februari 2015
Via Heerlijk rolde er een aanbieding in mijn mailbox. Villa la Ruche bestond 5 jaar en dat vierde men door een 5 gangen 'signature', 3 amuses en een pré-dessert voor slechts 39,50 aan te bieden. Geen geld natuurlijk en ik werd er nieuwsgierig van. Bij de nieuwe eigenaars was ik nog niet geweest en ik wilde weleens zien hoe het restaurant geworden was. Op een dinsdagavond reden we dus naar Voorburg, waar parkeren nog zo makkelijk nog niet is en we wandelden binnen. Een keurige ontvangst en een ro...
Tot mijn grote verrassing werd ik uitnodigd om het jaarlijkse truffeldiner voor de pers bij De Compagnon bij te wonen. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, hoewel ik het wel spannend vond, want een avond met alleen maar onbekenden kan tenslotte tegenvallen.Een heel vriendelijke ontvangst kreeg ik in het pas verbouwde en geheel opnieuw geverfde restaurant en langs de piepkleine keuken liep ik naar beneden, want daar zou het diner plaatsvinden. Een aantal genodigden was er al, op tafel stonden a...
Het was de hoogste tijd om weer eens af te spreken en dat deden we dus. Op deze laatste vrijdag van januari zouden we elkaar weer treffen en een lekker hapje gaan eten. Op de heenweg naar Amsterdam - waar vriendin woont - werden we overvallen door een heuse sneeuwstorm, wat natuurlijk tot een file leidde. Maar we kwamen er. Glibberend liepen we naar haar woning, waar het lekker warm was en waar de wijn al koud stond. Rond zeven uur begon ze met het bellen van een taxi, maar half Amsterdam had ge...
Dining with the Tsars moest nog steeds bekeken worden. Althans, ik wilde er erg graag heen, ik ben nogal dol op mooie serviezen namelijk. Parkeren in de omgeving van de Hermitage ging uitstekend op deze mooie zonnige vrijdagochtend. Vreemde weersverschillen waren het, op de heenweg was het vooral erg mistig en ergens half in Amsterdam werd de lucht blauw en scheen de zon uitbundig, vreemd. Nadat we genoten hadden van al het moois reden we naar het Rijksmuseum voor een lunch bij RIJKS. Ik was erg...
Nadat we ons wekelijkse halfuurtje bij The Bodybar weer achter de rug hadden, hadden we trek. Nu zit er naast die Bodybar een erg leuk restaurantje, waar we al eens eerder hadden geluncht, maar wat blijkbaar een upgrade had gekregen, want uit mijn ooghoek had ik gezien dat er inmiddels linnen op de tafels lag. Moesten we proberen dus. Het Gouden Kalf heet het.Een allervriendelijkste ontvangst, een tweetje bij het raam en de vraag of we iets wilden drinken. Dat wilden we wel en dat werd een glaas...