DSC09382
DSC09382

Seinpost in Scheveningen, verslag 2e bezoek

Op 29 maart 2005 in één ster, Zuid-Holland.

Seinpost op 24 maart 2005.
De lunchafspraak was kort tevoren gemaakt, eigenlijk min of meer toevallig. Er was namelijk wat onduidelijkheid wanneer ik nu precies bij De Leest zou lunchen en de tafelgenoot van deze middag vertelde me toen dat hij de 24e of bij Imko of bij Seinpost zou gaan lunchen. En toen wilde ik wel mee....
Veel te snel reed ik van mijn woonst naar Scheveningen, waar ik ook nog eens buitengemeen snel kon parkeren (dankzij de tip van een vriend die vroeger hier woonde). Wel moest ik een nogal hoge trap beklimmen om het restaurant te bereiken. Dat vergde natuurlijk enige tijd, want ook de zee en het strand moesten bewonderd worden. Maar iets te vroeg liep ik dus het restaurant in. De ontvangst was vriendelijk en de tafel aan het raam beviel me goed. Mijn blik viel op een andere tafel die bezet was en daar prijkte de kok van Parkheuvel zowaar, wat mijns inziens wat beloofde qua kwaliteit deze middag. Wel was ik blij niet bij Parkheuvel te zitten deze middag....
Toen mijn tafelgenoot arriveerde informeerde hij direct of de kok van Seinpost wl aanwezig was en ook hij bleek deze middag niet op zijn plek te zijn. Waar we naar mijn mening overigens niets van hebben gemerkt verder.
Een redelijk ruim gezelschap druppelde nogal luidruchtig binnen. Seinpost kent helaas geen aparte ruimte voor gezelschappen, zodat er nu twee ruime ronde tafels waren gedekt in het restaurant zelf.
Goed.
In afwachting van mijn tafelgenoot nam ik vast een glaasje water en het bevreemde me dat zowel de borrelhappen - grote groene olijven, stengel met pepers en salami en nog iets wat ik vergeten ben (ik heb er niet van geproefd) -, als de tweede ronde borrelhappen - kabeljauwkoekje met zwarte olijven, wat naar niets smaakte, een quiche met ui en ansjovis, die we niet geproefd hebben en een toastje met makreel en gelei van ossenstaart, wat erg lekker was -erg mooie gelei ook- (het toastje heb ik laten liggen...), al op tafel werden gezet. Natuurlijk wachtte ik op de komst van mijn tafelgenoot, alvorens me hierop te storten. Maar ja, toen tafelgenoot arriveerde hadden we zoveel te beslissen omtrent menu en wijnen, dat de borrelhappen er helemaal bij inschoten, buiten de twee genoemde dan.
Champagne wilden we. Dat werd een glas Ployez-Jacquernart Brut, die veel te zuur was. Later bleek, bij bestudering van de wijnkaart dat er meerdere mogelijkheden zijn voor een glas champagne, jammer dat dat niet wordt aangeboden bij de vraag om een glaasje... Maar het kwam goed !

