Hemelrijk in Hulst

Nadat we ons op een zonnig terrasje (en dat op 23 november!) hadden vermaakt, wandelden we langs de St. Willibrordusbasiliek naar Hemelrijk. Ons aangeraden door Koen, de sommelier van Inter Scaldes. Een vriendelijke ontvangst in het kleine restaurant en we kregen een fijne ronde tafel dicht bij de bar. Het restaurant zou op zeer korte termijn verbouwd gaan worden zo vertelde de jonge kok. Zijn ouders hebben het restaurant 20 jaar uitgebaat, nu was het zijn beurt, dus vond hij dat er een modernisering moest plaatsvinden. Niet alleen in de keuken dus, maar ook in de setting.

We begonnen met plat water voor een van ons en een glas Geil, Duitse schuimwijn uit de Ahr. Erbij een kommetje kreukels (alikruiken) met een dip van algen. Verrassend lekker. Vrijwel direct erna een eerste hapje. Scheermesje met selderij en pistache. Ook zeer aangenaam. We kregen de kaart, bekeken hem en besloten tot driemaal het menu Hemelse smaken (zie website), waarbij we ons beperkten tot vier gangen. De griet in het menu zou vervangen worden - gezien de aanvoer - door zeebaars en de langoustine zou worden vervangen door garnalen (wat dan weer jammer was). De vierde tafelgenoot hield het bij een gerecht, na het culinaire geweld van de avond ervoor bij Inter Scaldes had zij bepaald niet veel trek, wat zeer begrijpelijk was. Zij zou meedoen met de zwezerik en een dessertje.Ook besloten we tot tweemaal het wijnarrangement, de anderen hielden het verder bij water. Nadat dit alles geregeld was verscheen er een volgend hapje. Een creuse met ossenstaartbouillon en bloesem van venkel. Zeer aangenaam! Leuk gepresenteerd ook.Vervolgens kwam er nog een hapje in een kommetje. Mossel, geitenkaas en groentenbouillon, een verrassend lekker hapje. De combinatie mosselen met geitenkaas kende ik niet en hij beviel me uitstekend.

Voordat het voorgerecht kwam kregen we spelt/zuurdesembrood met erbij rillette van varken, gezouten boter en Portugese olijfolie. Vooral de rillette kon me erg bekoren. Ik ben een liefhebber van goede rillette.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Picpoul de Pinet, Villa Blanche, Calmel Joseph, 2013. Een aardige wijn. Het eerste gerecht, Noordzeekrab & rode poon met pompoen, ananaskers en roodhoornwier, was een plaatje om te zien. Mooie warme kleuren. Heerlijke krabsalade, erg lekkere rode poon, de pompoen was leuk verwerkt, de ananaskers vond ik verrassend fris van smaak en het wier was lekker ziltig. Ik was zeer tevreden over dit gerecht, een flinke portie was het, dat dan weer wel.

De tweede wijn was een Riesling 2012 trocken, Weingut Claes Schmitt Erben. Een zeer prettige Riesling. Het tweede gerecht, zeebaars & coquille met koolvariëteiten, pistache en karnemelk, viel ook erg in de smaak. Goed gebakken zeebaars met erop in plakjes gesneden rauwe coquille kregen we. Op de coquille poeder van pistache en erbij koolvariaties en een schuimende saus van onder andere karnemelk. Ook nog wat spruitjes troffen we aan. Zoals gezegd, ook dit vonden we een erg lekker gerecht.

Bij de zwezerik kwam een Albarino, Pedra da Auga, 2013 en ook dit was een zeer aardige wijn. Het gerecht, gelakte zwezerik met garnalen, bloemkool en huisgemaakte harissa, kwam in een kommetje. Gelukkig kwam ook hier keurig een lepel op tafel. Men heeft hier hetzelfde bestek als o.a. Beluga, dat mooie, zeer fijne, maar erg prettig in de hand liggende bestek. De zwezerik was perfect gebakken, de bloemkool met abrikoos erbij combineerde wonderwel en ook de handgepelde garnalen waren lekker. Het sausje erbij was door de harissa heerlijk pittig en paste goed bij de andere ingrediënten. Alweer tevredenheid dus.

Waarmee we bij het dessert kwamen. Hierbij kwam een glas vlierbloesemwijn uit de Jura. Slechts 2% alcohol. Een Pétillant Si comme sureau, Petit Molamboz, Jura. Een wijn die bijzonder weinig indruk maakte. Erbij het dessert. Peer & vlierbes met citroen, chocolade en kokos. Een mooi dessertje, samengesteld uit genoemde componenten met erbij nog banaan, venkelbloemetjes en ijs van citroen. Heerlijk fris!

We sloten af met espresso en thee, waarbij nog allerlei snoepjes kwamen. Ik herinner me een witte bonbon met framboos en viooltjes, een variant op een negerzoen (of hoe je die tegenwoordig dan ook moet noemen) en een madeleine met een chocoladedip. Allemaal ook erg lekker.Na het betalen maakten we nog even kennis met de chef en tevreden verlieten we Hemelrijk. Een goed restaurant met mooie gerechten. Wat mij betreft een bezoek waard, ik vermoed zo dat we nog het nodige mogen verwachten van deze jonge chef.