't Nonnetje

Het was weer de hoogste tijd om naar Harderwijk te rijden, want het was te lang geleden  dat we bij ‘t Nonnetje waren. Mijn blik viel op de restaurantweek en de reservering was snel gemaakt. Een fijne lunch op zondagmiddag zou het worden.

Een hartelijke ontvangst en we kregen de fijne ronde tafel in het restaurantgedeelte. Het liep aardig vol deze middag, wat een gezellig geroezemoes opleverde. Direct kwam er een hapje op tafel, gastvrij vind ik dat! In een glaasje zoetzure tomaat, tartaar van tomaat, granité van tomaat, olie en crème van basilicum en aan tafel werd er wat tomatenvermouth over heen geschonken. Min of meer Caprese Nonnetje Style ;-). Erg lekker en fris vond ik het en zoals gezegd bijzonder gastvrij om direct met een hapje te beginnen.

Een aperitief wilden we natuurlijk ook graag. Voor echtgenoot een Cava, een Mim natura, Sant Sadurni d’Anoia, die hem beviel. Ik kreeg een cocktail op basis van gin/tonic. In het glas zat al een granité van appel en champagne met erop een schuim van spicy appel. Daarop schonk de vriendelijke jongeman wat ginger beer en daarop dan weer de gin. Schermer gin uit Hoorn (woonplaats chef) deze keer. Een bijzonder lekkere gin vond ik het en ook de cocktail beviel me zeer.

De chef kwam ons begroeten en vroeg of hij de oester voor ons kon maken en natuurlijk wilden we die graag. Het ging om een warme Gillardeau-oester met een krachtige bouillon met Sambai. Op de oester merg en bieslook. Het was een heerlijke oester met inderdaad een enorm krachtige bouillon. Knap altijd hier dat alle smaken apart goed te onderscheiden blijven. De presentatie, dat mag ook weleens gezegd worden, is ook altijd een plaatje.

De chef vertelde ons over zijn nieuwe ‘hapje’, saucijzenbroodje met paling en na enige tijd kwam hij nogmaals uit de keuken, hij had als verrassing zijn nieuwe ontdekking gemaakt en kwam hem even laten zien voordat het de oven in zou gaan, zo leuk!

Het restaurantweekmenu met uitbreidingsmogelijkheden en dergelijke stond op tafel. We bekeken de wijnkaart weer eens en vonden hem weer wat leuker geworden. Vriendelijk van prijs ook. Gezien het menu besloten we echter tot het arrangement. 

De amuse verscheen. Een zoetzure salade van bulgur, panna cotta in de vorm van een schelp van selderij en zeewier, een ijsje van dashi-azijn, diverse krokante groenten, jus van komkommer wat er aan tafel werd bijgeschonken en het poeder waarmee het ijs op zijn plaats werd gehouden was poeder van gemalen rijstcrackers. Zoals altijd een heerlijke amuse, heerlijke smaken, goede combinaties en ook hier alle smaken zowel samen maar zeker ook apart erg lekker.

Dat lekkere broodje kwam op tafel, olie, peper en zout en de walnotenboter stonden er al. 

De eerste wijn was een Dao van Niepoort, Rótulo 2015, Quinta de Baixo. Een fijne wijn.

Erbij gebrande makreel met rettich, zoete aardappel, ijsje van Jalapeño-peper en een vinaigrette van passievrucht en lavas. Op het bord een stukje gelakte en gebrande makreelfilet; een kroepoekje van inktvisinkt; mousse, crème en ijs van Jalapeño-peper; onder de mousse van de Jalapeño-peper tartaar van de makreel en in de aan tafel erbij geschonken vinaigrette zat behalve passievrucht ook een heerlijke lavasolie. Ik vond dit een geweldig lekker gerecht met goede, sterke smaken wat erg mooi gepresenteerd werd. Heel knap hoe geen enkele smaak overheersend was en hoe goed alles bij elkaar paste.