Eerst de amuses.
Drie hier. Een knolselderijsoepje met spekschuim, wat geweldig lekker was. Een rondje polenta met klipvis en komkommer, wat mijn idee over polenta niet heeft veranderd en een stukje tonijn met gepekeld rugspek en een sjalottenvinaigrette, wat best lekker was.
Men kent hier een aantal menu's, ik meen vanaf 42.50 voor een driegangenmenu. Het lunchmenu is ook nog uitgelegd, maar ben ik vergeten helaas. Wij opteerden voor het menu Seinpost, met enkele aanpassingen, want we houden allebei niet van heilbot en tongschar was volgens mijn tafelgenoot ook niet echt nodig op deze middag. Het inwisselen voor andere gerechten was geen enkel probleem verder.
De wijn was ook al geen probleem. Na wat overleg besloten we tot een Chateau Montus 2001, Alain Brumont - Pacherenc du Vic Bilh, die ik de week ervoor bij De Leest ook al had gedronken, maar zoals bekend kan ik van deze wijn geen genoeg krijgen. Opvallend was wel dat de geur van deze fles veel minder uitgesproken was dan die van een week ervoor, terwijl het toch identieke flessen waren. De smaak was gelukkig wel identiek, dus wat mij betreft uitstekend.
Maar we namen eerst nog een glaasje champagne Gosset Brut Excellence, die me een stuk beter beviel om ons voorgerecht, de wilde oesters te begeleiden. Het was ons allebei een raadsel wat er nu precies wild was aan de oesters (tafelgenoot dacht zelfs - en hij kan het weten - dat het creuses waren), maar de zeer vriendelijke en attente bediening benadrukte dat het toch cht wilde oesters waren. In ieder geval waren ze erg lekker. Erbij nog een viertal toastjes met iets roomkazerigs en erop rogge, wat voor mij niet echt hoeft verder.
Ons tweede gerecht, lauwwarme Noordzee langoustines met doyenne de comice en fonduta van Olde Remeker was erg bijzonder. We hebben nog even moeten denken wat nu precies fonduta was, want dat kon zowel de gesmolten kaas onder het gerecht zijn als de kletskop die erop lag. In ieder geval troffen we flink wat gehakte langoustines aan op een dus een bedje van gesmolten kaas en stukjes peer. De smaak was top !
Het gezelschap werd allengs luidruchtiger helaas, de bediening merkte ons ongenoegen wel en besteedde steeds meer aandacht aan ons. Ook zij wisten niet goed wat ze er nu mee aan moesten. In ieder geval leverde het alleraardigste gesprekjes op met zowel de maître als de sommelier over allerhande culinaire zaken, reizen, kennissen en dergelijke.
Ons volgende gerecht, in de oven gegaarde St. Jakobsschelpen uit Erquy, vinaigrette van wintergroenten met truffel, vond ik spectaculair om te zien. Twee met een touwtje dichtgebonden schelpen vonden we op ons bord. Natuurlijk werd het touwtje allercharmantst doorgeknipt, zodat we ons over de inhoud konden buigen. Die inhoud bestond uit een flinke coquille in een soja-aandoendachtige (qua kleur) saus met erg fijn gehakte groentjes en op de coquille een plak truffel. Eerlijk gezegd deed het uiterlijk van het gerecht meer smaak vermoeden dan het uiteindelijk had, maar het was zeker een goed gerecht.
We vervolgden de maaltijd met gebakken Noordzee tarbot met spruiten, saus van aardappel en gepureerde wilde oesters. In mijn geval waren de spruiten vervangen door paksoi, die niet heel veel toevoegde aan het mooie stukje tarbot en de prachtige oestersaus. De aardappel is mij ontgaan, maar die zal gebruikt zijn om de saus te binden of zoiets. In ieder geval een mooi gerecht.
De wijn was op.
Ons volgende gerecht behoefde ook iets anders dan wit. De sommelier was even uithuizig, dus overlegden we met de maître. Hij raadde ons een Frankweiler Köningsgarten 1999, Huxelrebe Beerenauslese, Rolf Pfaffman uit de Pfalz aan. Mij beviel de wijn goed, mijn tafelgenoot was er minder over te spreken, maar dat zal hij vast zelf nog wel beschrijven.
De wijn begeleide onze gebakken eendenlever met gecarameliseerde brioche en marmelade van ui, saus van rambutan met quatre spices. Erg mooi gebakken lever - de mijne was nog licht vloeibaar van binnen, precies zoals ik hem graag heb - op een flink rechthoekje brioche met een mooie zoete saus erbij. Het beviel me ook goed om het levergerecht nu eens aan het eind van de maaltijd te hebben. Iets wat je overigens steeds vaker ziet weer zomaar opeens.
Het dessert uit het menu (witte chocolademousse, bloedsinaasappel en romig bloedsinaasappelijs) ruilden we natuurlijk in voor de kaaswagen, maar eerst moest daar nog een wijn bij worden uitgezocht. Tafelgenoot overlegde met de allengs nóg charmanter wordende sommelier en ze kwamen uit op een Chianti Classico 2001, Agricola Querciabella - Toscana, die uiteindelijk niet helemaal aan de verwachtingen van tafelgenoot voldeed geloof ik, maar ik vond hem prima verder. Hij opende geloof ik niet helemaal .
De kaaswagen is hier beperkt, maar goed. Slechts twee buitenlandse kaasjes, de rest allemaal uit Nederland. We kozen Epoisses, oude geitenkaas uit Heeze, oude schapenkaas uit Hem, 4 jaar oude Friese nagelkaas, Dorevael, Olde Remeker, Ribeau Pierre en Gorgonzola en waren tevreden. Niet alle kazen kwamen even goed uit de verf, maar ik was er toch behoorlijk over te spreken.
Tafelgenoot boog zich nog wat over allerlei glaasjes wijn (o.a. een Minervois d'Oupia die ik nog kende van de vorige keer en van Annemie), ik beperkte me tot water verder.
We sloten af met espresso, van Palombini hier ook, waarbij uiteraard nog prettige zoetigheden verschenen en verlieten dit zeer prettige, maar wel kostbare, restaurant.
Er was nog een schermutseling met enkele heren van het luidruchtige gezelschap helaas, maar dat heb ik gewoon uit mijn hoofd gezet, ik vond de middag te prettig om hem door derden te laten bederven. Wel denk ik dat ik als restaurateur zijnde op mijn strepen was gaan staan, maar ik heb wellicht makkelijk praten.
Samenvattend dus: een erg goed restaurant, zeer prettige bediening, mooie gerechten.

 

Update: inmiddels is Seinpost veranderd in Cottontree Mer by Gert-Jan. 

0 gedachtes over "Seinpost in Scheveningen, verslag 2e bezoek"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl