Parkheuvel in Rotterdam

Na een helaas veel te lange periode werd het de hoogste tijd om weer eens van een fijne lunch te gaan genieten. Mijn keus daarvoor was gevallen op Parkheuvel, zeker toen ik begreep dat ze ook rolstoeltoegankelijk zijn (ik zit nog eventjes in een rolstoel namelijk). Aanwijzingen kreeg ik keurig via de mail en rondom 13.00 reden we binnen op deze vrijdagmiddag. Onze ruime tafel stond al klaar en we werden vriendelijk begroet door diverse leden van de hartelijke zwarte brigade. Mijn tas werd opgehangen aan een tassenhanger en het feest kon beginnen.

Echtgenoot wilde wel een glas champagne als aperitief, ik opteerde voor een gin/tonic. Of ze me mochten verrassen. Dat mag altijd en ik was benieuwd. Het werd een Ferdinand’s gin, waarin ook wat Riesling verwerkt is, aldus de maître. In ieder geval een mij onbekende  gin, maar wel een zeer smakelijke. In het glas verder een ijsblokje met lavendel om de smaak van de gin nog wat geprononceerder te laten zijn. Fever Tree tonic completeerde het geheel. Een zeer smakelijke gin/tonic, waarbij wel opgemerkt moet worden dat de lavendelpitjes soms in de mond terecht komen, maar dat gebeurt wel vaker met toegevoegde botanicals. Ik begrijp dat in België inmiddels een trend gaande is om de gin/tonic weer zonder toevoegingen te gaan serveren, we zullen zien dus. Ik vind de toevoegingen over het algemeen ook werkelijk iets toevoegen.

Als champagne schenkt men hier nog steeds Pol Roger, de Brut Réserve en die is natuurlijk prima.

Bij het aperitief verschenen direct maar liefst vijf hapjes op tafel. Een wonton gevuld met ganzenlever en cranberry's; vitello tonnato op de manier van Parkheuvel, gepresenteerd op een flinterdun toastje; een flinterdunne crostini met kaas en kummel; een mini-sandwich met Reypenaer, pata negra en truffel en een cornetje gevuld met zwezerik en zwarte olijf. Stuk voor stuk heerlijke hapjes, zeer vol van smaak, prachtig om te zien en een genot om te eten. Ik vond vooral de mini-sandwich heel erg leuk en bijzonder smakelijk ook. Ook de vitello tonnato zat barstensvol smaak.

De maître vroeg of we er al aan toe waren om wild te gaan doen...Ik had namelijk gereserveerd voor een wild lunch via Diningcity. Drie gangen voor 75 euro, inclusief sprankelend aperitief en twee glazen wijn. Hij vroeg ook of we misschien een extra gang wilden en natuurlijk wilden we dat graag.

Voor het menu losbarstte kwam er nog een amuse. Mooi gepresenteerd kregen we octopus, diverse bereidingen van venkel met een coulis van kreeft. De combinatie zeer malse octopus, venkel en de zeer smaakvolle coulis van kreeft was zeer elegant en bijzonder smakelijk. Erbij verder nog wat rode peper en af en toe een miniem partje rode grapefruit ter ondersteuning van het al schitterende geheel. Een werkelijk heerlijk begin.

Als eerste wijn presenteerde de sommelier, Remon, een Sylvaner. Les Vieilles Vignes de Sylvaner 2012, Domaine Ostertag. Een uiterst prettige Sylvaner, fris en zonder restzoetje, wat ik bijzonder prettig vind. Hij paste uitstekend bij het eerste gerecht. Een op de Waldorfsalade geïnspireerde salade met knolselderij met fazant en ganzenlever, afgemaakt met een vinaigrette op basis van hazelnoot. Gepresenteerd op een langwerpig glazen bord allereerst de salade van knolselderij, aangemaakt met een heerlijk romige vinaigrette. Op de salade behoorlijk veel - ik vermoed zelfs wel een hele borst per persoon - perfect gegaarde lauwe fazantenborstrepen. Op de fazant wat frisee-salade en kruiden en daar weer op een rolletje ganzenlever met heerlijk zeezout erover gesprenkeld. Aan tafel werd dit geheel afgemaakt met een werkelijk fantastische vinaigrette met hazelnoten. Een ontzettend lekker voorgerecht was dit. Werkelijk alle onderdelen waren perfect klaar gemaakt, ze waren perfect van temperatuur en de smaken pasten wonderwel bij elkaar. Zelden heb ik zo’n gebalanceerd en elegant gerecht gegeten. Ik wist direct weer waarom ik zo graag hier eet!

In het glas verscheen vervolgens een Viognier 2014 van Yves Cuilleron. Ik ben altijd behoorlijk te spreken over de wijnen van Cuilleron en ook deze Viognier vond ik zeer aangenaam. Erbij tot onze grote verrassing een glaasje met er in de beroemde aardappeltruffelroomsoep van de chef, een extraatje dus. En een heerlijk extraatje. Van dit soepje blief ik altijd meer dan ik krijg, zo ontzettend lekker!

We gingen verder met een Pinot Noir, 2014, Pittnauer, een zeer prettige Oostenrijkse Pinot Noir, die me zeer beviel. Het gerecht erbij was het extra gerecht en dat bestond uit patrijs. Het borstje en het boutvlees van de patrijs, samen met eekhoorntjesbrood, bundelzwammetjes, geschaafde truffel en een aan tafel geserveerde saus van de patrijs kregen we. Het eekhoorntjesbrood en de zwammetjes lagen al in een soort romige saus en de zeer geconcentreerde saus van de patrijs gaf een extra dimensie aan de heerlijke paddestoelen met de truffel. Het borstje van de patrijs was bijzonder mooi van garing, botermals en werkelijk fantastisch wild. Het boutvlees was ook erg lekker, maar ster van dit gerecht vonden we allebei de werkelijk fantastische saus. Zeer hoog op smaak, prachtig geconcentreerd en hij zorgde er ook voor dat het gerecht een eenheid werd. Werkelijk heerlijk.

Bij het volgende gerecht kwam een Montecucco Sangiovese, Rosso del Gello 2010. Ook al een zeer fijne wijn. Erbij reerug. En wat voor reerug. Twee zuigend zachte stukken reerug kregen we met een heerlijk kruidenkorstje waarin onder andere amandelen waren verwerkt. Verder op het bord pistache, zwarte ui, balkenbrij, puree van knolselderij en het geheel werd verbonden door alweer zo’ n fantastische saus, deze keer een saus met groene Chartreuse. Onnodig te vermelden dat de bijgerechten allemaal perfect van bereiding waren. Zelden zo’n zalvende puree van knolselderij gegeten. Zelfs de balkenbrij was elegant en geweldig van smaak. Het was werkelijk ongelofelijk lekker allemaal.

Bij het dessert - voor kaas hadden we echt geen ruimte meer - kwam een Monbazillac in het glas.  Chateau Barouillet 2013. Men had in de keuken voor ons gekozen voor het vijgendessert. Dat dessert bestaat uit vijg, kumquat, ijs van kumquat, pocheervocht van kumquat, bouillon van verveine-thee, spongecake en ik proefde her en der ook nog een hint van kaneel en citrus. Het knappe - en lekkere - van dit dessert vond ik dat alle smaken, en het zijn er veel, blijven bestaan, ze lopen niet in elkaar over en ze passen perfect bij elkaar. Een absoluut heerlijk dessert dit!

Waarmee we aan de espresso waren toegekomen, die hier uitstekend is. Ook bij de espresso, die nog eens werd bijgeschonken, kwamen snoepjes. Ik herinner me een heerlijke tartelette au citron en een Turks Fruit-achtig iets, maar dan minder zoet, maar alle snoepjes waren even lekker. Ook het plateau met die fantastische truffels kwam weer voorbij, waaruit we toch onze keus maakten, want ze zijn nu eenmaal gewoon te verleidelijk. We kozen er elk vier en ook deze truffels waren buitengewoon heerlijk.

Na het betalen van de zeer schappelijke rekening verlieten we zeer zeer tevreden Parkheuvel. Ik was erg blij dat ik voor dit restaurant had gekozen om weer van mijn eerste restaurantmaaltijd te genieten, want het was een feestje van het begin tot het einde. Eigenlijk zoals altijd, maar het blijft fijn om er te zijn. We komen snel terug!

© Carla van Schelven