DSC09382
DSC09382

Beluga in Maastricht

Op 9 september 2004 in Limburg, twee sterren.

Beluga.
Al eeuwen op een niet al te hoge plaats op mijn wensenlijstje, want in het achterhoofd had ik ook altijd een stemmetje, wat me belette actie te ondernemen. Waar dat stemmetje nu precies vandaan kwam, weet ik nog steeds niet. In ieder geval had ik blijkbaar weinig behoefte om bij een dan weliswaar erg goed kokende, maar veel te popiejopie chef veel geld te gaan brengen. Daar kwam het stemmetje namelijk op neer. Een niet zo aardige inleiding, ik besef het, maar ik vertel maar hoe het lag...
De kinderen waren een week op scoutingkamp en we zijn inmiddels gewend dan enkele hapjes te eten. Deze keer zouden we naar Maastricht afreizen, dat vonden we en leuk en het was handig in verband met een dringende afspraak verband houdend met bezigheden van echtgenoot.
Na een bliksembezoek aan de erg mooie Dom van Aken (leuke stad !) maakten we ons klaar in het hotel en vertrokken we richting Centre Céramique. Een architectonisch 'wonder' van ik meen Jos Coenen. Laat ik ook daar maar duidelijk in zijn: ik hou niet van open pleinen met blokkendozerige gebouwen zonder leven. Na een weekje La Défense, we hebben daar ooit eens een appartement gehuurd, word ik altijd direct ongelukkig van die open ruimtes, die ongetwijfeld goed bedoeld zijn, maar waar een normaal mens voor zijn plezier toch echt niet gaat lopen. Dat geldt overigens in nog grotere mate voor het complex aan gebouwen waar het Bonnefantenmuseum van Aldo Rossi staat. Gigapleinen met niets moet je oversteken, bij elke hoek dreigt een enorm orkanerige tochtwind je enkele meters vooruit te zetten, dus rillerig bereik je uiteindelijk je doel, terwijl je altijd even moet checken of je tasje of je stropdas niet is weggewaaid. Niets voor mij dus.
We parkeerden in de parkeergarage, die ligt onder het Plein 1992, het officiële postadres van Beluga. Met een liftje kom je uit op dat plein en omdat ik wist dat het restaurant aan De Maas ligt, liepen we richting water. Leuk was dat we daarmee ook rechtstreeks op een groot wit gebouw afliepen, waar achter een glazen deur met een B-tje al vriendelijk naar ons werd gelachen. De deur zwaaide open en we kwamen terecht in de lounge, met rechts een garderoberuimte en een bar en links de zitjes met bruine stoelen en een oranjeachtige (maar dat zal terracotta heten) loungebank. Nu was alleen die bank nog vrij, dus we vleiden ons daar maar op. Half liggend overigens, wat ook al niet mijn voorkeur heeft. In diezelfde ruimte staat een soort halfhoge boekenkast met leuke tijdschriften en allerlei kookboeken en een humidoir met sigaren. Vrij duistere verlichting hier met wat blauwtoetsen, die me helaas deden denken aan die toiletten waar veel verslaafden gebruik van maakten en die dus geweerd moeten worden. De ontvangst was overigens allervriendelijkst. We wilden wel een aperitiefje. Oude jenever, ik weet niet welke. Maar lekker. Erbij een amuse, die direct de toon zette voor deze avond. Een crostini met auberginekaviaar, lekker hoor en, en dat was dus top: een in het zuur ingemaakt Frans tomaatje met parmezaancrème. Wow....wat een smaakexplosie was dit. Een tomaatje, wat als het ware ontploft in je mond met een zeer sterk, zeer licht en luchtig schuim, waarin de parmezaanse kaas zeer overheersend (heerlijk!) aanwezig is. Behoorlijk warm en een absolute bom in je mond. Erop nog een blaadje heel jonge basilicum, die ronde soort, waarvan ik even de naam kwijt ben. Absoluut geweldig! We werden er stil van....
De kaart werd ons overhandigd door Hans van Wolde met de jolige vraag of we lekker lagen. Blijkbaar snapt hij heel goed dat die bank weliswaar mooi staat, maar dat er niet op te zitten is. Nu goed, na zo'n amuse kun je je ook wel wat permitteren vind ik. We kregen een toelichting op de diverse menu's en hij wenste ons een zeer plezierige avond. Twee menu's kent men hier (er zal ongetwijfeld een lunchmenu zijn, maar dat heb ik niet gezien). 'Zeven impressies van de zomer', te verkrijgen in 4, 5, 6 of 7-gangenuitvoering (gek genoeg staan op de website Beluga wel alle zeven gangen, op de kaart die wij kregen ontdekte ik er slechts zes) en een Prestigemenu, verkrijgbaar in 4, 5 of 6-gangenuitvoering. Omdat ik een aantal ingrediënten ontdekte in het impressiemenu, waar ik geen zin in had of waar ik niet van hou, kozen we voor het Prestigemenu in zesgangenuitvoering. De wijnkaart is hier imposant, duidelijk van opzet en opbouw, dus ook die bekeken we uitgebreid. Ook nu weer kozen we voor een wijnarrangement, de gerechten vonden we te lastig om daar flesjes bij uit te zoeken. Bovendien waren we ook heel gewoon benieuwd.
We werden aan tafel genood en volgden de vriendelijke ober naar een zeer ruime, heel lichte ruimte, die met trapjes en een blauw dressoirachtig ding in open compartimenten verdeeld is. Het marmer op de vloer gaat over in hout. Rechts een lange zeer hoge leren bank met rechthoekige tafels en stoelen ervoor, enkele treden lager dan voornamelijk ronde tafels. Zeer licht allemaal, prettig ! Een riante trap voert dan nog naar beneden waar de keuken en de toiletten zich bevinden. Dat alles in crèmetinten, met drie beeldjes onderaan de trap, die leken op de beelden van Niki de Saint-Phalle (klik hier voor haar website), waar ik zeer van hou. Niet dat ze van haar zijn overigens, deze leken uit de verte lichtjes op opblaasbeeldjes, dus ik moest ze even aanraken. Maar wel heel kleurig en vriendelijk allemaal dus.

