendelijk. Zoals gevraagd kregen we een ronde tafel voor vier. Aan de inrichting is verder weinig veranderd voorzover ik kon zien.
Een aperitief wilden we wel, een glaasje champagne, van Mailly, Grand Cru hier. Een klein huis aldus de vriendelijke bediening en ik vond het een prettige champagne.
Erbij wat krokantjes. Voor mij met peperbes en maanzaad en voor de heren met balsamico en olijfolie. Lekker, maar niet indrukwekkend.
We kregen de kaart met een toelichting op het driegangenlunchmenu en na overleg besloten we er een gangetje van de kaart, wat uiteraard in portionering aangepast zou worden, aan toe te voegen. Waarmee het een viergangenchefs-menu werd. Voor een blik op de kaart verwijs ik zoals altijd naar de website.
Een plateautje met vier lepels en vier hapjes werd neergezet. Navraag leerde me dat op de lepel een crème van havermout en ingelegde druif lag, met erbij nog een piefeltje komkommer en het hapje was een krokantje van lijnzaad met een crème van cashewnoten. Lekker allebei.
Nadat we de wijnkaart hadden bekeken en hadden besloten tot een Escola Branco Dolium, Paula Laureano, D.O.C. Vidigueira 2010, weer zo'n bijzonder lekkere Alentejo, gemaakt van de Anto Vaz-druif, kwam er een amuse.
Op een nogal groot bord een oester, gepocheerd meen ik, met komkommer, gelei van soja en gember en wat haringeitjes. Lekker!
Water, plat en bruisend, was al ingeschonken, boter, peper en zout stond op tafel, broodjes werden gebracht en het eerste gerecht kwam ook.
Zwaardvis. Zwaardvis, heel kort aangezet, omwikkeld met Lardo di Colonnata, kleine quenelles crème fraîche met hibiscuspoeder, erwtjes en tuinboontjes als salade en wat blaadjes kropsla uit het hart van de krop. De drie genoemde groentjes ook nog als espuma uit de kidde erbij. Een erg lekker gerecht vond ik het. Mooie smaakjes, apart mooi en ook bij elkaar. Het spek was mooi dun, wat ik prettig vind, want je krijgt ook weleens een te dikke (naar mijn smaak dan) plak en dan vind ik het bepaald te vet.
Het tussengerecht, waar we dus om hadden gevraagd, was gebraiseerde zeeduivel, fideua pasta, Hollandse inktvis, venkel, Bellota chorizo, piment d'Espelette. Vooraf was keurig gevraagd of we het geen probleem vonden dat in dit gerecht, net zoals in het hoofdgerecht, venkel was verwerkt. We vonden dat geen probleem.
Ik was met name erg benieuwd naar dit gerecht vanwege de fideua (ooit eens ontzettend lekker gegeten ergens in Spanje) en de combinatie zeeduivel, inktvis en chorizo. Op een veeg inktvisinkt (denk ik) lag een rondje met uitstekende fideua. Daarop in de lengte wat slierten, mooi dun, gepocheerde venkel. Dan het stukje zeeduivel, wat uitstekend gebakken was en waar je vrij lichtjes de chorizo proefde. Erop een klein beetje saus met chorizo, wat wat mij betreft wel iets meer mocht zijn en daarop dan weer de linten inktvis, die mooi zacht waren en vol van smaak. Een mooi gerecht, hoewel ik denk dat de aparte smaken allemaal iets meer uit de verf hadden mogen komen, maar dat kan persoonlijk zijn. In ieder geval vond ik de fideua bijzonder smakelijk!
We gingen door met het hoofdgerecht. Kabeljauw. Kabeljauw met venkel als linten en als crème, een sjalottenjus, een mooi rondje kruidenrisotto, wat vlees van de bonito en wat lichte kamilletoetsjes her en der. Wederom prima klaargemaakt allemaal, mooie smaakjes maar ook hier weer - en dat is weer persoonlijk - mag het van mij allemaal ietsjes hoger op smaak. Een verrassing in de vorm van een zuurtje bijvoorbeeld zou ik op prijs stellen.
Het dessert was chocolade. Een mooi bord kregen we met een torentje van chocolade, erbij ijs van kardemom met citroen, zuring, citroen, bladgoud en lemoncurd. Een lekker dessert. Mooi fris en de chocolade was prettig klef en dat is zeer positief bedoeld. Door het bladgoud zag het er ook nog eens erg mooi uit.
We sloten af met goede espresso, waarbij een plateau met snoepjes kwam. Een witte chocoladebal gevuld met mango en omwikkeld met kokos, een noga op basis van koffie, een marshmallow met en van sinaasappel, een cupje van cacao met een bergamotgelei, mascarpone met Ceylonthee en pistachekruim en een financier met vijg en ras el hanout.
Waarmee we deze prettige lunch afsloten. Een aangenaam restaurant nog steeds, hoewel ik persoonlijk iets meer verrassing prettig vind.