't Nonnetje in Harderwijk

Op de terugweg uit Blokzijl zouden we wel zo ongeveer langs Harderwijk komen bedacht ik me. Een telefoontje leerde me dat er nog wel een tafel voor ons beschikbaar was voor de lunch op zaterdag en ik vertelde maar alvast dat we slechts één gerecht wilden. Na de vriendelijke ontvangst door de zwarte brigade, later op de middag versterkt met Maurice, die helaas 't Nonnetje per 1 april zal verlaten, namen we plaats aan de ronde tafel in het restaurant. Michel kwam zijn keuken uit om ons te begroeten en zette direct het bekende bakje met de kaasvlinder en de geitenkaasmousse met basilicumolie voor ons neer. Zoals altijd erg lekker. Een oester wilden we natuurlijk ook wel. Als aperitief voor echtgenoot een glas Ruinart, voor mij een Silvius gin met tonic van Fentimans met lekkere appelbolletjes in het glas.

De oester kwam, onder de oester zo vertelde de jonge kok, lagen sjalotjes en komkommer. Erop de gepocheerde oester met erop dat heerlijke gebrande schuim van manzanilla sherry en een eetbaar pareltje gemaakt van oester. Zoals altijd een heerlijke oester. We bekeken de kaart en natuurlijk besloten we tot een voorgerecht en een hoofdgerecht, we zouden nog wel zien wat we met het dessert zouden doen. Bij de gerechten zouden we wat glazen wijn nemen.Water kwam op tafel, bruisend voor echtgenoot wat weer keurig in de koeler ging, ijswater voor mij. Ook het brood werd neergezet, walnotenboter, olie en peper en zout stonden er al.

Voordat we begonnen kwam er eerst een amuse. Ook weer gebracht door een van de jonge koks, ik vind dat toch zo leuk hier. Het ging deze keer om een deconstructie van een Griekse salade, dus tomaat, rode ui, Griekse risoni met wel erg mooie feta, ijs van olijfolie, artisjok en aan tafel bijgeschonken sap van alle onderdelen van de Griekse salade. Dat sap was verbazingwekkend vol van smaak en inderdaad waren alle smaken goed te proeven. De salade zelf was een plaatje om te zien en ook hiervan was alles bijzonder smakelijk; het krokantje van tomaat maakte het plaatje op het bord en in de mond weer helemaal af. De feta was inderdaad erg vol van smaak, zo proefde ik hem in Nederland nog niet.

Bij de voorgerechten kwam voor echtgenoot een Bourgogne Aligoté van Pierre D'Heilly en Martine Huberdeau en die beviel hem. Ik kreeg een Manzanilla van Bodegas Rey Fernando de Castilla en die vond ik erg lekker. Krijtdroog, precies waar ik van hou. Echtgenoot had als voorgerecht de steak tartare van Hollands kalf met miso, spicey pompoen, komkommer en haringkuit. In een krokante ring van pompoen lag het delicate kalfsvlees wat was aangemaakt met miso, fijngehakte komkommer en wat augurk. Bovenop de tartaar lagen wat pompoenzaadjes. Het geheel werd afgedekt door een gekruide pompoencrème, die gegarneerd was met haringkuit en diverse cressjes. Hij was zeer te spreken over dit gerecht met de kleine opmerking dat de kruiding van de pompoencrème wellicht iets te heftig was voor het delicate kalfsvlees. Maar: een fijn gerecht.

Ik had gekozen voor een gerecht wat ik al eens in het Menu Verleiding had mogen proeven, de diepzeegarnaal Carabinero met bacalhau, chorizo-olie en artisjok. Twee perfect klaargemaakt diepzeegarnalen kreeg ik, die ik natuurlijk volgens de regels der kunst ook heb uitgezogen. Erbij quenelles bacalhau, die ik nog nergens anders lekkerder heb gegeten dan hier, bereidingen van artisjok, chorizo- en peterselie-olie en kroepoek van garnaal. Zoals verwacht een heerlijk gerecht, zo eentje waar ik voor terugkeer.

Bij de keus van het hoofdgerecht waren we eensgezind geweest en in het glas kwam een heerlijke Dao, Casa de Mouraz, Elfa 2010. Het gerecht was Ierse ossenhaas Rossini met ganzenlever, truffel en Madeira jus, ravioli ossenstaart, kropsla met mayonaise en parmezaan. Op het bord keurig op een crouton de perfecte tournedos, uitzonderlijk mals en perfect van garing en kruiding. Erop de gebakken ganzenlever, ook precies goed van cuisson en op de ganzenlever ruim truffelplakjes. Erbij uitstekende ravioli, gevuld met ossenhaas, waarbij me weer eens opviel hoe mooi dun de pasta hier altijd is en wat toefjes crème van artisjok. De aan tafel geschonken geweldig lekkere jus met Madeira vervolmaakte het gerecht. Bijzonder lekker en erg leuk om zo'n fijne klassieker tot in perfectie uitgevoerd te zien.

Erbij een kwart kropsla met een prettig lichte dressing met mayonaise en erop flink wat geraspte parmezaanse kaas, croutons en fijngesneden lente-ui. Heerlijk fris en prettig licht en wat mij betreft een erg leuk bijgerechtje.

Dessert lukte echt niet meer na dit zeer prettige geweld, dus we sloten af met wat espresso, waarbij nog wat snoepjes kwamen. Ik herinner me grapefruit, bloedsinaasappel-cheesecake, passievrucht en chili. In ieder geval lekkere snoepjes. Zoals altijd verlieten we enorm tevreden 't Nonnetje, natuurlijk niet nadat we afscheid hadden genomen van de chef en in het bijzonder van Maurice, die we veel plezier toewensen met zijn nieuwe baan bij Het Roode Koper.