We kregen een plaats op de leren bank. In eerste instantie stonden de borden naast elkaar. Nu zie je in Frankrijk regelmatig mensen naast elkaar zitten tijdens de maaltijd en ik begrijp ook wel waarom men daar hier voor kiest. Op die manier heb je namelijk een prima zicht op de rest van het restaurant. Nu hebben wij elkaar altijd veel te vertellen en ben ik niet heel dol op het zitten op dergelijke banken, dus ik koos voor de stoel. Geen probleem uiteraard. Of we water wensten. Ja, plat graag. Hier in ronde Beluga-flessen uit d'een of d'andere pleistocene bron 3.50 de fles. Tja, lekker water hoor, dat wel. Boter, gezouten stond al op tafel.
Champagneglazen werden neergezet en de leuke sommelier, die het deze avond erg naar zijn zin had, want hij moest vreselijk om van alles en nog wat lachen, vertelde ons dat ze bij Beluga nu eens iets anders wilden en dus hadden ze bedacht dat een amusedrankje wel een leuk idee zou zijn. We kregen een flink glas Green Point, Vintage brut rosé, 1998, Yarra Valley, Victoria Australië-Moët et Chandon-champagne. Wat uiteraard geen champagne mag heten, maar wel is aangeplant door Moët et Chandon. Geweldig leuk en, net zo belangrijk, erg lekker. De champagne begeleidde een rechthoekig bordje met daarop de tekst "Beluga's Vega Amuses". Vier op een rij.
Geheel links een gazpacho van watermeloen met tomaat, gemberolie en dropplant met een wasabitoets, bijzonder fris en fruitig en dus erg lekker. Daarnaast wasabicrème met een snijbonengelei, een plaatje om te zien, de witte crème met het diepe groen van de snijbonen, erop trouwens nog wat gekonfijte rettich. Ook al bijzonder lekker. Ertussen dan weer een zuurdesembroodje met olijven, wat ik nogal gewoon vond, maar wat echtgenoot als broodliefhebber kon bekoren. Tot slot in het zuur gemarineerde groentjes met wasabimayonaise, het was de bedoeling de groentjes te dippen en dat deden we dus. Geweldig lekkere amuses en voorzover de toon nog niet gezet was met die waanzinnige parmezaancrème, dan was dat nu volledig gebeurd. Dit beloofde wat....

