Varoulko Seaside in Athene

Bezoek 23 augustus

Na een voorspoedige vlucht haalden we de huurauto op, lunchten ergens aan de kust bij Athene/Glyfada en reden op ons gemak naar het hotel in Piraeus. Een taxi pikte ons keurig op tijd op en reed ons naar het restaurant waar we zouden dineren, Varoulko. Officieel Varoulko Seaside, in het trotse bezit van een ster. Een dakterras hebben ze nog wel, maar dat houden ze gesloten dit jaar. Varoulko is zo’n typisch mediterraan restaurant in twee delen, gescheiden door een drukke weg, waar veel autoverkeer is. Wij kregen een fijne tafel bij het raam met zicht op de bootjes die in de haven lagen. Het was al donker, men dineert hier vanaf een uur of 22.00, maar de lampjes waren ook geinig om te zien. Het restaurant is in vrij donkere kleuren ingericht en doet modern aan.

Voor een idee van de gerechten verwijs ik graag naar de website, die behoorlijk duidelijk is. Men kent hier ook een menu, 6 gangen en dat kost je zo rond de 60€.  Het menu wordt je overigens niet aangeboden, je moet er specifiek om vragen.

Á la carte zijn er vele mogelijkheden. Het avondmenu begint met 3 soepen (10-11), 3 salades (15), 14 starters (13-19), 11 hoofdgerechten (20-30) en 7 desserts (10). Als u precies wilt weten wat er te krijgen is, zie de website.

Van de charmante wijnkaart, uiteraard behoorlijk vriendelijk geprijsd naar Nederlandse normen, kozen we voor de Chardonnay 2018, Katsaros, Krania en die beviel uitstekend.De wijnkaart is overigens gewoon in het Engels, in tegenstelling tot wat de reviews op onder andere Tripadvisor zeggen. Voor we bestelden kwam er brood op tafel en een bakje met niet heel lekkere olijven en wat erg lekkere olijfolie uit Kreta. We besloten niet tot het menu - ik had daar wat mindere reviews over gelezen - maar gingen kiezen van de kaart. We zouden beginnen met drie gerechten en dan nog wel zien.

Ik begon met een fish soup met bouillon van zeebaars, groenten en verse tomaat. Ik kreeg een mooi bord waarin brunoise van een aantal soorten nog krokante groenten en verse stukjes tomaat lag.Ook lagen er flink wat stukjes nog net niet gare vis en schelpdieren. Het geheel werd aan tafel overgoten met een warme, sterk geurende visbouillon, die, zo bleek, als basis bouillon van zeebaars heeft. Qua consistentie leek hij erg op een uitstekende bisque. De smaak van het geheel was erg goed. Diep, zilt, licht zoet en vissig. Een uitstekende soep dus.

Mijn tweede gerecht was krabvlees op krokante brioche met basilicum, lemon en crème van avocado. Op alweer een mooi bord kreeg ik een prachtig krokant koekje van brioche, waarop een flinke laag krabsalade lag.Op de krabsalade, die was gemengd met basilicum en yuzu, lagen toefjes chilimayonaise, viskuit en een bloemetje. Naast de krabsalade lagen toefjes crème van avocado en een heerlijke vinaigrette met wat limoen. Wat takjes rucola maakten het gerecht compleet. Dit vond ik een werkelijk uitstekend gerecht. Perfect in balans, vol van smaak en geweldig lekker.

Mijn derde gerecht was orzo (Griekse pasta) met garnalen, wijn uit Limnio, gedroogde chiliflakes en parmezaan. De orzo was op een risotto-achtige wijze klaargemaakt, maar was naar mijn smaak iets te zacht geworden. Ik heb mijn pasta en rijst liever al dente. De smaak van de bouillon met wijn was in orde. De garnalen waren ook goed gegaard en de parmezaan proefde ik eerlijk gezegd nauwelijks. Op zich een goed gerecht, maar wel erg traditioneel. Maar ja, ik had het zelf besteld!

