Het Gouden Kalf in Scheveningen

Nadat we Alexej von Jawlensky in het Gemeentemuseum Den Haag en Ossip Zadkine in Beelden aan Zee in Scheveningen hadden bewonderd, was het tijd om een hapje te eten. Ik had gereserveerd bij een favoriet van me, Het Gouden Kalf. Keurig op tijd liepen we binnen en na een hartelijke ontvangst kregen we een ruime tafel bij het raam en met zicht op de open keuken, waar Niels al met zijn potten en pannen bezig was. Het leek alsof we de enige gasten zouden zijn, maar dat viel mee; later raakten er nog wat tafels gevuld.

We begonnen met een aperitief, een glas Pinot Grigio uit Roemenië, omdat ik daar benieuwd naar was, een Paparuda 2017. Hij beviel me goed.

We bekeken de wijnkaart, die nog steeds prachtig is en onze keus viel op een Godello, Old Vines van Avancia 2016. Een hele fijne wijn.

Op tafel stond al een bolletje gerookte boter met groene kruiden en een notencrumble. Miriam voorzag ons van broodjes, eentje met zwarte peper en eentje met spek en ui. Ook water kwam op tafel, ze wist onze voorkeuren nog, altijd leuk. We opteerden in eerste instantie voor drie gangen, Miriam overtuigde ons ervan dat vijf toch eigenlijk wel leuker zou zijn en uiteindelijk werden het er gewoon zes….

Het eerste gerecht kwam op tafel. Krokante zwezerik met rode en gele biet. Heerlijke krokante stukjes zwezerik kregen we met ingelegde plakjes rode en gele biet. Erbij parmezaanolie met soja, crème fraîche met yuzu, mosterdsla, zonnebloempitten en op de bodem verrassend genoeg nog flink wat oesterzwammen. Een uitstekend begin.

Het tweede gerecht was verwennerij. Terrine van eendenlever. Prachtige terrine, die zoals het hoort smolt in de mond. In de flinke plak terrine duxelles en er onder een linzensalade met augurk, flinters bacon, A’damse ui en wat friséeslade wat een geweldige combinatie opleverde! Verder op het bord nog aceto en olijfolie. Ook dit was een erg smakelijk geheel.

Het volgende gerecht waren coquilles. De coquilles waren krokant gebakken en perfect van garing. Bij de coquilles crème van avocado, mayonaise met Thaise curry, wat linten van komkommer, sinaasappel, radijs, wakame, poeder van nori, olie van nori, schuim van kreeft en wat sla. Uitstekend in combinatie en apart. Oh, ook nog een hardgekookt kwarteleitje lag er op het bord.

De chef, Niels dus, presenteerde de volgende gerechten zelf. Gebakken tarbot met apart erbij de krokant gebakken zijflapjes van de tarbot, wat fregola, romanesco, Pata Negra, olie met mosterd en het geheel werd omgeven door een jus met hoisin en morilles. Een heerlijke combinatie en met name de zijflapjes, die er meestal gewoon worden afgesneden vond ik erg leuk verwerkt. En ze waren ook nog eens zeer smakelijk.

De volgende gang zou uit kaas bestaan, ik ben tenslotte erg weg van de kaascreaties van Niels en daar namen we nog een glas van de Roemeense Paparuda bij. Toevalligerwijs was Niels in Cadaquès geweest, ook bij Compartir, net als wij vorig jaar. Hij vond het leuk om dit gerecht dus als een gerecht om te delen te presenteren. We kregen een plank in het midden van de tafel met onder andere een lolly van geitenkaas met een gelei van tomaat, een crème brûlée van geitenkaascamembert, een soesje met camembert met calvados en elstar, op een lepel wat Delices de Bourgogne met  pijnboompitjes, huisgemaakt meergranenbrood met kandijsuiker. Het brood was nog warm. Verder een kaasvlinder en een toastje met crème van parmezaanse kaas. Ook nog een blokje oude Rotterdammer met een druif. Lekkere kaasjes, leuke hapjes. Nu wil het toeval dat ik niet zo van het delen ben, die hele hype mag van mij verdwijnen, maar ik vond dit wel leuk bedacht. Hoewel ik stilletjes wel een wat creatiever gerechtje had verwacht, meer zoals hij voorheen altijd maakte. Maar dat gaat vast wel weer komen. Het kaasgerecht was ook op het laatste moment ingelast.

Het dessert tenslotte bestond uit ananas en beignets van ananas. De ananas is gemarineerd in Hendricks gin. Erbij gepofte rijst, rozenwater, cremeux van witte chocolade, granaatappel, ijs van saffraan (via een Iraans recept) en de streep op het bord was gemaakt van gecondenseerde melk. Een behoorlijk aparte, maar zeer smaakvolle combinatie vond ik dit dessert. Prettig licht ook.

Bij de uitstekende espresso kwamen nog de bekende macarons, deze keer met chocolade en jalapeño.

Weer dik tevreden verlieten we Het Gouden Kalf, het is en blijft een favorietje van me!