Pieters Restaurant in Bergambacht

Het was de hoogste tijd om weer bij Pieters restaurant te gaan eten. Lekker dichtbij en toch kwam het er maar niet van om te reserveren. Maar nu wel en op deze vrijdagmiddag werden we hartelijk ontvangen en kregen we een fijne ronde tafel met zicht op de keuken waar de chef en zijn rechterhand - zijn dochter Julia - al druk bezig waren. De gastvrouw schonk ons een glas champagne in, een nieuwe, eentje van Larmandier-Bernier, l'Atitude. Een prettige champagne met een fijne bubbel. Op tafel stonden al hele dunne krokantjes van diverse aardappelsoorten.Het melkmeisje was weer terug en ik zag dat een aantal tafels en stoelen anders opgesteld waren, waardoor het geheel een wat ruimtelijker sfeer kreeg. Een lekker jazzy muziekje stond op, dus het feest kon beginnen.

Twee hapjes kregen we. Een dadel gevuld met kruidenkwark en een kaassoesje met 1000 dagenkaas (ooit ontstaan tijdens de melkquota). Allebei lekker retro. De chef kwam ons begroeten en sprak de menumogelijkheden met ons door. Hij kreeg uiteraard carte blanche, dat was ons de vorige keer ook uitstekend bevallen. We bekeken de fijne wijnkaart die ook nog eens heel vriendelijk geprijsd is, maar besloten tot het arrangement. Water kwam op tafel, voor echtgenoot een fles bruiswater, voor mij een karaf met ijsblokjes, die heel attent regelmatig vernieuwd werd.

Een amuse verscheen. Een eitje gevuld met eiersalade, pompoenmousse en chutney van pompoen en paprika. Zeer smaakvol! En nog waren we er niet, de champagne werd bijgeschonken en er kwam een mooi schaaltje gevuld met kokkeltjes, shii-takeplakjes, steranijs en een fantastische bisque, erg lekker allemaal. Erbij nog een toastje met rouille.Ook dit was een heerlijk hapje.

Voor ons beiden kwam er een nog warme brioche met een ferme klont Perkouwse boerenboter (Perkouw is de andere naam voor Berkenwoude, een van de kernen van de gemeente Krimpenerwaard).

De eerste wijn was verrassend. Het was een Griekse chardonnay en dat terwijl Pieters meestal Franse en Italiaanse wijnen schenkt. Een Chateau Julia, J, 2018. Het eerste gerecht was Noordzee-krab met sherry en rozemarijn. We kregen een flinke hoeveelheid krabvlees, aangemaakt met een zachte vinaigrette op basis van sherry met een zweem van rozemarijn. De smaken waren prachtig in balans en het gerecht had de ideale temperatuur, een genot om te eten.

In het glas kwam een wijn uit Friuli, een Catullio 2018. Erbij een gerechtje met kreeft, rammenas en gember. Op een mooi glazen bord kwam een soort torentje opgebouwd uit flinke stukken kreeft, omgeven door plakjes ingelegde rammenas en afgedekt met schuim van gember. Het schuim zat ook tussen de stukken kreeft. Ook dit was een zeer elegant, zeer uitgebalanceerd gerecht. De perfecte garing van de kreeft ging heel goed samen met de knisperende plakjes rammenas en de lichte gembertoets van het schuim ondersteunde de smaken van zowel de kreeft als de rammenas. Een heerlijk gerecht!

We gingen verder met een glas Pinot Gris van Paul Ginglinger, les Prélats 2018. In een cocktailglas kregen we geschaafde gevogelteparfait met truffel en blad van spruitjes. In een klein schoteltje ernaast kwam siroop van rode biet. Ook dit gerecht was perfect op temperatuur. De diepe, aardse smaak van de siroop paste wonderbaarlijk goed bij de heerlijke parfait en de truffel gaf er nog eens een extra dimensie aan. Ook dit vond ik een heerlijk gerecht.

