Heerlijk Rotterdam

Op deze licht bewolkte zondag begaven we ons richting Westerkade, want we waren uitgenodigd om Heerlijk Rotterdam te bezoeken. Nu ben ik niet kapot van evenementen waarbij je over de koppen moet lopen en in de rij staan voor een hapje eten doe ik al helemaal niet, dus ik vertrok eerlijk gezegd met gemengde gevoelens.

We bleken Vippers te zijn en liepen via de Vip-entree, waar je dan zo'n all inclusive bandje om je pols krijgt naar binnen. Het was nog heel rustig. Wel prettig, zo konden we alle paviljoens goed bekijken en alvast een blik op de verschillende menukaarten werpen. We gingen ons even melden in de Vip-tent en verpoosden ons daar wat met wat witte wijn en twee hapjes.

Een eerste hapje was iets met geitenkaas met een korstje, halfgedroogde tomaat en een heerlijk kruidig sausje erbij. Uiteraard ook weer balsamico, maar die was niet heel storend. Deze tent trouwens wordt het hele evenement door gebruikt door de sponsors en die worden weer verzorgd door een cateraar of misschien wel door een koksopleiding. Ik ben het helaas vergeten te vragen. Na een tijdje babbelen verscheen er een tweede hapje, gebakken zalm omwikkelt met spek in een leuk sausje.

Hierna vonden we dat we weleens aan de wandel zouden moeten, want het werd allengs drukker.

Onze eerste stop was bij Het Wereldmuseum. Dat was me aangeraden via een forum op internet waar deze manifestatie ook kort ter sprake kwam.  Cees Helder heeft zijn naam verbonden aan de wijnbar en het restaurant van het Museum. Hij adviseert bij de keuze van de producten en de gerechten. Kinderen tot 12 jaar eten in het Museum gratis mee, altijd leuk om te weten lijkt me.

We kwamen hier voor de sukade, maar moesten eerst proeven van 'Breken, soppen, proeven": brood en churros lagen klaar en daarmee konden we proeven van een viertal sausjes. Runderjus (MRIJ natuurlijk) met Afrikaanse kruiden; beurre Blanc met piment Espelette; kreeftenjus met vanille uit Madagaskar en rouille en huisgemaakte mayonaise met wasabi en sereh. Leuk bedacht, maar wat mij betreft niet heel spectaculair qua smaak. De bonbons die ernaast lagen vond ik eerlijk gezegd lekkerder.

We zochten een tafeltje, konden kiezen uit een passende wijn en kregen na enige tijd een bordje met kalfsucade met jus de veaux met Marokkaanse kruiden en couscous.  Lekker!

Van mijn buurman, die driftig bezig was de stand van het voetbal te achterhalen, mocht ik een Zeeuwse mossel in een Thaise groene curry proeven en ook die was erg lekker.

Al wandelend kregen we trek in oesters. Op het bordje van de Club Room van de SS Rotterdam (ja, het hele verhaal is bekend, maar ooit opent het allemaal wel) stond 'oester Rockefeller'. Die gingen we proberen vonden we. Erbij een glas witte wijn, ik meen een Veltliner, maar dat weet ik niet zeker. De oester was bedekt met heel veel groene kruiden en daarna in de oven gegratineerd met nog wat flinters kaas. Lekker, maar de oester viel dus weg. Maar ach, oester Rockefeller klinkt wel oceaanstomerig, dus een kniesoor.

