Bretelli in Weert

Op de 11^e september werden wij in Weert verwacht. In het Munttheater. Daar nam een collega van echtgenoot afscheid met een eigen geschreven musical. Dat wilden we natuurlijk niet missen. Enig onderzoek leidde ertoe dat een korte maaltijd bij Bretelli tot de mogelijkheden behoorde en navraag bij het restaurant resulteerde in een reservering. We zouden om 18.00 uur arriveren en dan uiterlijk 19.45 moeten vertrekken en dat zou geen enkel probleem zijn. Helaas was de ellende op de A2 weer eens niet te overzien (hoe lang gaat dat toch nog duren?), dus we waren 20 minuten te laat. Ik had het restaurant ingelicht van onze vertraging, dus de eerste vraag bij de zeer vriendelijke ontvangst was of het verkeer weer zo tegenzat.

Voor een indruk van het interieur verwijs ik naar de website. In ieder geval vond ik het smaakvol. Prachtige tegeltjes op de vloer! En geweldig leuke details zo her en der. Wij hadden zicht op de open keuken, waar alles ter plekke werd gemaakt. Ik zag dat de doperwten bij wijze van spreken door de zeef werden gedrukt. En alles zo heerlijk rustig en op elkaar ingespeeld...

We begonnen met een glaasje witte wijn. De huiswijn, een Verdicchio dei Castelli di Jesi, Pontemagno, DOC '08, Bretelli's jubileumuitgave. Gewoonlijk ben ik niet erg kapot van een Verdicchio, maar deze was bijzonder lekker.

Erbij heerlijk warm brood, een bordje met wat heerlijke olijfolie (vergeten te vragen welke olie het was, maar dat doe ik zeker de volgende keer) en een bord met lekkere hapjes. Achtereenvolgens een glaasje, een shooter van tomaat met basilicum, gemarineerde olijfjes in een bakje, een marshmallow met Marokkaanse kruiden, een macaron van rucola en geitenkaas en een warm koekje met curry en munt.

Laat ik beginnen met de shooter (ik had alweer een hapje genomen voordat ik aan een foto dacht, het zag er dus veel mooier uit). Die was geweldig. Een diepe tomatensmaak, rins, maar zeker niet zuur, ik proefde ook flink wat komkommer en een heerlijke basilicumcréme erop. Heerlijk! De olijfjes waren huisgemarineerd en voor mij te zurig. Echtgenoot echter vond ze heerlijk. De marshmallow was leuk. Gelukkig niet al teveel kaneel in de kruiden. De macaron was weer geweldig. Zo knap vind ik dat toch om die rucolasmaak in zo'n macaron te krijgen. De geitenkaas, zo zag ik later toen de keuken een bord klaarmaakte voor een andere tafel, was er tussengespoten en ook die was heel erg lekker. En de combinatie was uitstekend. Grappig hoe zo'n hapje zo lekker kan zijn. Het warme koekje was leuk. Mooie smaakjes en leuk gevonden.

Een uitstekend begin vonden we.

We waren er nog niet, want al vrij snel kregen we twee amuses. Eentje met vlees en eentje met vis. De amuse met vlees was een Petit four van parmaham met venkelpiccalilly en een krokante crostini met pata negra ham. Een geweldig mooi Petit fourtje kregen we, eigenlijk te mooi om op te eten. Alle genoemde ingrediënten waren duidelijk te herkennen en dat vond ik weer verbazingwekkend knap. Heel erg lekker weer.

De amuse met vis was een cocktail van Hollandse garnaaltjes met zoete pepers en Cavaillon meloen met schuim van luchtige kropsla. Het wordt saai, maar ook dit hapje was geweldig. De garnaaltjes en de pepers waren prettig fris en het schuim van kropsla was verbazingwekkend vol van smaak. Heerlijk weer!

Het waren van die hapjes waar ik dan wel een kilo zou willen eigenlijk....

Vanwege de tijd en met diepe spijt besloten we om la carte te eten. Uiteraard hadden we veel liever het menu Marelli gegeten, maar goed, we keren zeker terug, dus dat komt wel goed.

Echtgenoot besloot om als voorgerecht de tarbotfilet & truffel te nemen en ik opteerde voor de coquilles, kreeft & scheermessen.

We namen nog een glaasje van de Verdicchio, een fles was eigenlijk geen optie, want echtgenoot wilde later overstappen op rood en ik wilde het bij wit houden.

De tarbot eerst maar. Een behoorlijk stuk tarbot, mooi gegrild met erbij doperwten, artisjok, munt en cantharellen, precies zoals op de menukaart wordt aangegeven. Flink wat plakjes truffel, die gelukkig ook nog enige smaak hadden. Een klassiek en bekend gerecht, maar perfect uitgevoerd. Zeer naar tevredenheid dus.

Mijn coquilles kwamen op een rechthoekig bordje en de opmaak was schattig. De coquilles en de kreeft zijn duidelijk zichtbaar (de kreeft, die trouwens heerlijk was, evenals de coquilles, was heerlijk mals), de scheermessen zijn me, nu ik dit aan het opschrijven ben, volledig ontgaan. Ik betwijfel dus of ze erbij zaten. Maakt niet uit, het was een heerlijk gerecht. Erbij nog tomaat, limoenblad, zeekraal en paksoi en ik was een zeer tevreden mens. De kok had iets gedaan met de paksoi en het limoenblad, want de paksoi smaakt heerlijk naar limoen, zonder dat het overheersend werd. De zeekraal lag in ruime mate onder de perfect gegrilde coquilles. Het sausje/justje, hoe je het noemen wil, was om van te dromen zo zacht, terwijl toch alle smaakjes van de ingrediënten erin samen kwamen. Wederom heel knap.

Bij het hoofdgerecht dronk ik gewoon de Verdicchio door, echtgenoot nam een glas rood. Een Negroamaro del Salento 'Elios' Due Palme, IGT'07 en ook die beviel hem.

Echtgenoot had gekozen voor de ossenhaas/longhaas op Limburgse wijze, ik voor de reerug & ganzenlever.

De ossenhaas zag er uitstekend uit. Mooie plakken met erbij fijne groentjes, waaronder kleine witte champignons. Ernaast het stukje longhaas, wat zuigend zacht was. Heerlijk (ik mocht wat proeven nl.). Alweer een uitstekend gerecht dus, het kan niet op bij Bertelli. Wat er precies Limburgs aan was kon ik eigenlijk niet ontdekken, maar ook dat zal ik de volgende keer navragen.

Mijn reerug was geweldig. Zelden zulke zachte reerug gegeten. Mooi ros gebakken, heerlijk gewoon. Er
op wat pompoencréme en een sjalot en erachter een allerprachtigst stukje gebakken ganzenlever met wat vlierbloesemchutney. Het wordt saai, maar het was geweldig lekker. En dat alles werd nog gesierd door mooie beetgare groentjes. Een absoluut heerlijk gerecht.

We sloten af met een uitstekende espresso in die fijne Palombinikopjes, waarbij nog wat lekkernijen zaten. Ik herinner met de heerlijke hangop, de lollige lolly met een kletskop en de opmerkelijke brok witte chocolade met truffel erin. Het was zo vreemd, deze combinatie, dat ik even moest zoeken wat ik nu precies proefde. Maar wel een hele goede combinatie, leuk bedacht! Ook de andere snoepjes waren natuurlijk lekker, maar deze sprongen er echt uit.

Uiteraard keren we hier terug. Dan blijven we wel slapen in Weert natuurlijk, maar dat 5 gangenmenu ga ik absoluut eten hier. Wat wordt hier mooi gekookt! Grote complimenten!