El Vagón de Beni in Hoyo de Manzanares

Nadat we een lange ochtend Madrid hadden verkend onder andere met de Hop on - Hop of-bus (wij vinden dat een prettige manier, zeker omdat ik nog geen hele lange afstanden kon lopen) zochten we een adres buiten de stad om te lunchen. Alle sterrenrestaurants zijn de hele maand augustus gesloten, de meesten overigens de hele zomer, ze sluiten gewoon op 9 juni en gaan 2 september weer open.
We kwamen uit op een restaurant wat ik tijdens mijn zoektochten thuis ook al had gespot: El Vagón de Beni. Gelegen in een dorpje in het uitgestrekte natuurgebied waarin ook ons dorp ligt.
Bijzonder geestig om mee te maken is de aankomst. Je kunt parkeren op het eigen terrein, loopt de hoek om en je waant je dan op een station. Een schitterend treinstel staat er op je te wachten met authentieke trappen, je kunt zelfs naar boven! De ontvangst - we waren de eerste en enige bezoekers - was heel vriendelijk door een man in werkkleding en hij vroeg ons of we op het terras of binnen wilden eten. Hij opperde overigens zelf dat binnen koeler zou zijn in verband met de airco, maar los daarvan wilden we wel zo'n Oriënt Express-ervaring meemaken.
We mochten plaatsnemen aan een ruime tafel voor vier aan het begin van de wagon, waarvan alle tafels keurig gedekt waren en na korte tijd kwam dezelfde man, nu keurig in pak, ons vragen of we een aperitief wilden. Dat wilden we graag, een Cava uiteraard. Ik weet niet meer welke, maar lekker was hij in ieder geval! Erbij een amuse. Een schitterende gazpacho met erin flintertjes gedroogde Ibericoham. Erg lekker en heerlijk fris.
We bekeken de kaart, voor een impressie verwijs ik naar de website, en maakten onze keus. We besloten à la carte te eten, de menu's leken leuk, maar de gerechten op de kaart vonden we leuker.
De wijnkaart is niet heel uitgebreid, maar wat wel heel leuk is, is dat uit vrijwel elk gebied van Spanje een wijn op de kaart staat. Deze middag namen we wat flessen uit Navarra en wel de Nekeas, een chardonnay uit 2008. Een wijn om te onthouden wat mij betreft, hoewel ik hem nergens kon vinden in Spanje, dus ik zal hier eens op zoek gaan.
Ole besloot als voorgerecht een favoriet van hem te nemen, de carpaccio van Iberico filet met pickles en parmezaanse kaas en hij was bijzonder tevreden over het mooie vlees, de lekkere augurkjes, ingelegde bloemkoolroosjes en de kaas. Her en der ook nog een flinter sla maakt het geheel compleet. Aan pijnboompitten doen ze hier gelukkig niet.
Maurits was benieuwd naar de ansjovis uit Cantábrico met gekonfijte tomaten en ook hij was dik tevreden met zijn bord, gevuld met flink wat licht gezouten ansjovisjes in olie (bijzonder lekkere olie) met erbij een quenelle gekonfijte tomaat, die mooi zoet was, en een quenelle gemaakt van zwarte truffel, die perfect paste bij zowel de visjes als de tomaat.
Echtgenoot en ik waren toe aan de eendenleverterrine met gedroogde abrikozen, sinaasappelpuree en een reductie van PX. Drie flinke stukken terrine kregen we, bijzonder lekker! Erbij de gedroogde abrikozenpuree, eronder de sinaasappelpuree, die heerlijk fris en toch zoet was en de reductie van de PX. Prima bij elkaar passende smaken en zoals gezegd: heerlijke eendenlever. Het geheel werd afgemaakt door een heerlijk krokant koekje met leuke kruiden.
Bij de hoofdgerechten koos Ole voor de secreto van het Iberico varken met stroganoff en weer was hij erg tevreden over zijn (immense) portie. De stroganoff vond hij erg lekker en het vlees was geweldig zacht en mals. Het zag er niet heel aantrekkelijk uit zo op het bord, maar de smaak maakte volgens hem alles helemaal goed.
Maurits wilde op dit niveau wel graag de cochinillio de Segovia proberen. Het speenvarken uit Segovia dus met geroosterde zoete aardappel, zuurkool en saus van mandarijn. Hij was meer dan tevreden over zijn schitterende stuk vlees met apart erop het heerlijk krokante vel van het varken. Erbij de saus van mandarijn, die hij verrassend lekker vond, groentjes, de zuurkool en de aardappel die verwerkt was tot puree. Tevredenheid alom dus.
Echtgenoot had trek in de duif uit Navaz, twee keer klaargemaakt, met texturen van wortel, getruffeerde baby-uien en jus. Ook hij was bijzonder tevreden met zijn hele duif, keurig in delen gepresenteerd. Twee mooie pootjes, een malse borst, heerlijke baby-uien met truffel en een schitterende jus. Ook nog wat wortels her en der en zijn feestje was compleet.
Gezien de omvang van de voorgerechten had ik bedacht als hoofdgerecht ook een voorgerecht te nemen. Ik was benieuwd naar de gegrilde inktvis met lichte knoflookroom en aardappeltjes klaargemaakt met ras el hanout. Ik kreeg een ongelofelijk vol bord met echt heerlijk malse inktvis, perfect gegrild en gezouten, heerlijke knoflookroom en fantastische aardappeltjes, maar ik heb nog niet de helft kunnen opeten, het was echt veel en veel te veel. Wel geweldig gastvrij natuurlijk, maar echt te veel van het goede.
Ook de mannen hadden meer dan genoeg gegeten, dus we namen geen dessert, maar wel koffie. voor twee van ons, die erg lekker was en erbij kwamen nog koekjes en heerlijke koude truffels, waarmee we deze gedenkwaardige maaltijd in een hele leuke omgeving afsloten.
Bij vertrek keken we nog even rond op het emplacement en stapten daarna de echte wereld weer in. Een aanrader dit restaurant mocht je ooit in de omgeving zijn!