Onze volgende stop was bij Parkheuvel, mijn absoluut favoriete restaurant in Rotterdam en omgeving. Er was hier keuze uit drie gerechten. En van ons koos voor het Baambrugsbigbuikspek met Westlandse doperwtenschuim en truffeltapenade en was diep onder de indruk. Het doperwtenschuim was meer een zalf en er zat nog een heerlijk kruidje (wij dachten dragon) door. Een mooi gerechtje. Erbij een glas Grüner Veltliner, Rabl, 2008, Kamptal, Oostenrijk. De andere drie, waaronder ik, kozen de ravioli van Bresse kip met langoustinecréme en Hollandse garnalen. Ik was diep onder de indruk van dit gerechtje en kreeg er eerlijk gezegd razende trek van. Absoluut heerlijk dit. Ik dronk hier ook een Veltliner bij, de beide andere heren een Chateau de Lastours, Arnaud de Berre, 2005, Corbieres, Frankrijk.

En toen wilden we eigenlijk gewoon plain oesters. Op naar Schmidt dus. Aan de ene kant de vis van Schmidt, aan de andere kant de champagnebar. Wat wil een mens nog meer. Twee mannen ontfermden zich over de bestelling van de oesters, de andere man over de bestelling van de champagne, dus alles kwam goed.

De oesters waren goed, maar niet heel goed. Dat verbaast me dan weer van Schmidt eerlijk gezegd. Ik heb ze dus weleens beter gegeten.

De twee mannen in ons gezelschap kwamen beiden uit Schiedam, dus Lepels moest absoluut even bezocht worden. Nu vind ik dat helemaal geen straf, want ik was erg te spreken over Lepels tenslotte.

Ook hier vonden we een tafel.

We kozen diverse gerechtjes. Twee mannen de dorade: filet, licht gepekeld, créme van artisjokken en basilicum; schuim van piccalilly, crunch van gedroogde
uitjes. Erbij uiteraard weer een wijntje. Ze waren trouwens niet erg weg van dit gerechtje. Veel te veel saus. Ik herinner me de basis van dit gerecht overigens van ons bezoek aan Lepels tijdens de restaurantweek in het voorjaar. Weliswaar in uitgeklede vorm, maar toch. Het was inderdaad nogal een berg saus, nou ja, die combinatie dan van créme en schuim. Maar dat wordt utieindelijk gewoon saus. Jammer.

Een aangeschoven dame koos voor de gepocheerde Gillardeau oester met emulsie van Granny Smith; croutons van zuurdesembrood. Zij was hierover tevreden. Erbij kreeg ze trouwens een glaasje Pom. Een soort van appelsap meen ik.

Echtgenoot en ik waren eensluidend in keus (en in oordeel). Gekarameliseerd buikspek met sinaasappelsuiker; varkenswangetje, gestoofd, met vinaigrette van uitjes. En nog iets van pompoencréme erbij meen ik. En een wijntje.

Erg lekker. Heel gewoon heel erg lekker eigenlijk. Weer zoiets waar ik vreselijk trek van krijg.

We konden niet vertrekken vonden we zonder De Zwethheul aan te doen.  Hier kon je uit drie gerechtjes kiezen, waarbij dan een glas te krijgen (kopen) is. Ook een zestal flessen wijn waren verkrijgbaar.

Wederom kozen we allevier iets anders, waardoor we dus alledrie de gerechtjes hadden.

Twee mannen kozen de parelhoen. Als ravioli geserveerd met een saus van dragon. Erg lekker (ik mocht een hapje proeven), maar niet zo lekker als de ravioli bij Eric van Loo. Echtgenoot had de tong. Gepocheerd, bâtonnets van paling, Cuore di Bue tomaat en saus van gerookte knoflook. Zag er mooi uit en was qua smaak ook in orde.

Ikzelf had de kreeft. In knolselderij geserveerd, sinaasappel en emulsie van lavendel erbij.

Lekker was het. Maar niet hemelbestormend lekker helaas.

Erbij een glaasje wijn. Een Chardonnay uit Chili. Lekkere wijn.

En hierna vonden we het eigenlijk wel mooi geweest. De best prettige muziek van de DJ formatie Diephuis werd allengs luider, het bezoekersaantal steeg, dus het was tijd om te vertrekken.

Een leuke ervaring dit. En lekkere hapjes.