Erik
De Treeswijkhoeve in Waalre
Op 13 maart 2015 in Noord-Brabant, twee sterren.
Op de eerste echte lente-zondagmiddag in maart reden we naar Waalre, naar De Treeswijkhoeve. De vorige keer hadden we daar heerlijk op het terras bij de prachtige tuin geluncht. Ik wist wel dat het nog net te koud was om nu al buiten te eten, maar verheugde me wel op de mooie tuin. Helaas kregen we een tafel toegewezen in een aparte ruimte, naast het restaurant. De deur naar het restaurant stond wel open, dus ik kon tot mijn grote verbazing gaandeweg de middag zien dat het restaurant niet helemaal gevuld raakte. De aparte ruimte wel. Vier tafels, twee van twee, een van drie en eentje van wel 8 personen, inclusief kinderen. Natuurlijk had ik direct moeten vragen om een tafel in het restaurant, maar ik ben blijkbaar minder assertief dan ik wel denk. Hoewel ik me nu stellig heb voorgenomen dat in het vervolg waar dan ook wel te doen, want zo'n plaats in een aparte ruimte heeft wel degelijk consequenties voor mijn beleving van een fijne maaltijd.
Een aperitief wilden we wel, het huisaperitief zelfs, een Cava Conde de Caralt hier, een prima Cava.Erbij direct door de chef gepresenteerd een sneetje Brabants worstenbrood met aardpeer en een toefje mayonaise van hazelnoot. Erg lekker weer, de hazelnoot was zeer goed te proeven en gaf er een mooi extra element aan. De chef vertelde direct wat het menu van deze middag was, inclusief mogelijke uitbreidingen en supplementen en nadat we hadden aangegeven voor het totale menu te willen gaan kwamen de volgende hapjes.
In het sigarendoosje, wat aan tafel werd opengemaakt, zodat er nog rook uitkringelde, een stukje gerookt MRIJ-rund met een toefje frisse crème erop. Heerlijk, de lichte rooksmaak gaf een extra dimensie aan het mooie malse vlees.
Op een ouderwetse asbak gepresenteerd een sigaar. Een sigaar van filodeeg met rode biet en geitenkaas en wat kruiden. Ook een heerlijk hapje.
Vervolgens op een boomstam (ze zijn blijkbaar in, want je ziet ze overal) twee hapjes. een Bapaobroodje met mint en linzen en een makaron met rode curry en limoen. Allebei ook erg lekker. Vooral die met de curry en limoen vond ik heerlijk.
Ook kregen we nog twee grote kroepoeken (?) gemaakt van zwarte en witte sesam met een dip van miso en sesam (niet gefotografeerd). Ook de kroepoek met de dip was erg lekker. Een fijn begin dus al deze lekkere hapjes.
Hierna verscheen de broodplank met daarop het nog warme brood, voor een deel al voorgesneden, olie, boter en beurre noisette. Heerlijke beurre noisette trouwens.
We bekeken de nog steeds erg mooie wijnkaart en besloten tot een Fixin Blanc, Louis Jadot, Pinot Blanc 2011. Een erg lekkere wijn, een typische Jadot wijn ook. Een blend natuurlijk van Pinot Blanc met Chardonnay.
Voor we aan het menu begonnen kwam er nog een amuse. Een springroll met boerenkool, buikspek, pinda en hoisin. Onder een blaadje gefrituurde boerenkool troffen we een cannelloni aan van buikspek met erin boerenkool en palmkool, omgeven door een crème van boerenkool en een crème van hoisinsaus. Een bijzonder smakelijk hapje. Leuk om op deze manier met name de boerenkool te gebruiken!
Het eerste gerecht kwam. Albacora tonijn, smaken van komkommer, avocado en tomaat. In een mooie cirkel lagen om een rondje, omwikkeld met komkommer, waarin een krabsalade zat diverse bereidingen van komkommer, waaronder een zoetzure. Ook avocado troffen we natuurlijk aan en de Albacora tonijn was in vierkantjes binnen de cirkel gelegd. Aan tafel werd er een vinaigrette van groene tomaat over het gerechtje geschonken, die heerlijk was. Elk onderdeel apart was goed op smaak gebracht en dat resulteerde in een afgewogen en gebalanceerd fris gerecht.
Het tweede - extra - gerecht was aldus de uitstekende bediening een interpretatie van een klassieke bouillabaisse. Het ging om zachtgegaarde kreeft met bouillon van kreeft en saffraan, bleekselderij en rouille. Een plaatje om te zien. De kreeft was uitstekend van garing, de bouillon was heerlijk, een echte bouillabaissesmaak vond ik. Het krokantje erbij was gemaakt van zuurdesembrood en we troffen verder nog wat kokkels en een bakje met haringeitjes aan. Ook dit vonden we een zeer smakelijk gerecht.
Bij het hoofdgerecht liepen onze bevindingen uiteen. Het gerecht was Kempische hoender met gebakken witlof, Tilburgs abdijbier en aardpeer. Op het bord wederom een cirkel. Nu eentje van gebakken witlof met erop de hoender. Daarop de ganzenlever en daarop chips van aardpeer en wat spruitblaadjes. Het geheel werd aan tafel afgemaakt met een jus van rode wijn en ons werd verteld dat de witlof was afgeblust met het bier en dat er pruimedanten door waren verwerkt. Tot slot werd er truffel over het gerecht geraspt. De ganzenlever en de truffel waren een supplement. Helaas vond ik mijn gerecht niet lekker. Ik vond de chips van de aardpeer wel smakelijk (en mooi om te zien), de truffel proefde ik niet, die had eigenlijk geen smaak. Drie smaken overheersten in dit gerecht en dat waren de bij mij bittere witlof, heel bitter zelfs, de saus van rode wijn en de pruimedanten. Zowel de smaken van de hoender, die uiteraard wel goed van garing was als van de ganzenlever en de truffel vielen volkomen weg. Echtgenoot was dat laatste wel met me eens trouwens. Jammer.
Waarmee we toe waren aan het dessert. Bloedsinaasappel, tonkabonen en ijs van dragon. Op het bord een zgn. Ile Flottante aldus de chef. Buiten de genoemde ingrediënten, die waren afgedekt met een witte crème, werd er aan tafel dragonolie en bloedsinaasappelsaus bij geschonken. Verder zaten er krokantjes van bloedsinaasappel op en erbij nog wat poeder van tonkabonen met dragon. De combinatie van dragon(ijs en olie) met de bloedsinaasappel vonden we heerlijk. Heerlijk fris en heel apart van smaak, echt een schot in de roos dit dessert.
We sloten af met wat espresso, waarbij heerlijke lekkernijen kwamen, inclusief een staaf chocoladekaramel waarbij wat zeezout lag. Iedereen weet hoe dol ik ben op karamel met zout, dus het hele staafje - wel eerlijk verdeeld - is opgegaan. Ook de andere snoepjes waren allemaal even lekker.
Bij het tweede kopje kwam nog een chocolademadeleine, die ook lekker was, helaas niet meer warm en na het betalen van de rekening verlieten we De Treeswijkhoeve. Over het eten niets dan lof, op mijn hoofdgerecht na dan, over de tafel heb ik al laten weten wat ik ervan vond. Dat doet overigens niets af aan het feit dat De Treeswijkhoeve gewoon een heel fijn en goed restaurant is. In de hal van het mooie pand ontdekte ik nog een schilderij met de chef erop, dus dat moest even op de foto...