l'Air du Temps in Liernu, België

Na een korte stop bij De Pont in Tilburg, waar we de werken van Ann Veronica Janssens wilden zien, bereikten we rondom 16.00 Liernu. De hoeve waarin l’Air du Temps is gevestigd is al van verre zichtbaar in het lichtjes glooiende landschap. Vanaf de parkeerplaats gezien was er niets veranderd sinds ons vorige bezoek, maar al snel bleek dat er een aantal hotelkamers in een ander gebouw waren gevestigd, dat de ontbijtruimte in de oranjerie was gekomen en dat de achterkant van het restaurant geheel vernieuwd was, mét een prachtig plafond en een hele glazen wand, die uitkijkt op de immense moestuin van het restaurant. Flink wat veranderingen dus.

Na een vriendelijke ontvangst bij de receptie, tevens lounge, waar je als je dat wenst een drankje kunt drinken, werden we naar onze kamer gebracht. Op zich niets mis mee, maar niet echt van **niveau, er ontbrak het nodige aan comfort. De bedden waren overigens prima. Het geluidsniveau was storend.

Ik had om 19.30 gereserveerd en keurig op tijd staken we de verlichte binnenplaats over naar het restaurant. De aparte ruimten die voorheen het restaurant waren worden nu gebruikt als aperitiefruimten. Wij werden naar een vrij grote ruimte (met wijnkasten)  gebracht met één grote tafel voor zes personen. Per twee personen stonden er bordjes klaar en een houdertje met een flinterdun brood erin. Bij dat brood kregen we een klein glaasje waarin wat sinaasappelsap met kruiden werd geschonken. Hoogst verbaasd was ik hierover, want ik heb altijd geleerd - en ben het er ook zeer mee eens - dat vers sinaasappelsap de smaak voor een aantal uren wegneemt. In dit sap echter zaten flink wat kruiden en het was wellicht aangelengd met water, waardoor het een hele zachte smaak had gekregen, het heel verfrissend werd en - het belangrijkst - je smaak neutraliseerde. Een aperitief werd ons aangeboden. Echtgenoot een champagne, ik een gin/tonic.

Er werd een aantal snacks gepresenteerd, te beginnen met Belgitude: mosselen-Friet met mayonaise. In een klein pannetje op mosselschelpen twee mosselen met de smaak van mosselen en friet met mayonaise, heel Belgisch en erg smakelijk.

De tweede snack was opzienbarend. In een wit kommetje Wortel: gerookte goudbrasem, lacto gefermenteerde wortels, pickles. Zeer hoog op smaak met een schitterende zuurbalans. De aan tafel erbij geschonken jus van wortel met rozemarijn vervolmaakte dit zeer elegante hapje.

Jangajii, zwarte rijst, jus van garnalen, tomaat was het derde hapje. Een chips van zwarte rijst kregen we met een crème gemaakt van de jus van garnalen en tomaat. Erbij nog poeder van corail en hibiscus. Een smaakbommetje dit. En een geweldige combinatie.

Het volgende hapje vond ik werkelijk fantastisch. Het was een Sigaar: aardappel, ui, Comté kaas. De combinatie van de genoemde ingrediënten met een hint van witte asperge in het superkrokante rolletje was absoluut geweldig en bleef ook heerlijk lang in de mond hangen.

Na deze prachtige snacks werden we naar het restaurant gebracht, waar we een fijn rond tweetje bij het raam kregen. We bewonderden het plafond (in de kamer was een klein deel van het plafond hetzelfde, zo ook in de lounge), zagen de verlichte moestuin en werden verrast met een eerste hapje. Namen - Seoul: Petit-Gris slakken, ssamjang. Gepresenteerd als een dim-sim in een stoommandje. De binnenkant was vloeibaar, dus een eenhapshapje. Een absolute smaakbom was dit. Ik proefde behalve de slakken ook knoflook, soja en ui en ik meen gember. Maar we dronken erbij een kleine hoeveelheid water met gember en pruimazijn, dus daar kan ook de gembertoets vandaan zijn gekomen. In ieder geval wederom een opzienbarend hapje.

Het laatste hapje heette Kindertijd: zachtgekookt ei, truffel “Tuber melanosporum”. Een perfect zachtgekookt eitje met een kern van perfecte truffelcrème en een soldaatje wat precies goed was. Gewoonweg geweldig.

