Catch by Simonis in Scheveningen

Op deze warme donderdagavond moesten we uit eten, want Ole gaf een tapasfeestje met vriendinnen. De hele middag hadden ze gekookt en de meest lekkere geuren kwamen uit de keuken. Eigenlijk hadden we helemaal geen zin om uit eten te gaan, de volgende dag namelijk hadden we al een 10 gangenlunch besproken bij Parkheuvel en zelfs voor ons is het dan wat veel om de avond ervoor ook weer naar een restaurant te gaan, zeker met de hoge temperaturen die er waren.
Maar goed, als meewerkende ouders verlaat je dan toch gewoon je eigen huis. Ik had gereserveerd bij Catch by Simonis, we wilden wat lichts eten en dachten aan oesters of iets dergelijks. Om 20.00 konden we terecht in het afgeladen restaurant, gelukkig was er nog een tafeltje op het terras, waar het in de loop van de avond erg prettig afkoelde door een windje. De tafeltjes staan wel ontzettend dicht op elkaar, dus we konden zo ongeveer van alle tafels alle gesprekken volgen.
We hadden toevallig dezelfde goede jongeman die ons bediende deze avond en we begonnen met een glas witte wijn, een Semillon weer, die best lekker was. Water wilden we ook wel, voor echtgenoot een grote fles bruisend water en ik wilde een karaf. Karaffen hebben ze niet, je krijgt hier een glas water met ijsblokjes, ook best wat mij betreft.
Brood hoefden we niet, we bekeken de kaart. Inmiddels was het tegen kwart voor negen en we hadden toch wel wat trek gekregen. Echtgenoot stelde voor een voorgerecht en een hoofdgerecht te nemen en dat vond ik prima.
We namen dezelfde Meursault als de vorige keer, die van Jadot van 2012 en wederom beviel deze ons uitstekend. De fles werd keurig op ijs gezet en ook de waterfles ging erbij.
Als voorgerecht koos echtgenoot uit de zeven mogelijkheden de Perle Noir-oesters, volgens de beschrijving een oester die is gerijpt in de rivier Belon in Bretagne. Ze heeft een nootachtig accent, het vlees is wit van nature en vult de hele schelp. De oester is zacht, suikerzoet zelfs en een beetje knapperig. Keurig op ijs opgediend met de bekende vinaigrette en tussen het ijs wat zeekraal, wat we ook gewoon hebben opgegeten, want we zijn nu eenmaal dol op zeekraal. De oesters vond hij bijzonder smakelijk.
Ik had geen trek in oesters en besloot de Sushi combination te nemen. Dat betekent hier twee crispy tuna nigiri, vier salmon torch roll en vier California maki roll. Veel te veel natuurlijk, maar dat was mijn eigen schuld, ik had het helemaal zelf besteld. De tuna nigiri was qua tonijn prima, ook het licht pittige sausje erbij vond ik lekker, maar de krokante, gebakken rijst eronder, die nog warm was vond ik persoonlijk wat minder. Eigenlijk vond ik alle rijst van de sushi hier niet erg lekker als ik heel eerlijk ben. De California maki, normaliter in Nederland mijn favoriet, vond ik aan de flauwe kant, ik proefde de vermelde king crab die erin zou zitten helaas helemaal niet en ook dippen in de sojasaus hielp niet echt. De salmon torch vond ik wel erg lekker, zowel de gebrande buitenkant als de licht krokante buitenkant. Ook de gepofte rijst erop vond ik lekker. De wakame en komkommersliertjes die ook op het bord lagen heb ik ook lekker opgegeten, want die waren prettig fris.
Na een veel te lange wachttijd kwamen de hoofdgerechten. Voor echtgenoot het gerecht wat ik de vorige keer had: een hele gebakken tarbot met gewokte asperges, lamsoren en een kruiden beurre blanc. De tarbot was prima gebakken en viel van de graat af, de groentjes die helaas op de vis lagen waren ook prettig beetgaar, de beurre blancsaus vond hij wat minder en de zoete aardappelpuree was best lekker. Erbij kreeg hij nog een schaaltje met goede drooggebakken frieten en te zoete mayonaise.
Ik kreeg scholfilet, geserveerd met lamsoren, Stellendamse garnalen, antiboise en aardappelmousseline. Twee flinke scholfilets kreeg ik, te lang gebakken overigens, waardoor ze droog waren. Erbij/eronder veel lamsoren, die goed waren. Garnaaltjes lagen her en der verspreid en waren warm geworden, wat ik persoonlijk wat minder vond. De antiboise vond ik niet heel smakelijk en de beloofde aardappelmousseline was aardappelpuree, die wel weer smakelijk was. Het erin gestoken krokantje van filodeeg smaakte naar niets en heb ik dus laten liggen.
We sloten af met een goede espresso waarbij een koekje kwam en we besloten dat Catch by Simonis eigenlijk op het niveau van een niet geupgrade VanderValk zit en dat we er maar niet meer gaan eten. Er is helemaal niets mis mee, hele volksstammen zullen er diep tevreden over zijn, maar het is er wat ons betreft niet verrassend en smakelijk. Het enige wat er wel echt leuk is, uiteraard naar onze mening, is de jongeman die ons bediende, want hij heeft echt kennis van zaken en herkent zijn gasten ook en de zeer prettig geprijsde wijn is natuurlijk ook een pré.