In het glas kwam een Savignone 2015 Rosso Monini Emilia-Romagna en dat was een verrassend lekkere wijn. Op het bord het extra gerecht, de dim sum van Iberico varken met jus van spicy wortel. Drie heerlijke dim sum kregen we, gevuld met rugvlees van het varken en erop crème van wortel en gebrande beukennootzwammetjes. Verder zoetzure rettich gevuld met een crème van gefermenteerde knoflook en een aan tafel erbij geschonken jus van spicy wortel. De dim sum was heerlijk, flink gevuld met heerlijk vlees. De rettich met de knoflook was zeer verfijnd van smaak en de jus was heel fluwelig, tegen karamel aan en paste perfect bij de dim sum. Een uitstekend gerecht. 

Het saucijzenbroodje met paling was klaar en de chef kwam hem even laten zien. Het zag er prachtig uit. Even later kregen we een sneetje ervan leuk gepresenteerd in een hoog glas. Voor de foto heb ik het saucijzenbroodje even op een servetje gelegd en kon toen ook duidelijk de farce van zalm zien die er ook in gaat om de paling op zijn plaats te houden en om extra smaak te geven. Niet dat dat nodig is want het was een heerlijk hapje. Dat verse bladerdeeg met een heerlijke smaak van paling: weer een unieke vondst van deze enthousiaste chef!

Bij het hoofdgerecht kwam een glas ‘Low Profile’ 2013, Sijnn, Malgas, Zuid-Afrika, ook een prettige wijn. Het hoofdgerecht was steak á cheval; Ierse runderhaas met een spiegeleitje, artisjok, gekrente trostomaatjes, Opperdoezer rondjes, spitskool en jus Valpolicella. 

Voor dat dit alles op tafel kwam, kregen we eerst een steak tartare gepresenteerd in een mergpijp. Geheel volgens de regels der kunst klaargemaakt en dus erg lekker. En ook weer zo mooi om te zien!

De steak á geval is natuurlijk een bijna verdwenen klassieker, vrijwel nergens zie je hem meer op de kaart dus ik vond het extra leuk om het te eten. Een fantastisch mals stuk Ierse ossenhaas kregen we, perfect van garing. Erop een keurig spiegeleitje Erbij een bitterbal met zwezerik, die flink gevuld was met heel veel perfecte zwezerik, heerlijk. Verder compote van aubergine, artisjok, crème van artisjok en een krokantje van artisjok, de gekrente trostomaatjes en wat spitskool. En natuurlijk de Opperdoezertjes. De jus van het rund met Valpolicella maakte het gerecht compleet. Een heerlijk gerecht!

Bij het dessert kwam voor echtgenoot nog een glas Poiré Domfront 2015, Pacory, Normandië. Het dessert was vandaag gepocheerde kweepeer met witte en rode Niepoort port, hangop en ijs van geitenyoghurt. Op het bord een taartje met erop dunne plakjes gepocheerde kweepeer. Ook een half ronde bol gemaakt van mousse van kweepeer en bedekt met gelei van rode port. De quenelle ijs was gemaakt van geitenyoghurt en de pastille die erbij lag was gemaakt van witte port met kweepeer en hangop. Erbij een vinaigrette van het uitlekvocht van kweepeer. Een heerlijk dessert, fris en fijn licht, zo zie ik het graag.

We sloten deze erg fijne maaltijd af met een espresso, zonder friandises, want we waren werkelijk volzet. Maar we houden buiten de waard gerekend, in dit geval chef Michel van der Kroft, want hij kwam (maar liefst tweemaal) langs met zijn ‘hemelse modder’, die onwaarschijnlijk lekkere chocolademousse, die ik de vorige keer voor het eerst at. Hij presenteert het via een pollepel die je heerlijk kunt aflikken, wat we ook met graagte deden. Heerlijk, heerlijk allemaal. 

Voor de zoveelste keer verlieten we ’t Nonnetje bijzonder tevreden, heerlijke gerechten, leuk dat de gerechten door de diverse koks gepresenteerd worden en een uitstekende en vriendelijke zwarte brigade. Het moge duidelijk zijn dat we hier erg graag komen.