Een andere, ook zeer vriendelijke, ober kwam langs en vroeg of we wellicht wat olijfolie bij ons brood wilden (de broodjes werden hier natuurlijk telkens aangevuld, althans die van echtgenoot). Op een bord had hij drie soorten en een balsamico-azijn. Toen ik vertelde dat ik ze eigenlijk graag allemaal wilde proeven, was dat geen enkel probleem. Een keurig bordje met vier schaaltjes werd neergezet en van elke soort kregen we flink wat. Erg leuk dus weer, op deze manier konden we erg goed het verschil in smaak proeven. Nog leuker trouwens om de diverse soorten eens te proberen met wat balsamico. Nu had hij beloofd de diverse soorten voor me op te schrijven, maar dat is er in het culinaire geweld van deze avond niet meer van gekomen.
Onze eerste wijn werd ingeschonken. Een Newen, Sauvignon blanc/Semillon '03, Patagonia, Argentina. Lekker. De wijn, waarmee men overigens kwistig omgaat hier, begeleidde het eerste voorgerecht, wat in tweeën werd opgediend. Drie bereidingen van kammossel. De eerste twee bereidingen kwamen op tafel: Kammossel (St. Jakobsmosseltjes dus) gemarineerd met kaviaar: de ongelofelijk zachte plakjes kammossel lagen in een mooie cirkel op het bord met eromheen flink wat Oscietrakaviaar, wat ik nu dus eens lekker kon laten ploppen. Heerlijk, heerlijk ! Erbij een zachte soep van kammossel met zomertruffel en ijzerkruid. Ook al ongelofelijk lekker. Mooi zacht met een licht anijzerige toets, die dacht ik zo van het ijzerkruid afkomstig moest zijn. Een werkelijk wonderschone combinatie.
Na enige tijd kwam de derde bereiding: rustig gegaarde kammossel met crème van artisjok, saus van wortel en sjalot en wat boter. Hier vielen we stil van. Ik ging me voelen zoals destijds tijdens de maaltijd bij De Librije, ook met echtgenoot. Ook toen vielen we regelmatig stil en moesten we elkaar in opperste verwondering aankijken....
En dit was dus nog maar het eerste voorgerecht...
De tweede wijn, Domaine Zind Humbrecht, Riesling-Gueberschwir, '01 vond ik een verrassende keus, want ik heb het wel een beetje gehad met de Elzassers inmiddels eigenlijk, maar hij was uitstekend gekozen bij het tweede voorgerecht, krokante zwezerik onder gesmolten ganzenlever in een antiboise van Hollandse pomodori-trostomaat. Alweer ongelofelijk lekker. Prachtig krokante zwezerik met geweldig mooie lopende ganzenlever met die heerlijk frisse tomaatjes erbij. Ontzettend mooi. Erbij nog een salade van biologische groenten, ik weet niet meer welke, en een licht romige saus van knoflook. Ontzettend mooi, zoals al gezegd....
Waarmee we aan het derde voorgerecht kwamen. Hierbij een mooie Chardonnay, Domaine de Gourgazoud, '02, die ons goed beviel. Niet zo vettig gelukkig. Het derde gerecht was jonge tarbot op de graat gebakken onder marmelade van Marokkaanse kerrie-uitjes. Geweldige tarbot natuurlijk met die erg leuke toets van die kerrie-uitjes. Erbij een lichtzure jus met een prachtige risotto van basmatirijst, waarin we allerlei specerijen proefden. Alweer geweldig mooi, ik kan er niets aan doen....