Ik 'troostte' mezelf met een dessert. Cherry. Ik kreeg een zeer kleurrijk bord met ganache van kers, mousse van pistache, pudding van hibiscus, spongecake van pistache en sorbet van kaimaki. Kaimaki is wat de Turken Dondurma noemen en het is een Turks mastiekijs. Het is vergelijkbaar met het Syrische dessert booza. Dondurma bevat meestal de ingrediënten room, slagroom, salep, mastiek en suiker. Er wordt aangenomen dat het afkomstig is uit de stad en regio Maraş en daarom ook bekend staat als Maraş-ijs.

Dat alles trof ik mooi gegroepeerd aan op mijn bord. Erbij ook nog gemarineerde kersen en ik was meer dan tevreden. Eindelijk ook eens spongecake - waar ik niet heel erg van houd - die smaak had.

We sloten af met een niet al te briljante espresso en de taxi bracht ons diep in de nacht terug naar het hotel.

 

Bezoek 8 september

Omdat we ’s avonds laat zouden vliegen en we de huurauto nog hadden, had ik besloten een lunch te boeken bij Varoulko, want daar hebben ze valetparking. Parkeren daar in de omgeving is een drama namelijk. De valetparking werkt er uitstekend!

Na een vriendelijke ontvangst kregen we dezelfde tafel als twee weken geleden, nu bij daglicht, dus zicht op het haventje. Brood, olijven, olie en water kwamen op tafel, als wijn kozen we voor een Domaine Manousakis, Nostos, Roussanne 2017, die uitstekend beviel. De lunchkaart is iets minder uitgebreid dan de dinerkaart, maar er valt nog steeds voldoende te kiezen.

Ik begon met tartaar van rode mul met Florina paprika, rozijnen, bottarga-poeder. Tussen de kop en de staart van een mul in lag een salade van rauwe stukjes rode mul met krentjes, rode paprika, bieslook, blokjes gel gemaakt van ouzo en wat groene kruiden. Het geheel was lichtjes aangemaakt met een klein beetje frisse mayonaise. Om de vis heen lag het poeder van bottarga. Het was een zeer smakelijk geheel, heerlijk fris en licht en een prima gerecht om mee te beginnen. Ik houd absoluut niet van fruit (bv. rozijnen) in mijn eten, dus ik was erg blij met de gedroogde krentjes, die nauwelijks zoet meer waren, maar wel een leuk accent gaven. De geleiblokjes van ouzo gaven een leuk anijs-accentje.

Mijn tweede gerecht was carpaccio van gemarineerde zeebaars met wakame. Maar liefst 4 zeebaarsfilets kreeg ik. Ze waren gemarineerd in olijfolie en yuzu en net aan gegaard. Op de zeebaars flink wat wakame en de combinatie was geweldig. Echt een genot om te eten. De licht gegaarde zeebaars en de zilte wakame pasten uitstekend bij elkaar. De Kalamata-olijfjes en de tomaatjes die er volgens mij voor de kleur bij lagen waren trouwens ook erg lekker.

Mijn derde gerecht was een warm gerecht en wat mij betreft de topper van deze lunch. Gegrilde inktvis, romige tomatenrijst, mousse van feta. Op een vrij dikke bisque-achtige saus lagen behoorlijk veel reepjes uitstekend gegrilde inktvis, keurig gezouten. Bij de inktvis een tomaatje en een mini-paprika, beide gevuld met romige rijst met tomaat. Drie toefjes luchtige mousse van feta maakten het gerecht compleet. Ook dit was een uitstekend gerecht. Perfect van garing en heerlijk van smaak.

Als dessert koos ik deze keer voor coconut. Mousse van kokosnoot, compote van mango en sorbet van ananas. Precies dat trof ik aan. Een flinke quenelle sorbet van ananas, niet te zoet gelukkig en een mooie cilinder, die was opgebouwd uit witte chocolade en mousse van kokosnoot met in het midden compote van mango. De cilinder was afgewerkt met gelei van ananas. Ook dit was een erg prettig en licht dessert.

Omdat we de koffie de vorige keer niet geweldig vonden, lieten we die zitten en wederom tevreden verlieten we Varoulko. Een aanrader als je in Athene bent wat mij betreft.