De Nieuwe Polderkeuken in Stolwijk

Opeens kreeg ik zin om te gaan eten bij De Nieuwe Polderkeuken in Stolwijk. Het was best een tijd geleden dat ik er was en het was dus eigenlijk de hoogste tijd, want ik volg de chef - Frank Streefland - en ik lees her en der dat hij mooie dingen doet.

Na een vriendelijke ontvangst kregen we een fijne ronde tafel in het restaurant en kwam de chef ons even begroeten. Het vriendelijke meisje dat ons bediende zorgde voor water, bruis voor echtgenoot, voor mij een karaf ijswater. We begonnen met een glas Vouvray-bubbels. Erbij het bekende bakje met de grasmat waarop drie hapjes en een cilinder met een drankje lagen. Het drankje was gemaakt van bosbessen. Ernaast een emmertje met crackers met zonnebloempitten en pompoenzaden. Een cakeje met Stolwijkse kaas lag daar weer naast en we eindigden met een cracker van paprikagel en crème fraîche. Alle vier lekkere eetlustopwekkende dingetjes.

Charmant van dit restaurant vind ik het dat de broodjes hier in de eigen oven in het restaurant worden afgebakken, iedereen heeft dus kraakverse warme broodjes. Bij de broodjes komt dan nog een tableautje met 2 soorten boter (geiten- en bloemen), pezo en olie.

We bekeken de wijnkaart, die er prima uitziet en ook nog eens vriendelijk van prijs is. We maakten onze keus, het werd een Dupont-Fahn Viognier 2017 en die beviel uitstekend. Een amuse kwam op tafel. In een glas onderin zalm, afgedekt met schuim van gerookte zuurkool en zonnebloempitten. Een leuke en smakelijke combinatie. De  smaak en stevige consistentie van het schuim waren erg goed.

De wijn werd ingeschonken en het eerste gerecht kwam op tafel. Tonijn, dashi, rode bonen, kataifi. Op het bord twee tonijnbereidingen. Rechts als tataki, gerold in nori en kataifa en links als tartaar, omgeven door dashibouillon, mierikswortel, komkommer en yuzu en bolletjes gel van rode bonen. Een goed gerecht. Goed verse tonijn, volledig in de waarde gelaten. De kletskop met sesam die er tussen lag was mooi hartig van smaak.

We gingen verder met een ingenieuze ‘mousse’ van gerookte knolselderij, gemaakt met iota (Iota is een bindmiddel dat gewonnen wordt uit rood zeewier dat veel voorkomt in Ierland. Iota zorgt voor een elastisch effect in de massa.). Op de knolselderij schuim van paddestoelen en appel. Ernaast meringue van cêpes en groene kruidenemulsie. Naast de knolselderij lag een ijsje van gekaramelliseerde witlof. Een leuk vegetarisch gerecht met goede smaken. Voor echtgenoot waren de knolselderijbereidingen keurig aangepast deze avond.

We hadden een extra gerecht toegevoegd en dat was griet met hazelnoot en zwezerik. Een stukje goed gebakken grietfilet kregen we. De vis was gerold in hazelnootkruim. Onder de griet parelgort op een risottomanier en erbij verder krokant gebakken zwezerik, gepaneerd met panko en gedroogde sinaasappel en spinazie. Tot slot werd er een beurre blanc om het gerecht gedresseerd. Zowel de griet als de zwezerik waren prima van garing en zeer smakelijk. Ook de parelgort kon me bekoren en de beurre blanc was op de klassieke manier gewoon goed. Weer een fijn gerecht.

We schakelden over naar rood en dat werd een Martin Wassmer Markgräflerland Spätburgunder 2016, die prima was.  Het hoofdgerecht was hertenrugfilet met bereidingen van knolselderij, pastinaak, flespompoen, morilles, pistache, duindoornbes en schuim van five spice. Aan tafel werd er nog een saus van de eigen jus met morilles bijgeschonken (niet op de foto).Het hert was supermals en uitstekend van garing, het groentegarnituur met de fris-rinse toets van de duindoornbes paste er uitstekend bij. Ook dit was weer een goed gerecht.

Het volgende gerecht maakt goede kans om de topper van 2020 te worden (en dat zo vroeg in het jaar). Het was crème brûlée van eendenlever met parfum van olijfolie en gel van mandarijn. Op de absoluut geweldige crème brûlée, waarin je me mag onderdompelen, lagen diverse toefjes heerlijke gel van mandarijn, een ijsje van olijfolie en een pastille van eendenlever Wat een enorme explosie van heerlijkheden was dit! Een topper!

Bij het dessert schonk de chef, die regelmatig zijn gerechten kwam toelichten, een glaasje dessertwijn, nl. Schloss Gobelsburg, Auslese Grüner Veltliner 2017. Een fijne dessertwijn. Het dessert bestond uit peer, sinaasappel, karamel en ijs. Van peren was bavarois gemaakt wat in een peervorm geserveerd werd. Ernaast gel van stoofpeer, mascarpone, sinaasappel en kaneel, wat allemaal mooi van smaak was. Het ijs was ook erg lekker. De bavarois had van mij iets kleiner mogen zijn (een iets kleiner peertje), maar dat is persoonlijk. Een goed dessert.

Bij de goede espresso kwamen nog lekkere snoepjes en na het betalen van de rekening verlieten we De Nieuwe Polderkeuken. Een fijn restaurant en dom van me dat ik zo lang niet ben geweest, want hier wordt goed gekookt. Leuk ook dat de chef en sommige andere koks zelf de gerechten aan tafel komen toelichten.