De rode wijn kwam. Een Guelbenzu, Navarra '01. Navarrawijnen maken me meestal blij, zo ook deze. Veel hout, veel vanille en mooi diep. De wijn deed het ook uitstekend bij het hoofdgerecht, Australisch Waygu rundvlees op dunne peentjes. Mooie dunne peentjes, ja je zult denken wat kletst ze nu over peentjes, maar heel toevallig hou ik erg veel van peentjes en zeker van die dunne....met een gewoon mooi en uitstekend klaargemaakt stuk vlees. Erbij nog een stukje rustig gegaarde middenborstspier (?), zeg maar sukade dus, met grove knoflookspinazie: lekker hoor: hele grote bladeren spinazie, die ternauwernood de pan beroerd hebben en uiteraard een volle vleessmaaksaus (letterlijk overgetypt van mijn menuutje). Een mooi gerecht. Niet zo hemelbestormend speciaal als de voorgerechten, maar gewoon goed.

Twee portglaasjes werden voor ons neergezet, maar eerst werd de rode wijn nog eens bijgeschonken, want we wilden wel even pauzeren eigenlijk. Na een keurige tijd werden de glaasjes volgeschonken. Het ene glaasje met een vintage port, die niet voor me is opgeschreven en die ik dus niet heb onthouden, het andere glaasje met Carcardos, Portugal '87 Lekker, lekker !
De kaasplateaus kwamen. Vanwege de trapjes hier grote bladen, die erg handig op de tafels geplaatst kunnen worden. Voor een deel wordt de kaas hier betrokken bij Van Tricht in Antwerpen, maar omdat hij maar een keer per week levert, betrekt Beluga ook nog wat kaasjes van elders. Nu kozen we allebei een soort of zeven en natuurlijk ben ik vergeten die op te schrijven. In ieder geval een Epoisses, een Livarot, een prachtige oude geit en nog wat anders lopends kan ik me herinneren en de rest niet. Maar neem maar van mij aan dat ze stuk voor stuk prachtig waren. Erbij nog wat huisgebakken zuurdesembrood, wat ongetwijfeld in orde zal zijn. Ik eet nooit brood bij mijn kaas, dus ik weet het niet.

Als klap op de vuurpijl kregen we een dessertamuse. En niet zomaar eentje, drie schalen/glazen/potjes werden neergezet. Eentje bevatte gebrande rietsuikermousse met limoen en schuim van kokos, erbij een grote schaal met gebrande marshmallows en in een soort vaasje op een flinke laag geschaafde kokos nog twee witte ijsbonbonnetjes aan een stokje. Mensenkinderen zeg. De mousse was ontzettend lekker, de marshmallows vooral leuk om naar te kijken, met al die leuke kleurtjes en het ijsbonbonnetje geweldig. Heerlijk koel in de mond ook. Wat een verwennerij hier !!
Bij het echte dessert kwam een glas Banyuls Rosé par Perl, die ik niet kende, maar waar ik behoorlijk weg van ben en het dessert was een hulsje en crème van witte chocolade onder gelei van passievrucht en kleine negerzoen. En deze beschrijving dekt volledig de lading. Een flinterdun hulsje van witte chocolade omvatte prachtige chocoladecrème. Erop die prettig frisse passievruchtengelei en dat erg geestige negerzoentje met een vulling van behoorlijk pure chocolade. Erbij nog een jus van vanille en bosaardbeitjes en een quenelle van sorbet van geitenmelk, waarop aan tafel nog wat bosvruchtencoulis gelepeld werd. Ultiem genieten !!

Espresso natuurlijk nog. Ook daarbij weer buiten de friandises een verwennerijtje: bombe van pure chocola met een gelei van frambozen. Leuk detail: de melk verschijnt hier warm en opgeklopt op tafel.

Samenvattend: Absoluut geweldig hier. Het verwenniveau is 100 %, de sfeer is uitstekend, het personeel is uitstekend, wij vinden Beluga volkomen vergelijkbaar met De Librije en een ieder weet hoe enthousiast we daarover zijn. Waar ik nog erg om moest lachen gedurende de avond, om maar aan te geven hoe een en ander ligt: de muziek die hier gedraaid wordt doet nogal rockerig aan. Normaliter zou ik dat storend vinden, maar ondanks het fikse geluidsniveau doet de muziek dus helemaal niets af aan het algehele gevoel van welbevinden.

0 gedachtes over "Beluga in Maastricht"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl