IDRW in Rotterdam

Omdat oudste zoon in Rusland was tijdens mijn (en zijn) verjaardag hadden we besloten onze verjaardagen gezamenlijk te vieren ergens eind oktober. Wat betekende dat ik op deze 24e september met echtgenoot en jongste zoon ging eten bij IDRW. Ja, alweer, want de vorige keer was ons uitstekend bevallen, die heerlijke lunch op dat fijne terras.

Van tevoren had ik aangegeven dat jongste zoon een nachtdienst had en dat hij uiterlijk kwart over 10 weg moest en dat we daarom een half uurtje eerder zouden komen. Om 19.00 wandelden we dus de mooie tuin in. Het was nog zulk zacht weer dat we het aperitief met de hapjes en de amuse op het terras zouden gebruiken. 

Voor echtgenoot een glas champagne, voor zoon een Ice Tea en voor mij een gin/tonic. Sloane’s/Fever Tree, lekker! De chef kwam ons begroeten, feliciteerde me en gaf me een werkelijk schitterend boeket bloemen, ik werd er verlegen van! Vreselijk aardig! Bij het aperitief kwam een drietal hapjes. Kleine witlofblaadjes met een dip waarin cajunkruiden waren verwerkt: erg lekker. Hartige churros met parmezaan en een dip met parmezaan: geweldig lekker, zo’n hapje waarvan je nog veel meer wilt en cornetjes van filodeeg met crème van Fourme d’Ambert met pijnboompitjes en roze peper. Ook erg smakelijk. Een fijn begin!

Ook kwam er een amuse. In een kopje een bouillon van bleekselderij met Granny Smith met er op schuim van bleekselderij en koriander en een krokantje met koriander. Het geheel was afgewerkt met korianderolie. Ik vond het erg lekker. Fris en weer eens andere smaken, leuk.

De chef had gevraagd of we een menu wilden, of dat we iets van de kaart wilden of dat we verrast wilden worden en natuurlijk wilden we graag verrast worden. We bekeken de wijnkaart, die nog steeds mooi is en kozen een fles wit en een fles rood.

We werden naar binnen genood. Het was al een tijd geleden dat ik binnen was geweest, ik had niet het idee dat er veel veranderd was, hoewel de glazen wand achterin nieuw voor me was. De verlichting was aan de zwakke kant, voor mij te zwak, wat van invloed is - helaas - op de foto’s. Ronde tafels hier, dat is prettig. Het hele restaurant raakte gevuld, inclusief een groep van 10 personen. Ik meen zelfs, maar dat weet ik niet zeker, dat er een groep in de Orangerie was. Dat leidde helaas wel tot wat lange wachttijden tussen de gangen. 

Water wilden we ook graag, bruisend voor de heren, voor mij een karaf ijswater. De witte wijn werd ingeschonken, een Dobogó Tokaji Furmint 2013, een erg prettige wijn. 

Het voorgerecht was kreeft. Kreeft met kokkels, scheermes, mayonaise met gember en het ‘visje’ van poeder in het midden was op basis van inktvisbrood. Behalve de ruime hoeveelheid goed gegaarde kreeft, de lekkere kokkels en de heerlijke stukjes scheermes troffen we ook nog radijs, spongecake van bisque, schuim en balletjes van komkommer, witlof en een krokantje stengel aan. Erbij nog wat gefrituurde kruiden en we vonden het een heerlijk gerecht.

Brood werd rondgedeeld en boter kwam op tafel. Heerlijk hartige boter. Olie stond er al in een mooi kannetje.

Het volgende gerecht was carabinero met gebakken schol. Erbij pata negra, de kop van de garnaal, diverse bereidingen van bloemkool en Romanesco, schuim van aardappel en een licht zurige salsa verde. De schol en de carabinero waren perfect van garing, de kop van de garnaal zogen we natuurlijk helemaal uit, want dat is vreselijk lekker. Ook de andere genoemde ingrediënten vonden we erg smakelijk. Ook dit was weer een prima gerecht.

We gingen verder met zwezerik. Zwezerik, maar liefst twee flinke stukken, kregen we. Net iets te zacht gebakken naar mijn smaak, dus net niet helemaal krokant. Aan tafel werd er honingtruffel overheen geschaafd. Verder erbij hazelnoot, tomaat, granaatappelmelasse, artisjok en crème van artisjok. 

De rode wijn werd ingeschonken, een les Grimaudes 2014, Costieres de Nimes, een prettige wijn.

Na een te lange pauze kwam het hoofdgerecht. En wat voor een hoofdgerecht! Anjou-duif. Op het bord twee borstjes, twee gekonfijte boutjes, een gekonfijt hartje, het levertje, een flink stuk gebakken ganzenlever, mimosa van fijne groenten en een jus op basis van het konfijtvocht met Madeira. Ook nog wat krokantjes van het vel van de duif. En vingerkommetjes...

Een zeer ruime portie dus, wat weer de generositeit van de chef aantoont! 

Zoon moest ons helaas verlaten, dus echtgenoot en ik zetten ons samen aan de kaaswagen. Nu had ik op de website gelezen dat men hier bij de kaas twee mogelijkheden heeft, namelijk klassiek of IDRW-stijl 2015 en ik was benieuwd naar dat laatste. In ieder geval betekende het dat we allebei onze keus maakten van de kaaswagen en dat het bord met de gekozen stukjes eerst nog even naar de keuken zou gaan. 

Bij de kaas nam ik een mooi glas witte wijn en dat werd een zeer verrassende Viognier van Olivier Zeter uit Oostenrijk. Eentje om te onthouden wat mij betreft.

Het bord kwam uit de keuken en ook hier kwam de wens om te verwennen door de chef weer duidelijk naar voren. We troffen behalve de gekozen stukjes kaas, die overigens prima waren, een glaasje met gazpacho aan. Verder vijg, tomaatjes, brioche, crumble van hazelnoot, notenbrood, krokantjes, bleekselderij, olijfjes, tapenade en gedroogde vijg. Heel veel smaakjes, die allemaal goed bij de kaasjes pasten.

We sloten dit gedenkwaardige maal af met goede espresso waarbij nog een plateau met friandises kwam, waaruit we onze keus konden maken. Ze zagen er zo heerlijk uit, dat we maar gewoon alles namen. Een makaron van tonkabonen, snickers IDRW, karamelfudge, boterkoek met gember en een amandelkoekje. Allemaal zeer smakelijk.

Tot slot van de maaltijd kwam er nog een prachtig gekalligrafeerd bord met in chocolade een felicitatie uit de keuken, bijzonder leuk en mooi gedaan!

Het moge duidelijk zijn dat we weer genoten hebben bij IDRW!