Een glas Touraine, Bonnigal-Bodet Vignerons 2018 begeleidde alweer zo’n technisch hoogstandje: zeeduivel met langoustine en Zeeuwse wilde. In een zeer volle, romige saus van Zeeuwse wilde oester lag allereerst wat perfect gekookte rijst. In het midden ervan lag een flink stuk zeeduivel, ook uitstekend van garing. De verrassing zat ‘m erin dat in het midden van de moot zeeduivel een langoustine zat. En nog verrassender vond ik het dat ook de langoustine perfect van garing was. In de saus van Zeeuwse platte zat een heel klein beetje citroen, wat een heerlijk fris accentje gaf. Ook dit vond ik weer een heel goed gerecht.

In het glas kwam weer een wijn uit Friuli, nu een Sauvignon, Vin di Vore 2018. Het gerecht erbij was vegetarisch. Witlof, sinaasappel, Comté, zuurkool, hazelnoot. Op het bord een struik witlof gesmoord in sinaasappelsap. Op de witlof wat zuurkool, wat hazelnoot en wat geraspte Comté. De combinatie van de witlof met de andere ingrediënten was leuk.

We schakelden over naar rode wijn. Een Pinot Noir Réserve, Valentin Zusslin 2017 begeleidde de nek van big, gelakt met vlierbloesem. Op het bord een flink stuk uitstekend gegaarde biggennek, die gelakt was met vlierbloesem uit de Loet. Op het zeer malse vlees pistachenootjes en bieslook. Naast het vlees een ‘druppel’ gemaakt van pistache. Naast het bord kwam een houdertje met een toastje met een salade van taugé met kaantjes en bieslook. Ook dit vond ik weer een leuk gerecht. Uitstekend gegaard vlees en de combinatie met pistache was mooi. Wat saus erbij zou het misschien vervolmaken.

De volgende wijs was er eentje uit de Bourgogne. Een Volnay ‘les Echards’ 2017. In het bord fazanthen met knolselderij en eekhoorntjesbrood. Een flink stuk goed gegaarde fazant kregen we met voor mij knolselderij erbij. De saus was een sauce Royale en apart geserveerd in een kopje kreeg ik nog een heerlijke bouillon van knolselderij. Echtgenoot kreeg zeer attent geen knolselderij, maar een andere groente. De saus bij de fazant was natuurlijk volgens de regels der kunst gemaakt en was dus perfect en hij paste zeer goed bij de fazant.

In het glas kwam vervolgens een Monti Garbi, Tenuta Sant’Antonio, Valpolicella Ripasso Superiore 2017 en die paste heel goed bij het hert met duxelles. Op het bord een flink stuk hert (echtgenoot hielp me gelukkig) met een heerlijke jus met cacao. In een tarteletje ernaast een duxelles met walnoot, kastanje en truffel, wat ook al geweldig lekker was. Ook dit was weer een fijn gerecht.

De dessertwijn was een Domaine de Montgilet 2017, Coteaux de l’Aubance. Het dessert was een appeltaart 2.0. Onder een feuilleté-deegje, waarop een quenelle mascarpone-ijs lag, lag een heerlijke hoeveelheid in gecondenseerde melk gestoofde rode goudreinet uit Schoonhoven met wat amandelspijs. Het was een werkelijk heerlijk dessert, ik had echt het idee een superappeltaart te eten.

Bij de uitstekende espressi kwamen nog heerlijke friandises. Hoewel we bijna volzet waren, aten we ook die met veel smaak op, ze waren veel te lekker om te laten liggen. De rekening was weer bijzonder vriendelijk en nadat we Pieter en zijn vrouw weer hartelijk bedankt hadden voor de fijne middag verlieten we Pieters restaurant. Dank weer voor de heerlijke verwennerij! Altijd erg fijn om hier te eten, dus we blijven komen!