De Zwethheul in Schipluiden

Op deze laatste zondag van de maand augustus gingen we met zijn drietjes (Ole moest werken) naar Schipluiden, naar De Zwethheul.
Het was alweer een tijdje geleden dat we er waren, op de een of andere manier zit het restaurant niet meer in mijn systeem sinds de eeuwen geleden wisseling der chefs, ik weet eigenlijk niet precies hoe dat komt. De Zwethheul is in ieder geval niet meer mijn restaurant, maar zo af en toe wil ik het toch wel bezoeken.
Een vriendelijke ontvangst natuurlijk en we kregen zoals gevraagd een fijne ronde tafel in het ronde gedeelte van het restaurant. Prettig zicht op het gehele restaurant kregen we daardoor. Het restaurant was deze middag op een enkele tafel na geheel gevuld, wat een prettig geroezemoes opleverde.
Een glas champagne wilden we wel, Jacquart hier, Blanc de blanc en die is prettig. Erbij direct een viertal hapjes. Twee werden gepresenteerd in een witte beker met zaden. Op eentje lagen drie toastjes met paling en een toefje waterkerscrème, lekker. Op de ander een heerlijk hartige chips met erop een flan van spinazie, afgewerkt met een licht gaargemaakt blad van spinazie, bijzonder lekker! In een schaaltje schuim van tomaat met ijs van burrata en ijs van tomaat en wat kruiden, ook lekker en in een klompje huisgebrande noten met fleur de sel en ras el hanoutkruiden. Ook lekker. Vriendelijk allemaal.
Nadat we de wijnkaart hadden bekeken, die hier erg mooi maar wel behoorlijk kostbaar is, besloten we tot driemaal het wijnarrangement, wat ook nogal kostbaar was, maar wel in orde wat ons betreft. Een extra gerecht wilden we ook graag. Ik had graag het klassieke gerechtje willen proeven met tarbot maar helaas was er geen tarbot geleverd en de aangeboden vervanging van coquilles met gele meloen leek me niet heel aardig, dus ook ik koos voor het innovatieve gerechtje. Later begreep ik aan andere tafels dat er ook kabeljauw werd aangeboden, jammer dat ik dat niet wist.
De zwarte brigade, hier gekleed in beige met watergroen, kwam langs met een kistje met drie soorten olie. Spaanse olie, Italiaanse olie van zwarte olijven en huisgemaakte olie met onder andere dragon. We maakten alle drie onze keus en toen verscheen er een amuse.
In een rond wit schaaltje crème van doperwten met eronder scheermesjes en ijs van Mojito. Een smakelijke amuse.
Uit een grote mand werd het al bij ons op tafel staande mandje gevuld met allerlei lekkere broodjes, waarmee vooral de mannen zich hebben bezig gehouden en ik geloof zelfs dat al het brood schoon op was na de maaltijd, wat een teken is dat het goed brood was.
De eerste wijn, een Scaia Bianco, Tenuta Sant'Antonio, Veneto, werd ingeschonken en die was lekker.
Het eerste gerecht kwam. Pata Negra/ganzenlever/rode biet/aardappel/dressing van citroen. Op een groot wit bord in het midden een rondje met de citroendressing waarin de mousse van ganzenlever lag met erop het schuim van aardappel, waarin wat gel van rode biet te vinden was. Erop plakken pata negra, die we - zoals de goede bediening aangaf - zelf even in stukjes moesten snijden en dan alle onderdelen als geheel in de mond stoppen. Erop nog wat kruiden en heel fijngesneden bosui. Ik vond het aardig, de ganzenlever was niet heel goed te proeven helaas, ook de biet viel wat weg. Burrata is natuurlijk lekker, maar wel heel erg jong en heeft dus niet heel veel smaak en de citroendressing was heel erg zacht van smaak. Een heel zacht smakend gerechtje dus.
Het extra gerechtje, innovatief, zoals op het menu stond, kreeg de begeleiding van een glas Chateau Carbonnieux, Bordeaux, Pessac-Leognan. Een aardige wijn, ik viel er niet van omver om zo maar te zeggen.
Het gerecht zelf, Octopus la plancha/kokos/amandelen, kwam op een groot bord. Allereerst twee quenelles puree van knolselderij, wat stukjes octopus en schuim van octopus met een plakje kokos erdoor. Zeker niet onaardig, maar ik werd wederom niet van mijn stoel geblazen en eerlijk gezegd was ik een klein beetje teleurgesteld, want ik kon maar niet ontdekken wat hier nu innovatief aan was. Wat heel goed aan mij kan liggen natuurlijk.
Waarmee we bij het hoofdgerecht kwamen. De wijn in het glas werd een Cabernet Sauvignon-Shiraz van Simonsig, een redelijke simpele, maar wel smakelijke wijn. Erbij de kalfshaas/courgette/komkommer/peultjes. Twee mooie en goed bereide stukjes kalfshaas kregen we met erbij de genoemde groentjes, die mooi beetgaar en lekker hartig waren. Erbij een dressing van grove mosterd met de kalfsjus en die was bijzonder smakelijk. Mooi hoog op smaak en goed passend bij zowel het vlees als de groentjes. Een erg lekker gerechtje dit.
Omdat er geen kaaswagen werd aangeboden deze middag, maar een bordje kaas, besloten we er geen gebruik van te maken en schakelden we over naar het dessert. Daarbij kwam een Late harvest Semillon, Viu Manent en die was prettig friszoet. Allereerst een pré-dessertje wat ik vergeten ben te fotograferen, maar wat erg lekker was. Gelei van aardbei en frambozen met ijs van vlierbloesem en crunch van nootjes. Heerlijk fris en zoals bekend ben ik een groot liefhebber van rood fruit.
Het echt dessert bestond uit chocolade/pinda/banaan en kwam op een langwerpig bord. Op een langwerpig stuk karamelachtige reep pinda lagen de diverse bereidingen van chocolade en banaan met erbij nog wat dipjes chocolade, wat plakjes banaan, ijs van banaan en krokantjes van banaan en het was lekker.
We sloten af met espresso en thee, waarbij per persoon nog vier cakejes kwamen en laat in de middag verlieten we De Zwethheul. Niet juichend, niet teleurgesteld, eigenlijk een klein beetje zonder mening. Wat raar is denk ik, maar het is niet anders. Er is niet zoveel op aan te merken, maar er is ook net zo weinig om juichend over te zijn. En ik heb altijd het toch wel vervelende gevoel dat ik te veel betaal voor de geboden kwaliteit.