The Park, inspired by Erik van Loo

The Park

Omdat Restaurant The Park (inspired by Erik van Loo) de Week van de Fantasie viert in de week van 15 mei was er op 12 mei een perslunch en ik mocht daarbij zijn. Even in het kort: de uitnodigingen waren (uiteraard zou ik bijna zeggen) verzorgd door MissPublicity en de Week van de Fantasie betekent in het geval van The Park gerechten die zijn geïnspireerd door de tentoonstelling ‘Gek van Surrealisme’ in het Boijmans van Beuningenmuseum. Bovendien zijn alle hotelkamers grondig gerenoveerd en is de binnentuin mét fantastische buitenkeuken inclusief BGE helemaal klaar voor de zomer, kortom: genoeg redenen voor een feestje.

Als start op het terras boven de prachtige binnentuin champagne, Laurent Perrier met erbij drie heerlijke hapjes. 

Allereerst een krokantje met sesam met een gemarineerde langoustine met crème fraîche en Begonia, zeer smakelijk en een kroepoek van wasabi met een Moscardino en avocado. Deze laatste heb ik helaas niet geproefd vanwege die rare reactie van mij op wasabi, erg jammer, want ik was erg nieuwsgierig naar het kleine octopusje..

Vervolgens op een bordje een vegetarische variant van een goulash bitterbal met aïoli en escabeche, ook bijzonder lekker.

Hierna werden we aan tafel genood, drie ruime ronde tafels stonden klaar en de tafels waren behoorlijk surrealistisch gedekt. Allereerst in de lengte een sprei met erop een kussentje, waarop een mooie kleurige schaal met groenten stond. Het bestek lag in een badslipper, het broodbordje was een zeepbakje, olijfolie tapte je uit een zeepdispenser en als servet was er een kussensloop. Ook het menu zette je nogal op het verkeerde been.

We begonnen met een glas Gamay Noir, Clos de la Roilette, Fleurie 2014. Erbij huzarensalade. Aardappel, sukade, tong, piccalilly, appel en cornichons. Alle ingrediënten dus van een huzarensalade, alleen anders gepresenteerd. Gedeconstrueerd zelfs. Prachtige plakjes tong onderop, daarop dan weer de aardappel in de vorm van een puree met kruiden. Op het ene torentje een keurig gebakken kwarteleitje, op het andere torentje een flinke plak uitstekende sukade. Erbij toefjes piccalilly, plakjes cornichons, blokjes appel en wat krokantjes. Een erg lekker gerecht!

Bij het tweede gerecht kwam er thee in het glas. Darjeeling First Flush, Himalaya, India. Het betrof een bepaalde fermentatie waardoor het een thee werd tussen groene en zwarte thee in. De temperatuur van de thee was inmiddels gezakt naar 22 graden.

Erbij tomatensoep, of zoals Erik van Loo aankondigde: soep met ballen! 

In het bord gedroogde tomaat, tomberries, fregola (de ballen!) en kruiden. De tomberries waren verpakt in een zakje van obulato (aardappelzetmeel) dat oploste toen de bouillon erbij werd geschonken.

 

Het toefje tomaten-kaneelroom wat ook in het bord lag, loste ook helemaal op en gaf een goede toets van kaneel, die zeker niet overheersend was aan de heerlijke bouillon. Werkelijk erg goed in balans. 

Bij het volgende gerecht kregen we een glas Weisser Burgunder, Weingut Seeger, Baden 2016. Een heerlijke wijn. Erbij een voor mij bekend gerecht: Asperge ‘speciaal’. Asperges, coquille, Hollandaise saus, eiwit en kreeftencoulis. Geïnspireerd op de frikandel speciaal troffen we  stukken perfect gegaarde witte asperge aan met erbij blokjes eiwit en blokjes coquille.

 

Het geheel was afgedekt door een perfecte Hollandaise saus en aan tafel werd er ruim ‘curry’ kreeftencoulis dus, zonder room over gedrapeerd. Een heerlijk gerecht!

Bij het hoofdgerecht kwamen twee glazen. Eentje met Kaapse Brouwers, Gozer, Oatmeal Stout, Katendrecht, Rotterdam 2017. Bier dus. Stout. Het andere glas met Pinot Noir, Louis Jadot, Pommard, 2011. Van het bier heb ik slechts een slokje geproefd, ik ben absoluut geen bierdrinker, de wijn beviel me uitstekend.

Erbij kalfsschnitzel. Kalfshaas, champignons, geroosterde hazelnoot, knolselderij, snijboon en paddestoelencrèmesaus. Op het bord twee stukken kalfshaas, mooi rosé gebraden met erop een champignon die was afgedekt door een flinke laag panko. Vandaar de benaming ‘schnitzel’. Ik moet zeggen dat ik meer een gehaktbal-associatie had, maar dat kan heel goed aan mij liggen. Wat niet wegneemt dat het zeer smakelijk was. Erbij quenelles duxelles, enoki, snijboon, aardappelmousseline en de paddestoelencrèmesaus. Ook dit vond ik een leuk en lekker gerecht.

Bij het dessert kwam nog een glaasje Madeira, Eastwell, 5 year old Medium Rich. Er zit nog een verhaaltje vast aan deze Madeira en dat wil ik graag even vertellen omdat ik de wijnhandel waar het over gaat, Peeters op het Vasteland, goed ken. De Eastwell Madeira is een eigen blend en een eerbetoon aan de oprichter en grootvader van de huidige eigenaar van Wijnhandel Peeters. In 1913, tijdens een flinke storm heeft hij geholpen alle opvarenden, inclusief hond te redden van het stoomschip Eastwell.

Bij de Madeira kregen we snickers. Chocolade, pinda, nougat, caramel en pindakaasparfait. Gedeconstrueerde snickers dus. Alle genoemde componenten lagen op het bord, de karamel was geweldig lekker, wat overigens voor alles gold, maar ik ben specifiek nogal dol op karamel, vandaar. Een grappige en zeer smakelijk afsluiter van een fijne maaltijd.

Bij de goede espresso kwamen nog allerlei snoepjes, waaronder Madeleines, gekleurde pepermunt en een bonbon met gezouten karamel.

Er werden standaardjes op tafel gezet met vrij grote reageerbuisachtige buisjes erin en daarin kwam nog een laagje LimonGerso, Rotterdamse Limoncello, maar dan anders. Ook erg lekker. In de goodiebag trof ik een miniflesje ervan aan, erg attent!

Het moge duidelijk zijn dat ik genoten heb van deze lunch en ik vind het menu zeker een aanrader. Dus mocht je willen genieten van dit menu: de hele komende week is het nog verkrijgbaar. Overigens is The Park ook zonder dit menu een aanrader. Je zit er prima, een uitstekende keuken onder leiding van chef Richard de Vries is op elk moment zeer prettig en de binnentuin is geweldig op lange zomeravonden. Ook om te lunchen en te loungen kun je er terecht.