Brood kwam op tafel met zout en twee soorten boter. De eerste wijn kwam in het glas, een Sixtus, les Vignobles de Seyssuel 2015, Pays de Collines Rhodaniennes. 100% Viognier, altijd goed wat mij betreft. Het menu deze avond was op kleur. We begonnen met Bruin: champignons, foie gras, massala. Een prachtig taartje gevuld met zeer romige foie gras kregen we. Het deeg van het taartje was flinterdun en geweldig bros, de foie gras was smeltend zacht en de mooie dunne plakjes rauwe champignon die erop lagen waren bepoederd met massala. Naast het taartje een toefje dikke crème van hazelnoot, enorm vol van smaak en ook bijzonder goed passend bij het taartje en bij de champignons. Ook foie gras en hazelnoot bleek een goede combinatie.  Een zeer gebalanceerde en elegante smaakcombinatie, in een uitvoering die zeer verfijnd was. Heerlijk licht ook.

De tweede wijn was een Tiare, Collio, Veneto. Een Sauvignon. Het gerecht was Groen: wortelgroenten, kool, lacto jus, olie van het moment. In het bord allerhande wortelgroenten, kool, broccoli en een lacto gefermenteerde jus met wat druppels van olie. Een heel simpel, doch zeer doordacht en geweldig smakelijk gerecht. Fris en licht.

In het glas kwam een Vital, Vinhas Velhas 2016, Lissabon. Deze ronde was het gerecht Wit: Sint-Jakobsnoot, aardpeer. Afgedekt door een perfect gegaarde plak pasta, een open ravioli dus, kregen we drie perfect gegaarde coquilles met een fantastische beurre blanc met coquille en aardpeer. Hele zachte smaken deze ronde, licht zuur vanwege de beurre blanc en wederom heel prettig licht. Zeer elegant weer en geweldig in balans.

Bij de kleur geel kwam een glas Les Eminades Montmajou, St. Chinian 2016. Geel: eitje, aardappel, mosselen, foreleitjes, kurkuma, dat was het gerecht. Onder een toef gefrituurde aardappelsliertjes kregen we perfect gegaarde eidooier. De saus erbij was verrijkt met mosselen en kurkuma en er lagen ook nog flink wat forelletjes bij. Het klinkt wat simpel wellicht, maar ik vond dit een extreem verfijnd en zeer bijzonder gerecht. Fantastische, lichte smaken bij elkaar en een groot genot om te eten.

De uitstekende sommelière schonk een glas D.D. Arbois, Bénédicte en Stéphane Tissot 2017 in. Het gerecht was Zwart: gelakte inktvis, gegrilde paprika, zwarte knoflook. Op het bord een stukje uitstekend gegaarde en gelakte inktvis. Ernaast een crème van gegrilde paprika en zwarte knoflook, die goed combineerde met de inktvis. Op een bordje apart nog een sushi met olie van inktvis en een vulling van pulpo. Opeens een heel ander gerecht viel me op. Het was even een overgang, omdat het in eerste instantie leek alsof het een wat minder gerecht was, maar dat vond ik bij nader inzien toch niet, want ook deze smaakcombinatie was geweldig uitgebalanceerd en zeer overdacht. En - belangrijk - ik vond het erg smakelijk.

We kregen bij het hoofdgerecht een glas Saumur, les Charbonnières 2015. Het gerecht was Fuchsia: wilde duif Hubel, bieten, praliné van gedroogde vruchten. Een ontzettend mals stukje duif kregen we met wat bereidingen van biet en een pannenkoekje gevuld met stoof van de duif. Jus van de duif maakte dit klassieke gerechtje àf. In een schaaltje ernaast kregen we een ‘praliné’ gevuld met gefermenteerde groenten, heerlijk fris en licht. Ook dit vond ik weer een geweldig goed gerecht.

Bij het dessert, wat uit vier schaaltjes bestond, kregen we maar liefst 2 dessertwijnen. Mijn geliefde Macvin, hier ook van Bénédicte en Stéphane Tissot en een Clairette de Languedoc, een Domaine la Croix Chaptal 2010. Het dessert was Chocolade: spar, kastanje, yuzu, mais, Snickers. Over het dessert kan ik eigenlijk heel kort zijn: smaken om van te dromen! Rokerig, licht-zuur, poederig, weelderig, snoeperig, fantastisch gewoon!

Bij de uitstekende espresso kwam nog een keur aan friandises, waaruit we onze keuze maakten. Stuk voor stuk heerlijke snoepjes!

Na dit fantastische geweld trokken we ons terug op onze kamer om de volgende ochtend nog een bescheiden, maar wel gezond ontbijt te krijgen in de oranjerie, waarna we aan de terugreis begonnen. l’Air du Temps is een uitstekend restaurant,  de hotelkamer(s) en het ontbijt kunnen nog wel wat verbetering hebben.